В
Все
Б
Биология
Б
Беларуская мова
У
Українська мова
А
Алгебра
Р
Русский язык
О
ОБЖ
И
История
Ф
Физика
Қ
Қазақ тiлi
О
Окружающий мир
Э
Экономика
Н
Немецкий язык
Х
Химия
П
Право
П
Психология
Д
Другие предметы
Л
Литература
Г
География
Ф
Французский язык
М
Математика
М
Музыка
А
Английский язык
М
МХК
У
Українська література
И
Информатика
О
Обществознание
Г
Геометрия

Злуецца, счапiлiся, сузор'е.
Фанетычна разбор

Показать ответ
Ответ:
girlvikak
girlvikak
15.12.2022 12:50

Падзеі ў аповесці "Дзікае паляванне караля Стаха" адбываюцца ў канцы 80-х гадоў ХІХ стагоддзя, Вучоны-фалькларыст Андрэй Беларэцкі (галоўны герой твора) трапляе ў маёнтак Балотныя Яліны, дзе становіцца сведкам самых незвычайных здарэнняў. Уладальніцай маёнтка з'яўляецца апошняя прадстаўніца калісьці магутнага роду Надзея Яноўская. Па начах у доме бачаць Малога Чалавека і Блакітную Жанчыну, прадвеснікаў смерці кагосьці з роду Яноўскіх. Страх на ўсё наваколле наганяе дзікае паляванне караля Стаха, падчас якога (два гады назад) быў забіты бацька Надзеі. Яно ж пагражае смерцю дачцэ. Беларэцкі вырашыў раскрыць таямніцу гэтых з'яў і дапамагчы ўладальніцы Балотных Ялін. З бібліятэчнай кнігі герой твора даведваецца пра караля Стаха і радавое пракляцце Яноўскіх. У пачатку XVІІ ст. Стах Горскі, у жылах якога цякла каралеўская кроў, вырашыў дабіцца незалежнасці. Стах меў вялікае войска і карыстаўся падтрымкай у сялян. Аднак дасягнуць самастойнасці Стаху не давялося: ён быў забіты сваім сябрам Раманам Яноўскім, якога незадоўга да гэтага выратаваў ад смерці. У перадсмяротны час кароль Стах праклінае ўвесь род Яноўскіх. Гэта пракляцце праз стагоддзі дайшло і да Надзеі. Андрэю Беларэцкаму ўдалося выкрыць таямнічыя сілы і разам з сялянамі атрымаць перамогу над прафесійнай бандай. Высветлілася, што легенду пра Стаха жорстка выкарыстаў апякун Надзеі Яноўскай Дубатоўка, які стаў кіраўніком палявання. Ён прагнуў смерці Надзеі, каб стаць гаспадаром Балотных Ялін. Заканчваецца твор ад'ездам Беларэцкага і Надзеі Яноўскай (яго будучай жонкі) з Балотных Ялін.

Кирилл Кудин 1 месяц назад

Малады вучоны-фалькларыст Андрэй Беларэцкі, збіўшыся са шляху падчас буры, трапляе ў радавы замак Яноўскіх - Балотныя Яліны. Яго прымае гаспадыня замка, спадзеючыся Яноўская, апошняя прадстаўніца свайго роду. Яна распавядае Беларэцкаму, што род Яноўскіх пракляты з-за здрады, здзейсненага яе продкам, Раманам Старым, на дваццаць пакаленняў. Спадзяемся - прадстаўнік дваццатага пакалення, яна чакае хуткай смерці, з якой спыніцца і род Яноўскіх. Яна распавядае пра зданяў, з'яўленне якіх прадвесціць яе гібель - Дзікім паляванні, Малога Чалавека, Блакітны Жанчыне.

