Ірка — дзяўчынка дванаццаці гадоў. Яна разам са сваімі бацькамі жыве ў Бярэзаўцу. Бацька Іркі быў ляснік, і жылі яны ў лесе. Гэта вельмі падабалася дзяўчынцы, бо яна вельмі любіла прыроду, з задавальненнем назірала за ёй.
Ірка была рослай дзяўчынкай, толькі вельмі худой. У яе былі доўгія і тоўстыя чорныя косы. Апраналася яна часцей за ўсё ў «цёплую чорную матчыну хустку, старую фуфайку; на нагах буркі, пашытыя з суконак, на бурках — бахілы, склееныя з гумы, і слізкія-слізкія». Дзяўчынка добра вучылася, была вельмі стараннай. Яна магла б хадзіць у чацвёрты клас, але ў іх школе было толькі тры класы. Каб паступіць у чацвёрты, трэба было ісці ў суседнюю вёску Камена, якая знаходзілася вельмі далёка, і бацькі яе ў гэтым годзе адну не адпусцілі.
Ірка вельмі любіла прыроду, звяроў. Яна не магла зразумець людзей, якія нішчылі прыроду. «Ірка шкадуе лес і не любіць ні леспрамгасаўцаў з піламі, ні іхніх машын з прычэпамі і печамі, куды шафёры засыпаюць бярозавыя чуркі і перамешваюць іх жалезнымі качэргамі. Не было б іх — не рэзалі б гэтулькі лесу».
Больш за ўсіх звяроў Ірка любіла сваіх аленяў. Яна карміла іх, даглядала. На дзяўчынку вялікае ўражанне аказаў учынак дарослых. Ірка не магла зразумець, чаму ў дарослых людзей такія чэрствыя сэрцы. Як можна забіць жывую істоту?
Дзяўчынка да апошняй хвіліны спадзявалася, што ўсе яе алені жывыя. Яна шукала іх па ўсім лесе, а асабліва хацела ўбачыць рагатага. З-за гэтага яна захварэла на запаленне лёгкіх, ледзь не замерзла ў снезе. Усю ноч дзяўчынка клікала сваіх аленяў.
Ірка — сапраўдны сябар. Яна падтрымлівала ежай сваіх сяброў-аленяў, перажывала за іх лёс. Чалавек, які мае такое чулае сэрца, ніколі не пакіне ў бядзе сваіх таварышаў
Апостолы – изображаются с книгой или свитком, с нимбами вокруг голов; одежда апостолов – хитон и гиматий. Петр может быть с ключами.
Мученики – продолжатели апостольского служения, и поэтому на их иконах присутствует крест. В их иконографии активно используется красный цвет как символ пролитой крови за веру.
Святители – изображаются в богослужебном епископском облачении, на голове может быть митра. Святители изображаются с книгой в левой руке; правая рука – в благословляющем жесте. Фигуры их изображаются в полный рост и по пояс, оплавленные встречаются редко.
Преподобные – святые из монашествующих. Они изображаются в полный рост и по пояс, в монашествующем облачении, в руках могут быть чётки.
Благоверные – называют святых мирян, которые имели княжеский титул или были правителями и которые, пользуясь своим положением, защищали и отстаивали Православную веру, а также своим личным примером являли образец смирения, незлобливости и кротости нрава. Их изображают или в царских ризах, или в воинских доспехах.
Праведные – святые миряне, не имевшие монашеского звания и не принявшие мученическую смерть за Христа, их изображают в одеждах той же эпохи, в которую они жили. Основными элементами их иконографии служат: нимб, свиток, наименование святого, вид местности, где жил святой.
Блаженные - (юродивые) на иконах изображаются в том виде, в каком они совершали подвиг: обнаженными или с легкой повязкой на чреслах, в ветхих одеждах, с веригами на плечах.
Ірка — дзяўчынка дванаццаці гадоў. Яна разам са сваімі бацькамі жыве ў Бярэзаўцу. Бацька Іркі быў ляснік, і жылі яны ў лесе. Гэта вельмі падабалася дзяўчынцы, бо яна вельмі любіла прыроду, з задавальненнем назірала за ёй.
Ірка была рослай дзяўчынкай, толькі вельмі худой. У яе былі доўгія і тоўстыя чорныя косы. Апраналася яна часцей за ўсё ў «цёплую чорную матчыну хустку, старую фуфайку; на нагах буркі, пашытыя з суконак, на бурках — бахілы, склееныя з гумы, і слізкія-слізкія». Дзяўчынка добра вучылася, была вельмі стараннай. Яна магла б хадзіць у чацвёрты клас, але ў іх школе было толькі тры класы. Каб паступіць у чацвёрты, трэба было ісці ў суседнюю вёску Камена, якая знаходзілася вельмі далёка, і бацькі яе ў гэтым годзе адну не адпусцілі.
Ірка вельмі любіла прыроду, звяроў. Яна не магла зразумець людзей, якія нішчылі прыроду. «Ірка шкадуе лес і не любіць ні леспрамгасаўцаў з піламі, ні іхніх машын з прычэпамі і печамі, куды шафёры засыпаюць бярозавыя чуркі і перамешваюць іх жалезнымі качэргамі. Не было б іх — не рэзалі б гэтулькі лесу».
Больш за ўсіх звяроў Ірка любіла сваіх аленяў. Яна карміла іх, даглядала. На дзяўчынку вялікае ўражанне аказаў учынак дарослых. Ірка не магла зразумець, чаму ў дарослых людзей такія чэрствыя сэрцы. Як можна забіць жывую істоту?
Дзяўчынка да апошняй хвіліны спадзявалася, што ўсе яе алені жывыя. Яна шукала іх па ўсім лесе, а асабліва хацела ўбачыць рагатага. З-за гэтага яна захварэла на запаленне лёгкіх, ледзь не замерзла ў снезе. Усю ноч дзяўчынка клікала сваіх аленяў.
Ірка — сапраўдны сябар. Яна падтрымлівала ежай сваіх сяброў-аленяў, перажывала за іх лёс. Чалавек, які мае такое чулае сэрца, ніколі не пакіне ў бядзе сваіх таварышаў
Апостолы – изображаются с книгой или свитком, с нимбами вокруг голов; одежда апостолов – хитон и гиматий. Петр может быть с ключами.
Мученики – продолжатели апостольского служения, и поэтому на их иконах присутствует крест. В их иконографии активно используется красный цвет как символ пролитой крови за веру.
Святители – изображаются в богослужебном епископском облачении, на голове может быть митра. Святители изображаются с книгой в левой руке; правая рука – в благословляющем жесте. Фигуры их изображаются в полный рост и по пояс, оплавленные встречаются редко.
Преподобные – святые из монашествующих. Они изображаются в полный рост и по пояс, в монашествующем облачении, в руках могут быть чётки.
Благоверные – называют святых мирян, которые имели княжеский титул или были правителями и которые, пользуясь своим положением, защищали и отстаивали Православную веру, а также своим личным примером являли образец смирения, незлобливости и кротости нрава. Их изображают или в царских ризах, или в воинских доспехах.
Праведные – святые миряне, не имевшие монашеского звания и не принявшие мученическую смерть за Христа, их изображают в одеждах той же эпохи, в которую они жили. Основными элементами их иконографии служат: нимб, свиток, наименование святого, вид местности, где жил святой.
Блаженные - (юродивые) на иконах изображаются в том виде, в каком они совершали подвиг: обнаженными или с легкой повязкой на чреслах, в ветхих одеждах, с веригами на плечах.
Объяснение: