Змест п’есы не толькі ў паказе дадзенага трагічнага выпадку ці вынішчэння ўсяго сямейнага «гнязда» ў выніку наступу капіталістычнага ладу, а выяўленне шляхоў самазахавання сям’і, шырэй — нацыі, чалавечага калектыву ўвогуле. Янка Купала, які перажыў ужо крывавыя падзеі рэвалюцыі 1905—1907 гадоў і жорсткай паслярэвалюцыйнай рэакцыі, добра ўсведамляў прычыны і вынікі ўсіх форм барацьбы за заха-ванне людзьмі сваіх «гнёздаў». Пісьменнік прадчуваў наступ новых падобных, а можа нават больш страшных катаклізмаў ХХ стагоддзя, якія неўзабаве і пачаліся (у 1914 г. — Першая сусветная вайна, рэвалюцыя 1917 г., грамадзянская вайна 1918—1921 гг. і інш.). І ён як мастак-гуманіст за канкрэтным прыватным выпадкам «убачыў усю Беларусь у вобразе аграмаднага раскіданага гнязда, забранага краю, дзе ўладарыла чужая воля» (С. Лаўшук). Сям’я Зяблікаў пад пяром пісьменніка стала своеасаблівым сімвалам усяго беларускага народа. Што можна (менавіта можна, а не трэба) рабіць, каб захаваць і ўласнае «гняздо», і ўвесь родны край — гэтай думкай жыў Янка Купала ў пачатку ХХ стагоддзя.
