Коргалжынский-для сохранения уникальных водно-болотных угодий, являющихся местом обитания фламинго, кудрявого пеликана и других птиц. РАСТЕНИЯ-тюльпан Шренка и тюльпан поникающий – Tulipa schenkii и T. patens,волжский горицвет – Adonis wolgensis, уральскаясолодка - Glycyrrhiza uralensis, иксиолирион татарский (парнолистник) - Ixiolirion tataricum, почти трёхпарный - Zygophyllum subtrijugum, желтеющий лук - Allium ЖИВОТНЫЕ-стрепет и белая куропатка, сайгака и зайца-беляка, рогатого жаворонка-рюм и полярная сова, лебедь-шипуна, пеликан и голубая чернеть, савка.
Аксут-какой-то там не помню--Учреждён «с целью полного сохранения в неприкосновенном виде рек Аксу и Жабаглы со всеми их древесными и кустарниковыми насаждениями, травянистым покровом и населяющим этот заповедник животным миром — как памятник РАСТЕНИЯ-акантолимон Альберта, остролодочник волосисточашечный, мордовникчимганский, кузиния дернистая, а также степные злаки - типчаки, ковыли, мятлик Альберта. Нередко встречается арча стелющаяся.ЖИВОТНЫЕ- архар, горный козел, косуля, марал и кабан, хищных млекопитающих — медведь, барсук, каменная куница, ласка и горностай, а грызунов и зайцеобразных — длиннохвостый сурок, дикобраз, заяц-толай и ондатра.
У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.
Коргалжынский-для сохранения уникальных водно-болотных угодий, являющихся местом обитания фламинго, кудрявого пеликана и других птиц. РАСТЕНИЯ-тюльпан Шренка и тюльпан поникающий – Tulipa schenkii и T. patens,волжский горицвет – Adonis wolgensis, уральскаясолодка - Glycyrrhiza uralensis, иксиолирион татарский (парнолистник) - Ixiolirion tataricum, почти трёхпарный - Zygophyllum subtrijugum, желтеющий лук - Allium ЖИВОТНЫЕ-стрепет и белая куропатка, сайгака и зайца-беляка, рогатого жаворонка-рюм и полярная сова, лебедь-шипуна, пеликан и голубая чернеть, савка.
Аксут-какой-то там не помню--Учреждён «с целью полного сохранения в неприкосновенном виде рек Аксу и Жабаглы со всеми их древесными и кустарниковыми насаждениями, травянистым покровом и населяющим этот заповедник животным миром — как памятник РАСТЕНИЯ-акантолимон Альберта, остролодочник волосисточашечный, мордовникчимганский, кузиния дернистая, а также степные злаки - типчаки, ковыли, мятлик Альберта. Нередко встречается арча стелющаяся.ЖИВОТНЫЕ- архар, горный козел, косуля, марал и кабан, хищных млекопитающих — медведь, барсук, каменная куница, ласка и горностай, а грызунов и зайцеобразных — длиннохвостый сурок, дикобраз, заяц-толай и ондатра.
С ТЕБЯ ПОДПИСЬКА И ЛАЙК!
(◍•ᴗ•◍)❤
( мала). :(
У апавяданні В. Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну» . Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.
Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў...» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку» . Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.