Падчас дыялогу Юсуфі і хана, паэт свярджаў, што ў гэтага народа ёсць і гонар, і самасвядомасць, а хан, мераўшы ўсіх адной мерай, лічыў гэты народ знішчаным і пакораным, які ніколі не адрадзіцца болей. Але Юсуфі кажа:
“Калі адно толькі калена застанецца ад народа — дык і ад яго пойдзе ён жыць.”.
“Калі адно толькі калена застанецца ад народа — дык і ад яго пойдзе ён жыць.”.