Сцяпан: таксама працавіты, падобны на маці, сціплы, гасцінны, добры, у яго адчуваецца ўпартая стрыманасць натуры і пачуццёвасць, ён адзіны спачувае сваёй матулі, адчувае сорам за тое, што яна засталася адна і цягне напасільную гаспадарку, толькі ён зразумеў сваю памылку і вярнуўся да маці. Сцяпан працуе ў Мінску і будуе метрапалітэн, ён выпадкова застаўся ў сталіцы, яго цягне дадому, у вёску. Ён не прымае жорсткасці і абыякавасці сваіх братоў і сясцёр. Сцяпан любіць дзяцей і шкадуе, што яго асабістае жыццё не склалася. Яму сорамна перад бацькам, што не спраўдзіў яго надзеі і з'ехаў у горад. Сцяпан — адзіны чалавек, якога і можна назваць сапраўдным сынам.
Маці: старая жанчына, жыве ў вёсцы, адна цягне вялікую гаспадарку, працавітая, вельмі любіць сваіх дзяцей, сумуе па іх, у яе вялікае сэрца, яна самаададная, самаахвярная, добрая, ласкавая, шчырая. Яна гатова аддаць дзецям усё, каб толькi чым-небудзь парадаваць iх, дапамагчы iм. Самая большая для яе радасць — адчуваць сябе патрэбнай дзецям.
Лёнік:малады гаспадар, сусед маці, выдатны майстар на ўсе рукі, спраўны, працавіты умелы, у яго ўсё даведзена да ладу: адбудаваны двор, хата. Ён “і цясляр, і сталяр”, да яго па дапамогу звяртаецца ўся вёска, у тым ліку і па дапамогу ў забіванні кабаноў.
Вольга: старэйшая сястра, вядома, што яна абяцае прыехаць, але так і не выконвае свайго абяццаня. Яна зусім забылася і на маці,і на вёску. Яе хвалююць толькі асабістыя клопаты.
Вера (сярэдняя дачка): аўтар амаль не гаворыць пра яе, аднак зразумела, што гэта дачка бачыць у гаспадарцы маці толькі матэрыяльныя здабыткі, яна ні разу не спытала пра матульна здароўе, адзінае цікавіла — гэта тое, каб іх не абдзялілі ў размеркаванні частак кабанчыка. Яна чэрствая, абыякавая, карыслівая.
Коля (зяць): муж Ніны, аўтар параўноўвае яго з “ружовашчокім кабанчыкам”, лысы, тоўсты, пры сустрэчы з матуляй сваёй жонкі адводзіць вочы, няшчыры, карысны, менавіта для яго маці расціла авечак, каб здабыць аўчынку і справіць верхнюю модную вопратку для Ніны і яе мужа. Прычым дапамагаць у гэтым яны не збіраліся.
Ніна (малодшая сястра): яна жыве побач ад вёскі, дзе нарадзілася, але ў маці амаль не бывае. Яна працуе фельчарыцаю, вось як аўтар апісвае яе з’яўленне: “ў белым плашчыку, чырвоным берэціку, лакавых чаравічках”. Яна настолькі рэдка бывае ў матулі, што тая нават не чакала яе прыезду. Яе знешнее апісанне гаворыць пра многае: жанчына і не збіралася дапамагаць сваёй старой матулі, яна проста прыехала атрымаць “свой кусок”. Раўнадушная, цынічная, чэрствая, зласлівая ў адносінах да брата.
Маці: старая жанчына, жыве ў вёсцы, адна цягне вялікую гаспадарку, працавітая, вельмі любіць сваіх дзяцей, сумуе па іх, у яе вялікае сэрца, яна самаададная, самаахвярная, добрая, ласкавая, шчырая. Яна гатова аддаць дзецям усё, каб толькi чым-небудзь парадаваць iх, дапамагчы iм. Самая большая для яе радасць — адчуваць сябе патрэбнай дзецям.
Лёнік:малады гаспадар, сусед маці, выдатны майстар на ўсе рукі, спраўны, працавіты умелы, у яго ўсё даведзена да ладу: адбудаваны двор, хата. Ён “і цясляр, і сталяр”, да яго па дапамогу звяртаецца ўся вёска, у тым ліку і па дапамогу ў забіванні кабаноў.
Вольга: старэйшая сястра, вядома, што яна абяцае прыехаць, але так і не выконвае свайго абяццаня. Яна зусім забылася і на маці,і на вёску. Яе хвалююць толькі асабістыя клопаты.
Вера (сярэдняя дачка): аўтар амаль не гаворыць пра яе, аднак зразумела, што гэта дачка бачыць у гаспадарцы маці толькі матэрыяльныя здабыткі, яна ні разу не спытала пра матульна здароўе, адзінае цікавіла — гэта тое, каб іх не абдзялілі ў размеркаванні частак кабанчыка. Яна чэрствая, абыякавая, карыслівая.
Коля (зяць): муж Ніны, аўтар параўноўвае яго з “ружовашчокім кабанчыкам”, лысы, тоўсты, пры сустрэчы з матуляй сваёй жонкі адводзіць вочы, няшчыры, карысны, менавіта для яго маці расціла авечак, каб здабыць аўчынку і справіць верхнюю модную вопратку для Ніны і яе мужа. Прычым дапамагаць у гэтым яны не збіраліся.
Ніна (малодшая сястра): яна жыве побач ад вёскі, дзе нарадзілася, але ў маці амаль не бывае. Яна працуе фельчарыцаю, вось як аўтар апісвае яе з’яўленне: “ў белым плашчыку, чырвоным берэціку, лакавых чаравічках”. Яна настолькі рэдка бывае ў матулі, што тая нават не чакала яе прыезду. Яе знешнее апісанне гаворыць пра многае: жанчына і не збіралася дапамагаць сваёй старой матулі, яна проста прыехала атрымаць “свой кусок”. Раўнадушная, цынічная, чэрствая, зласлівая ў адносінах да брата.