1. Брати Губерт і Ян ван Ейки, Рогір ван дер Вейден, Гуго ван дер Гус, Ієронім Босх – художники періоду Північного Відродження? 1) так; 2) ні 2. Нідерландських художників відрізняє тонка скрупульозність, любов до затишку, релігійна прив’язаність до світу речей 1) так; 2) ні
3. Гентський вівтар – грандіозна споруда відомих художників братів Губерта і Яна ван Ейків. 1) так; 2) ні
4. Портрет людини у тюрбані. 1433 р, Лондон, Національна галерея – це робота Губерта ван Ейка? 1) так; 2) ні
5. Портрет, що зображує момент одруження двох молодих людей, які знаходяться в кімнаті і тримаються за руки, а між ними, на протилежній стіні розміщено дзеркало, в якому відображаються двоє (один з них, мабуть, сам художник) має назву «Подружжя Арнольфіні»? 1) так; 2) ні
6. Самий пізній портрет, написаний незадовго до смерті Яном ван Ейком, а після смерті переданий у володіння Гільдії художників, Гільдії св. Луки, настільки високо цінований, що аж до XVIII ст. в день св. Луки – національного свята художників, виставлявся для загального огляду як зразок майстерності – це портрет «Канцлера Ролена»? 1) так; 2) ні
7. Портрети-диптихи, на яких, зазвичай, зображували мадонну з немовлям і портрет людини – замовника із задумливим поглядом – це ідея і стиль виконання відомого художника Північного Відродження Гуго ван дер Гуса? 1) так; 2) ні
8. Відомий твір Гуго ван дер Гуса — вівтар Портінарі (Флоренція, Уффіці) у закритому вигляді виконаний у техніці гризайль? 1) так; 2) ні
9. Зображення шлюбної церемонії в раю (містичне весілля Христа, Адама з Євою) приписують художнику Ієроніму Босху? 1) так; 2) ні
10. Картина Пітера Мужицького, на якій зображено близько сотні відомих прислів'їв, носить назву «Битва карнавала і поста»? 1) так; 2)ні
11. «Вавилонська башта», «Селянський танок», «Мізантроп», «Сліпі», - це художні твори Іронімуса ван Акена? 1) так; 2)ні
12. Брати Губерт і Ян ван Ейки, Рогір ван дер Вейден, Гуго ван дер Гус, Ієронім Босх – художники періоду Північного Відродження Німеччини? 1) так; 2) ні
13. Матіас Грюневальд, Альбрехт Дюрер, Лукас Кранах, Ганс Гольбейн Грін – художники періоду Північного Відродження Німеччини? 1) так; 2) ні
14. Одним з самих крупних французьких художників 15 ст., який зображував портретованого під час молитви, замкнутого у свій внутрішній світ, в урочистій, статичній позі. 1) Жан Фуке; 2) Жан Лене;3) Жан Клуе; 4) Жан Дюре
15. Які художники Північного Відродження (Нідерланди) вважаються мініатюристами, яким навіть приписують розробку масляного живопису? 1) Брати ван Ейки; 2) Рогір ван дер Вейден; 3) Гуго ван дер Гус; 4) Ієронім Босх; 5)Пітер Мужицький
16. Одним із значних фігур Німецького Відродження, порівнянних за енциклопедичністю світогляду і різноманітністю творчої діяльності з майстрами Італійського Відродження був художник… 1)Альберт Фюрер; 2)Арнольд Рюрер; 3)Альбрехт Грюневальд; 4) Ієронім Босх; 5)Альбрехт Дюрер
17. Художні твори Дюрера «Блудний син», «Чоловіча баня», «Геракл на роздоріжжі», «Чотири вершника» - це? 1) станковий живопис; 2) гризайльне панно; 3) гравюра; 4) бодегонес; 5) вітраж; 6) темпера
18. Перший значний живописний твір Дюрера на релігійний сюжет, на якому зображено сцену поклоніння Марії немовляті Христу і фігури святих Антонія і Себастьяна – це? 1) Дрезденський вівтар; 2) «Свято чоток»; 3) «Оплакування Христа»; 4) «Таємна вечеря»
19. Яким художником написані теоретичні трактати: «Керівництво до виміру», «Вчення про пропорції людського тіла», «Про зміцнення і захист міст», «Про живопис», «Про прекрасне»? 1)Арнольд Дюрер; 2) Альбрехт Дюрер; 3) Матіас Грюневальд; 4)Босх; 5)Лукас Кранах; 6)Ганс Гольбейн Грін
20. Який художник Пізнього Відродження в кінці життя пішов у монастир і його останні роки були затьмарені душевною хворобою, проте продовжував писати портрети деяких замовників? 1) Брати ван Ейки; 2) Рогір ван дер Вейден; 3) Гуго ван дер Гус; 4) Босх; 5) Ель Греко
Сыр елі көптеген жыр сүлейлері туып өскен қасиетті мекен.Бұл топырақта көптеген жыршылар мен ақындар дүниеге келген.Оларды көбісі,көбісі білмейді. Сыр елін «Сүлейлер елі» деп тегін атамаса керек. Сыр елінен шыққан Ешнияз сал, Балқы Базар, Жиенбай жырау, Шораяқтың Омары, Сәрсенбай, Нұртуған, Тұрмағанбет, Кете Жүсіп, Дүр Оңғар, Жаңаберген, Бұдабай, Нартай сияқты ақын-жыраулардан бастау алатын сүлейлер шоғырын олардың кейінгі буын ұрпақтары – Мұзарап, Рүстембек, Көшеней, Шәмшәт, Арзулла, Сұраған, Рысбек, Бекұзақтар болса, осы дәстүрді бүгінгі буынға үйретуде.Ел ішінде атақ пен зор абыройға ие болған.Сол себебтің оларбың есімін есте сақтап ұмвтпауымыз керек.
XVIII ғасырдың екінші жартысындағы патша үкіметінің Кіші жүз бен Орта жүздегі саясаты
Объяснение:
XVIII ғасырдың екінші жартысындағы патша үкіметінің Кіші жүз бен Орта жүздегі саясаты
Хиуа хандығы
XVIII ғасырдың алғашқы жартысында қазақ қоғамының онсыз да ауыр жағдайын солтүстік-батыстан — башқұрттар мен Еділ қалмақтары, солтүстіктен — Сібір қазақтары, оңтүстіктен Қоқан және Хиуа хандықтары тарапынан төнген қауіп күрделендіре түсті.
Қазақ елінің халықаралық жағдайының шиеленісіне түсуі және ішкі ұлттық тұтастықтың болмауы Әбілқайыр бастаған саяси топтың Ресей империясының үкіметімен жақындасуына жол ашты. Бұл жағдай қазақ қоғамындағы саяси күштердің өзара алауыздығын тереңдете түсті.
Кіші жүзде өзара дүрдараз Әбілқайыр хан мен Батыр сұлтан билік жүргізсе, Орта жүзде Сәмеке мен Күшік хандар ресми хан саналғанымен, Барақ пен Әбілмәмбет сұлтандар да дербес билікті иемденді. Сәмеке мен Күшіктің билігі Ұлы жүздің бір бөлігіне де тарады. Олар өз кезегінде Жоңғарияға тәуелділікте болды. Ал Ұлы жүздің қалған бөлігінде Жолбарыс ханның билігі сақталды. Патша үкіметі қазақ билеушілерінің өзара алауыздығын шебер пайдаланып, әкімшілік және саяси шаралар арқылы батыс аудандарды отарлауын жеделдетті. Қазақ жерінің батыс бөлігі Ресей империясына іргелес орналасқан аймақ еді. Кіші жүздің бірінші болып Ресейге қосылуы мұнда, отарлық езгінің алғашқы ауыртпалығын да ала келді. Осыған байланысты Кіші жүз үнемі ұлт-азаттық қозғалыстың ошағына айналды.
