1)Вось і наступіла восень - самая яркая пара года. Яна размалявала ўсе вакол у свае любімыя колеру. Цяпер на вуліцах горада стаяць жоўтыя, чырвоныя і аранжавыя дрэвы. Прыгажуня-осень адорвае ўсіх прахалодай.На вуліцы ўжо не так горача, як улетку. Дні становяцца карацей і халадней.
Восень - лепшы час для прагулак па парку ці лесе. Усе вакол мільгае фарбамі! Пад нагамі весела шастаюць лісце.Восень дорыць нам свой плён і радуе апошнімі цёплымі праменьчыкамі. Вось-вось пачнецца час дажджоў. Фарбы сыдуць з вуліц. Пачнуцца шэрыя будні са золь і брудам. Але і ў гэтым ёсць свая рамантыка. Вось якая розная чараўніца восень.
2)Я думаю, што ўсе людзі любяць хадзіць у заапарк. Самы лепшы час для паходу ў заапарк - гэта вясна. Надвор'е варта выдатная, на вуліцы не горача і не холадна.Паход у заапарк выклікае ў мяне буру станоўчых эмоцый. Мы звычайна збіраемся з маімі лепшымі сябрамі, купляем корм, каб папесціць жывёл і адпраўляемся разглядаць выдатных жывёл. Лепш за ўсё збірацца раніцай і ўвесь дзень прысвяціць прагулцы па заапарку.Мы абавязкова бярэм з сабой фотаапарат, каб захаваць самыя цікавыя і смешныя моманты.
Вітаўт — адзін з найвялікшых князёў Беларусь Менавіта пры вялікім князю Вітаўту, які правіў і жыў у 1350—1430 гадах, Беларусь стала найбуйнейшай еўрапейскай дзяржавай. У час яго княжання наша дзяржава мела трывалыя дыпламатычныя адносіны літаральна з усімі заходнееўрапейскімі краінамі, а таксама з Асманскай Турцыяй, Крымскім ханствам і Масковіяй. Пры княжанні Вітаўта Вялікае княства Літоўскае дасягнула найбольшых граніц і вяло адносна незалежную палітыку. Вобраз князя, яго слаўныя справы знайшлі адлюстраванне ў многіх літаратурных помніках гэтага перыяду: «Пахвале Вітаўту», «Хроніцы Быхаўца», «Песні пра зубра» М.Гусоўскага.
У адным з арыгінальных помнікаў беларускай старажытнай літаратуры «Пахвале вялікаму князю Вітаўту» гучыць усхваляванае лірычнае слова пра вялікага князя. Гэта не звычайнае апавяданне пра пэўныя гістарычныя падзеі, а ўрачыстае ўхваленне велічных вынікаў яго дзяржаўнай дзейнасці. Аўтар «Пахвалы Вітаўту» ўслаўляе князя як мудрага і ўсемагутнага валадара, даносіць да чытача сваё ўяўленне пра яго веліч і славу. «Калі б было магчыма ігнуць вышыню неба і глыбіню мора, то можна было б выказаць сілу і храбрасць гэтага слаўнага гаспадара», — красамоўна сцвярджае ён. Аўтар гаворыць пра агромністы палітычны ўплыў Вітаўта ў Еўропе, пра яго вялікі міжнародны аўтарытэт. «...Вялікія князі, вялікія землі, пра якія мы тут пісалі, адны ў вялікай любові жылі з ім, а іншыя моцна служылі яму, слаўнаму гаспадару, пашану вялікую выказвалі і падарункі шматлікія прыносілі яму не толькі кожны год, але і кожны дзень». Усемагутны Вітаўт, сцвярджае аўтар, узводзіў на трон і пазбаўляў улады татарскіх ханаў у грознай Залатой ардзе і фактычна валодаў «усёй рускай зямлёю».
1)Вось і наступіла восень - самая яркая пара года. Яна размалявала ўсе вакол у свае любімыя колеру. Цяпер на вуліцах горада стаяць жоўтыя, чырвоныя і аранжавыя дрэвы. Прыгажуня-осень адорвае ўсіх прахалодай.На вуліцы ўжо не так горача, як улетку. Дні становяцца карацей і халадней.
Восень - лепшы час для прагулак па парку ці лесе. Усе вакол мільгае фарбамі! Пад нагамі весела шастаюць лісце.Восень дорыць нам свой плён і радуе апошнімі цёплымі праменьчыкамі. Вось-вось пачнецца час дажджоў. Фарбы сыдуць з вуліц. Пачнуцца шэрыя будні са золь і брудам. Але і ў гэтым ёсць свая рамантыка. Вось якая розная чараўніца восень.
2)Я думаю, што ўсе людзі любяць хадзіць у заапарк. Самы лепшы час для паходу ў заапарк - гэта вясна. Надвор'е варта выдатная, на вуліцы не горача і не холадна.Паход у заапарк выклікае ў мяне буру станоўчых эмоцый. Мы звычайна збіраемся з маімі лепшымі сябрамі, купляем корм, каб папесціць жывёл і адпраўляемся разглядаць выдатных жывёл. Лепш за ўсё збірацца раніцай і ўвесь дзень прысвяціць прагулцы па заапарку.Мы абавязкова бярэм з сабой фотаапарат, каб захаваць самыя цікавыя і смешныя моманты.
Вітаўт — адзін з найвялікшых князёў Беларусь Менавіта пры вялікім князю Вітаўту, які правіў і жыў у 1350—1430 гадах, Беларусь стала найбуйнейшай еўрапейскай дзяржавай. У час яго княжання наша дзяржава мела трывалыя дыпламатычныя адносіны літаральна з усімі заходнееўрапейскімі краінамі, а таксама з Асманскай Турцыяй, Крымскім ханствам і Масковіяй. Пры княжанні Вітаўта Вялікае княства Літоўскае дасягнула найбольшых граніц і вяло адносна незалежную палітыку. Вобраз князя, яго слаўныя справы знайшлі адлюстраванне ў многіх літаратурных помніках гэтага перыяду: «Пахвале Вітаўту», «Хроніцы Быхаўца», «Песні пра зубра» М.Гусоўскага.
У адным з арыгінальных помнікаў беларускай старажытнай літаратуры «Пахвале вялікаму князю Вітаўту» гучыць усхваляванае лірычнае слова пра вялікага князя. Гэта не звычайнае апавяданне пра пэўныя гістарычныя падзеі, а ўрачыстае ўхваленне велічных вынікаў яго дзяржаўнай дзейнасці. Аўтар «Пахвалы Вітаўту» ўслаўляе князя як мудрага і ўсемагутнага валадара, даносіць да чытача сваё ўяўленне пра яго веліч і славу. «Калі б было магчыма ігнуць вышыню неба і глыбіню мора, то можна было б выказаць сілу і храбрасць гэтага слаўнага гаспадара», — красамоўна сцвярджае ён. Аўтар гаворыць пра агромністы палітычны ўплыў Вітаўта ў Еўропе, пра яго вялікі міжнародны аўтарытэт. «...Вялікія князі, вялікія землі, пра якія мы тут пісалі, адны ў вялікай любові жылі з ім, а іншыя моцна служылі яму, слаўнаму гаспадару, пашану вялікую выказвалі і падарункі шматлікія прыносілі яму не толькі кожны год, але і кожны дзень». Усемагутны Вітаўт, сцвярджае аўтар, узводзіў на трон і пазбаўляў улады татарскіх ханаў у грознай Залатой ардзе і фактычна валодаў «усёй рускай зямлёю».
Объяснение: