Көне түркі жазулары (басқаша Орхон-Енесей жазулары) — б.з. V ғ. — б.з. Xғғ аралығындағы түркі тайпаларының тасқа қашап жазған жазбалары.
Орхон-Енисей ескерткіштері алғаш Орхон өзеніні бойынан (Екінші түркі қағандығы кезі) табылды, кейін Енисей өзенінің жоғарғы ағысында (Қырғыз қағандығы). Кейде руник жазбасы дейді, алман руналарынынан жанасым тауып (кейбір нышандар кескіні дәл келіп тұр, дауысты мағынасы да жақын). Азиялық түркі руналары соғды жазуының негізінде VIII ғ. бұрын жасалған деп есептеледі. Оның әліпбиінде 40-қа жуық графема бар. Көне түркі руника жазуы ерекшелігі - онда негізгі велярлық және палаталдық дауыссыздарға арналған бірнеше жұп дербес әріптер бар. Көне түркі руника жазуы жұмбағын 1893 жылы В. Томсен шешкен. Орхон ескерткіштерінің тұңғыш тәржімаларын 1894 жылы В.В. Радлов жасаған.[1]
Различают материальную и духовную культуру. Материальная культура охватывает материальное производство. Она определяется уровнем развития техники, транспорта, средств связи и т. п. и является показателем уровня практического освоения человеком природы. Духовная культура - это духовное производство: идей, идеалов, знаний, предметов искусства, традиции и обычаи, моральные и правовые нормы и т. д. Примеры материальной культуры: дома, одежда, машины и любая техника, например холодильник или сотовый телефон, лекарства, продукты, приготовленные человеческими руками, а не взятые прямо из природы. . Примеры духовной культуры: сказки, эпос разных народов, песни, музыка, танцы, философские идеи и религиозные обряды и молитвы. Можно причислить и к материальной и к духовной культуре также книги и произведения исусства. С одной стороны, они изготовлены руками человека, с другой - они показывают идеи и духовную работу, которую человек вложил в эти вещи.
Көне түркі жазулары (басқаша Орхон-Енесей жазулары) — б.з. V ғ. — б.з. Xғғ аралығындағы түркі тайпаларының тасқа қашап жазған жазбалары.
Орхон-Енисей ескерткіштері алғаш Орхон өзеніні бойынан (Екінші түркі қағандығы кезі) табылды, кейін Енисей өзенінің жоғарғы ағысында (Қырғыз қағандығы). Кейде руник жазбасы дейді, алман руналарынынан жанасым тауып (кейбір нышандар кескіні дәл келіп тұр, дауысты мағынасы да жақын). Азиялық түркі руналары соғды жазуының негізінде VIII ғ. бұрын жасалған деп есептеледі. Оның әліпбиінде 40-қа жуық графема бар. Көне түркі руника жазуы ерекшелігі - онда негізгі велярлық және палаталдық дауыссыздарға арналған бірнеше жұп дербес әріптер бар. Көне түркі руника жазуы жұмбағын 1893 жылы В. Томсен шешкен. Орхон ескерткіштерінің тұңғыш тәржімаларын 1894 жылы В.В. Радлов жасаған.[1]
Различают материальную и духовную культуру. Материальная культура охватывает материальное производство. Она определяется уровнем развития техники, транспорта, средств связи и т. п. и является показателем уровня практического освоения человеком природы. Духовная культура - это духовное производство: идей, идеалов, знаний, предметов искусства, традиции и обычаи, моральные и правовые нормы и т. д. Примеры материальной культуры: дома, одежда, машины и любая техника, например холодильник или сотовый телефон, лекарства, продукты, приготовленные человеческими руками, а не взятые прямо из природы. . Примеры духовной культуры: сказки, эпос разных народов, песни, музыка, танцы, философские идеи и религиозные обряды и молитвы. Можно причислить и к материальной и к духовной культуре также книги и произведения исусства. С одной стороны, они изготовлены руками человека, с другой - они показывают идеи и духовную работу, которую человек вложил в эти вещи.
Духовная - Библия,
материальная - яйцо Фаберже