XVIII ғасырдағы қазақ қоғамындағы билеуші топтардың арасындағы алауыздық 1748 жылы Әбілқайыр ханның өліміне әкелді. Бұл қазақ жүздерінің басын біріктіру мүмкіндігін әлсіретті. Әбілқайыр ханның орнына келген Нұралы ханның билігі енді Орта жүзге жүрмеді. Тіпті Кіші жүздің өзінде Әбілқайыр мұрагерлерінің жағдайы орнықты болмады. Нұралыны Кіші жүздің рубасылары түгелдей мойындаған жоқ.
Әбілқайыр хан
Сырдария төңірегіндегі, шекті руы Батыр сұлтанды хан сайлады. Нұралыны тек байұлы рулары қолдады. Нұралы өз жағдайының қиындығын жақсы түсінді, ендігі уақытта қолдауды рубасыларынан емес, патша үкіметі тарапынан іздей бастады. Кіші жүздегі нақты жағдайдың барысын бақылап отырған патша үкіметі де өз тарапынан Қазақ жүздерінің саяси жағынан нығаюына мүдделі болған жоқ. Орта жүздегі Абылай ықпалының арта түсуі, қазақтарға көрші башқұрт халқында азаттық күрестің өрістеуі патша үкіметінің отаршылдық мүдделеріне қайшы келеді.
1748 жылы патша үкіметі Нұралыға хан атағын бекітіп беріп, жылына 600 сом мемлекеттік жалақы белгіленген. Ол орыс мемлекетінен жалақы алатын шенеунікке айналды. Нұралы хан енді өзінің барлық іс-қимылдарын патша үкіметімен ақылдасып жүргізуге тиіс болды, оған Орынборға аманат жіберіп тұру міндеті жүктелді. Патша үкіметінің бұл шаралары Нұралыға деген сұлтан ақсүйектері мен рубасыларының қарсылығын одан әрі өршіте түсті. XVIII ғасырдың 40—60-жылдарында оңтүстік шекаралардағы жайылымдар үшін қарақалпақтар, түрікмендермен қақтығыстар да күшейе бастаған еді.
Қазақтардың Еділ мен Жайық арасындағы жерлер үшін торғауыт қалмақтарымен қарым-қатынасы нашарлай берді. Халықтарды бір-біріне айдап салу мақсатында патша үкіметі «ішкі жаққа» өткен қазақтарды тұтқындауға бұйрық берді. Осының бәрі Нұралы хандығында қысқы жайылымдар үшін жер тапшылығы дағдарысын туғызды.
Еділ
Патша үкіметінің Каспий теңізінің солтүстік-батыс өңіріндегі құнарлы да шұрайлы жерлерді орыс помещиктеріне бөліп беруі қазақтардың дәстүрлі жайылымдық жерлерін мейлінше тарылтты. Жайық бойын қуалай тұрғызылған бекіністер тізбегі — Ор шебі қазақтар тарапынан қарсылық тудырмай қоймады. Ор өзенінен әрі жалғасқан Сібір, Ащы шебі Ертіс шебімен қосылды. Ал бекіністерге қоныстандырылған орыс-қазақтар мен жерсіз орыс шаруаларының жергілікті қазақтардың жеріне көз салуы патша үкіметі езгісіне қарсы наразылықтың өрістеуіне негіз болды.
1742—1765 жылдардағы заң актілері бойынша казақтардың Еділ мен Жайық арасындағы, Есіл мен Тобылдың жоғары ағысындағы, Каспий теңізінің солтүстік жағалауы бойындағы жерлерде көшіп-қонуына тыйым салынды. Бұл жағдай казақтардың түпкілікті мүдделеріне қайшы келді. 1771 жылы Еділ мен Жайық арасындағы қалмақтардың біразы Жоңғарияға көшіп кеткеннен кейін де бұл жер қазақ әскерлеріне және мемлекеттік қорға берілді. Осылайша жер тапшылығы қазақ билеушілерінің арасындағы алауыздықты одан әрі ушықтыра түсті.