Талай ақын, шешен бабаларымды бұлбұлша сайратқан, жарға соққан толқындай екпінді, наркескендей өткір тілімнің осынау уақытқа дейін тұншығып, қадір-қасиетінен айырылуға шақ қалғанда, қазақтардың көзі ашылып, қазақ тілін «мемлекеттік тіл» деп жариялады. Алайда, мәселе мұнымен біткен жоқ еді. Бойында не рухы жоқ, не қорқақ, не қара бас қамын ойлайтын «маған бәрібір» дейтіндер көбейді. Міне, сондықтан да өткеннің кейбір іргелі тағылымдарына ден қоюға тура келеді. Қазақ тілін алғаш қолданыста бәзбіреулер араб пен парсыны, одан кейін ноғайды былдырлатып, орысты араластырып тілді құртуға шақ қалғанда, аға-буын бұрқ етіп қайнаған, сарқ етіп суалған тілімізді тірілді
Определяющими чертами новгородской культуры являлись её простота и доступность. Вечевые порядки, свободолюбие и высокая политическая активность городского населения влияли на особенности культурного развития Новгородской земли.
Каменное зодчество в Новгородской земле со временем утратило свою былую монументальность. Заказчиками храмов чаще всего были бояре, купцы, общины прихожан. Церкви стали строить небольшими и одноглавыми. Но эта простота была очень выразительна, храмы прекрасно вписывались в окружающий пейзаж. Много церквей было возведено не только в Новгороде, но и в его «пригородах» — Пскове, Ладоге.
Талай ақын, шешен бабаларымды бұлбұлша сайратқан, жарға соққан толқындай екпінді, наркескендей өткір тілімнің осынау уақытқа дейін тұншығып, қадір-қасиетінен айырылуға шақ қалғанда, қазақтардың көзі ашылып, қазақ тілін «мемлекеттік тіл» деп жариялады. Алайда, мәселе мұнымен біткен жоқ еді. Бойында не рухы жоқ, не қорқақ, не қара бас қамын ойлайтын «маған бәрібір» дейтіндер көбейді. Міне, сондықтан да өткеннің кейбір іргелі тағылымдарына ден қоюға тура келеді. Қазақ тілін алғаш қолданыста бәзбіреулер араб пен парсыны, одан кейін ноғайды былдырлатып, орысты араластырып тілді құртуға шақ қалғанда, аға-буын бұрқ етіп қайнаған, сарқ етіп суалған тілімізді тірілді
Определяющими чертами новгородской культуры являлись её простота и доступность. Вечевые порядки, свободолюбие и высокая политическая активность городского населения влияли на особенности культурного развития Новгородской земли.
Каменное зодчество в Новгородской земле со временем утратило свою былую монументальность. Заказчиками храмов чаще всего были бояре, купцы, общины прихожан. Церкви стали строить небольшими и одноглавыми. Но эта простота была очень выразительна, храмы прекрасно вписывались в окружающий пейзаж. Много церквей было возведено не только в Новгороде, но и в его «пригородах» — Пскове, Ладоге.