Якуб Колас — галоўны герой лірычных адступленняў, дзе прама і адкрыта выяўлены ўнутраны свет апавядальніка-паэта.
Лірычныя адступелнні гучаць напеўнай песняй і помняцца многімі. У іх пісьменнік разважае аб сэнсе жыцця, вечных жыццёвых дарогах чалавека, яго прызначэнні на зямлі, жыцці і смерці. Настальгіяй прасякнуты зварот паэта да дзён свайго маленства і юнацтва. Асаблівай сілай пачуцця вызначаюцца лірычныя адступленні, звернутыя да роднага краю:
Мой родны кут, як ты мне мілы!..
Забыць цябе не маю сілы!
Нс раэ, утомлсны дарогай.
Жыццём вясны мае убогай,
К табе я ў думках залятаю
I там душою спачываю.
У паэме ярка апісваецца ранняя беларуская вясна, летняя спёка, першыя дні восені, калі з палёў звезены хлеб, скошаны лугі, калі ў чырвань апрануты лес, а ў паветры носяцца ніці белай павуціны. Чытаючы радкі з паэмы, перад вачамі паўстаюць непаўторныя малюнкі — усход сонца і летнюю раніцу, бусліны клёкат і спеў жаўрука, квітнеючы лун і пясчаны бераг хуткаплыннасць ракі. У лірычных адступленнях раскрываецца і вобраз паэта, адданага сына народа, які верыць, што «дарожанькі людскія, пуцінкі вузкія, крывыя» злучацца ў адзін прасторны шлях.І Беларусь стане шчаслівай, вольнай краінай, якая знойдзе свой шлях да лепшай будучыні.
Лірычныя адступелнні гучаць напеўнай песняй і помняцца многімі. У іх пісьменнік разважае аб сэнсе жыцця, вечных жыццёвых дарогах чалавека, яго прызначэнні на зямлі, жыцці і смерці. Настальгіяй прасякнуты зварот паэта да дзён свайго маленства і юнацтва. Асаблівай сілай пачуцця вызначаюцца лірычныя адступленні, звернутыя да роднага краю:
Мой родны кут, як ты мне мілы!..
Забыць цябе не маю сілы!
Нс раэ, утомлсны дарогай.
Жыццём вясны мае убогай,
К табе я ў думках залятаю
I там душою спачываю.
У паэме ярка апісваецца ранняя беларуская вясна, летняя спёка, першыя дні восені, калі з палёў звезены хлеб, скошаны лугі, калі ў чырвань апрануты лес, а ў паветры носяцца ніці белай павуціны. Чытаючы радкі з паэмы, перад вачамі паўстаюць непаўторныя малюнкі — усход сонца і летнюю раніцу, бусліны клёкат і спеў жаўрука, квітнеючы лун і пясчаны бераг хуткаплыннасць ракі. У лірычных адступленнях раскрываецца і вобраз паэта, адданага сына народа, які верыць, што «дарожанькі людскія, пуцінкі вузкія, крывыя» злучацца ў адзін прасторны шлях.І Беларусь стане шчаслівай, вольнай краінай, якая знойдзе свой шлях да лепшай будучыні.