ответ: Крайняя необходимость определяется как состояние, при котором лицо правомерно причиняет ущерб интересам охраняемых государством, чтобы устранить опасность, непосредственно угрожающей личности или охраняемым законом правам этого человека или других лиц, а также общественным интересам или интересам государства, при условии невозможности устранить эту опасность другими средствами, если при этом не было допущено превышения пределов крайней необходимости (ч. 1 ст. 39 УК Украины).Угроза причинения вреда для признания действий лица как совершенных в состоянии крайней необходимости должна присутствовать, существующей реально, а не в воображении человека.Второе условие правомерности действий в состоянии крайней необходимости - невозможность устранения имеющейся опасности интереса, охраняемого без причинения вреда другому интереса.. Одним из важнейших условий правомерности крайней необходимости является требование закона, чтобы причиненный ущерб по размеру не превышала ущерб отвлеченную. Причинение в состоянии крайней необходимости вред, равной вреде отвлеченной, также признается правомерным и не рассматривается как превышение пределов крайней необходимости. В данном случае Петров поступил правильно, потому что грабитель мог убить девушку и тогда случай был бы в разы тяжелее чем укус собаки. Причинение большего вреда, чем допустимый, считается превышение пределов крайней необходимости и влечёт за собой ответственность. Как правило, это обстоятельство признаётся смягчающим наказание. Наказуемым является только Умышленное превышение пределов крайней необходимости, неосторожной причинение несоразмерного вреда ненаказуемо.
У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Объяснение:
ответ: Крайняя необходимость определяется как состояние, при котором лицо правомерно причиняет ущерб интересам охраняемых государством, чтобы устранить опасность, непосредственно угрожающей личности или охраняемым законом правам этого человека или других лиц, а также общественным интересам или интересам государства, при условии невозможности устранить эту опасность другими средствами, если при этом не было допущено превышения пределов крайней необходимости (ч. 1 ст. 39 УК Украины).Угроза причинения вреда для признания действий лица как совершенных в состоянии крайней необходимости должна присутствовать, существующей реально, а не в воображении человека.Второе условие правомерности действий в состоянии крайней необходимости - невозможность устранения имеющейся опасности интереса, охраняемого без причинения вреда другому интереса.. Одним из важнейших условий правомерности крайней необходимости является требование закона, чтобы причиненный ущерб по размеру не превышала ущерб отвлеченную. Причинение в состоянии крайней необходимости вред, равной вреде отвлеченной, также признается правомерным и не рассматривается как превышение пределов крайней необходимости. В данном случае Петров поступил правильно, потому что грабитель мог убить девушку и тогда случай был бы в разы тяжелее чем укус собаки. Причинение большего вреда, чем допустимый, считается превышение пределов крайней необходимости и влечёт за собой ответственность. Как правило, это обстоятельство признаётся смягчающим наказание. Наказуемым является только Умышленное превышение пределов крайней необходимости, неосторожной причинение несоразмерного вреда ненаказуемо.
У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.