1. Заряжание и разряжание оружия производится в специально отведенном и подготовленном для этого помещении, под руководством ответственного лица, строго по команде.
2. Не направлять оружие в сторону, где находятся или могут находиться люди, даже если уверен, что оружие не заряжено.
3. В случае появления в зоне ведения огня людей, животных, низко летящих целей или возникновения стихийных бедствий самостоятельно прекратить стрельбу и поставить оружие на предохранитель.
4. Производится осмотр оружия.
5. Заряженное оружие всегда ставить на предохранитель.
6. Не передавать без разрешения ответственного лица свое табельное оружие и не брать чужого.
7. Не оставлять оружие без присмотра.
8. После несения службы заряженное оружие разрядить и осмотреть.
9. Разряженное оружие и боеприпасы сдаются ответственному лицу из рук в руки.
Б.з.д. 2 мыңжылдықтың алғашқы ширегі бітер кезде (Қола дәуірі) Еділ мен Алтай арасында мал шаруашылығымен айналасқан адамдар қола жасауды меңгерді. Оңтүстік Сібірдегі Ачинск қаласы маңындағы Андроново селосынан қола дәуірі ескерткіштері алғаш рет табылды. Оны 1913 ж. Б.Г. Андрианов ашты. Ғылымда шартты түрде Қазақстан жеріндегі қола дәуірі ескерткіштерін Андронов ескерткіштері деп атайды. Бұл атауды ғылыми айналымға 1927 жылы С. А. Теплоухов енгізген. 1927 жылы археолог М.П.Грязнов осындай қорымды Батыс Қазақстаннан да тапты. Андронов ескерткіштері Қазақстан, Орта Азия, Сібір жерлерінен табылып отыр. Андронов мәдени-тарихи қауымының негізгі орталықтарының бірі Қазақстан аумағында болды. Батыс аудандардың андроновтық тұрғындары қима мәдениетінің туысқан тайпаларының ықпалына үнемі түсіп және өз тарапынан оларға тікелей ықпал жасап отырды. Археологиялық деректер андроновтық тұрғындардың басым көпшілігі отырықшылық өмір сүргенін көрсетеді. Қоныс-мекендер кең жайылма шалғыны бар өзендердің жағаларына орналасты. Патриархаттық отбасылардың үйлері үлкен жер төбелер болды; олардың жанынан әр түрлі шаруашылық жайлар мен мал қамайтын қашалар салынды. Бұл қоныс-мекендерге мал бағу кәсібі едәуір басым малшылық-егіншілік шаруашылығының кешенді сипаты тән болды.
1. Заряжание и разряжание оружия производится в специально отведенном и подготовленном для этого помещении, под руководством ответственного лица, строго по команде.
2. Не направлять оружие в сторону, где находятся или могут находиться люди, даже если уверен, что оружие не заряжено.
3. В случае появления в зоне ведения огня людей, животных, низко летящих целей или возникновения стихийных бедствий самостоятельно прекратить стрельбу и поставить оружие на предохранитель.
4. Производится осмотр оружия.
5. Заряженное оружие всегда ставить на предохранитель.
6. Не передавать без разрешения ответственного лица свое табельное оружие и не брать чужого.
7. Не оставлять оружие без присмотра.
8. После несения службы заряженное оружие разрядить и осмотреть.
9. Разряженное оружие и боеприпасы сдаются ответственному лицу из рук в руки.
Б.з.д. 2 мыңжылдықтың алғашқы ширегі бітер кезде (Қола дәуірі) Еділ мен Алтай арасында мал шаруашылығымен айналасқан адамдар қола жасауды меңгерді. Оңтүстік Сібірдегі Ачинск қаласы маңындағы Андроново селосынан қола дәуірі ескерткіштері алғаш рет табылды. Оны 1913 ж. Б.Г. Андрианов ашты. Ғылымда шартты түрде Қазақстан жеріндегі қола дәуірі ескерткіштерін Андронов ескерткіштері деп атайды. Бұл атауды ғылыми айналымға 1927 жылы С. А. Теплоухов енгізген. 1927 жылы археолог М.П.Грязнов осындай қорымды Батыс Қазақстаннан да тапты. Андронов ескерткіштері Қазақстан, Орта Азия, Сібір жерлерінен табылып отыр. Андронов мәдени-тарихи қауымының негізгі орталықтарының бірі Қазақстан аумағында болды. Батыс аудандардың андроновтық тұрғындары қима мәдениетінің туысқан тайпаларының ықпалына үнемі түсіп және өз тарапынан оларға тікелей ықпал жасап отырды. Археологиялық деректер андроновтық тұрғындардың басым көпшілігі отырықшылық өмір сүргенін көрсетеді. Қоныс-мекендер кең жайылма шалғыны бар өзендердің жағаларына орналасты. Патриархаттық отбасылардың үйлері үлкен жер төбелер болды; олардың жанынан әр түрлі шаруашылық жайлар мен мал қамайтын қашалар салынды. Бұл қоныс-мекендерге мал бағу кәсібі едәуір басым малшылық-егіншілік шаруашылығының кешенді сипаты тән болды.