Беларэцкі застаецца ў замку, каб абараніць Надею і разблытаць клубок падзей. Ён бачыць Малога Чалавека - істота невялікага росту, з вельмі доўгімі пальцамі, якое зазірае ў вокны па начах; Блакітную Жанчыну, якая сышла са старадаўняга партрэта, на Якога спадзяёмся вельмі падобная. Паступова Беларэцкі знаёміцца ​​з астатнімі жыхарамі - сваякамі Яноўскай Свяцілавічы, Берманам, Дубатоўк, паляўнічым і следапытаў Рыгорам. У адзін з вечароў на балоце яго перасьледуе Дзікае паляванне - група маўклівых вершнікаў на конях, якія скачуць бясшумна, вольна перасоўваюцца па дрыгве, робяць вялізныя скачкі і пакідаюць сляды старадаўніх падкоў. Беларэцкі цудам паспявае схавацца ў замку і з падвоенай энергіяй працягвае пошукі людзей, якія хаваюцца за Дзікага паляваннем. Разам з Рыгорам яны раскрываюць таямніцу гібелі бацькі Надзеі, загнанага ў балота Дзікага паляваннем за два гады да прыезду Беларэцкага. Паступова яны раскрываюць і таямніцу Дзікага палявання. Коннікі падпільнавалі і забітыя мясцовымі мужыкамі, коні - прадстаўнікі выміраючай пароды дрыгантов - патанулі ў балоце. Знікаюць і прывіды замка. Малы Чалавек аказваецца братам Бермана, вар'ятаў калекай, якога Бергман выпускаў з патаемных калідораў, а Блакітная Жанчына - самай Надзяй, якая блукае па замку ў сне.

0,0(0 оценок)
Ответ:
HorseOfDeath
HorseOfDeath
21.05.2022 20:42

Избавься от ограничений

ПОПРОБУЙ ЗНАНИЯ ПЛЮС СЕГОДНЯ

llliza

11.10.2014

Русский язык

1 - 4 классы

+5 б.

ответ дан

составить рассказ про водяного нигде не могу найти на белорусской мове

1

СМОТРЕТЬ ОТВЕТ

Войди чтобы добавить комментарий

ответ

3,4/5

22

nastyalisakovsk

хорошист

10 ответов

2.1 тыс. пользователей, получивших

Деревня начала просыпаться от ночного сна. Хозяйки затапливали печи, и шли в сарай, что бы подоить своих бурёнок. Именно в это утро по улице шёл сонный мальчик с длинным самодельным удилищем. Это был Колька Дуб, ученик 4 класса. Он усердно тёр сонные и глаза и протяжно зевал. Вскоре мальчик подошёл к небольшой речке, которая протекала за деревней.

- Ну вот, опять эти сони проспали, — со злостью подумал Колька, и начал разматывать удочку. Ещё вчера вечером он со своими друзьями договорился порыбачить ранним утром. Именно в это время можно взять хороший улов. Зацепив червяка на крючок, мальчик забросил удочку, и присел в высокой траве.

Через десять минут позади захлюпала вода, и над камышами показались две удочки.

— Тише вы, бегемоты. Рыбу распугаете, — тихо сказал мальчик и насторожился. Его поплавок начал бешеный танец по воде.

- Да мы и так тихо идём, — начал оправдываться Мишка Клушин, высокий парнишка. Он учился в одном с Колькой классе.

- А ты почему нас не разбудил? – проворчал Андрейка Малышев, низенький беловолосый мальчик из третьего класса.

- Ага. Если я своего брата не смог разбудить, то вас и из пушки не подымешь, — огрызнулся Колька, и вытащил своего первого в это утро карася.

Солнце уже высоко поднялось над землёй, и весело улыбалось своими лучами. Друзья уже достаточно много наловили рыбы, но только теперь в них проснулся азарт заправских рыбаков.

- Эй! Ну, как рыбалка? – неожиданно раздался позади голос взрослого человека. От неожиданности мальчики вздрогнули.

- Очень хорошо сегодня клюёт, — вежливо ответил Колька, увидев своего соседа, добродушного и вежливого деда Василия.

- Да я вижу, вы хорошо порыбачили, — продолжал дедушка, доставая из кармана папироску.

- Сегодня я уже килограмм шесть взял, — с важностью профессионала сказал Андрейка, и поднял своё ведёрко.

Дед Вася хитро улыбнулся. Он знал, что мальчик любит хвастануть, и решил его проучить.

- А знаете, парнишки, что в нашей речке завёлся водяной? Он решил нашу рыбку охранять. И знаете, что он начинает сердиться, когда кто–то поймает рыбу больше шести килограмм.

- Неправда, дед Вася. Вы всё это придумали. Водяного нет вообще, — важно произнёс Мишка, который прочитал очень много книг.

- Ну, мало что в книгах пишут, — улыбнулся дедушка, и начал неподалёку разматывать удочки.

В это время Андрейка вытащил небольшого карася.

- Ну, теперь берегись. Ты сейчас можешь нарушить запрет водяного. Ведь ты уже поймал шесть килограмм, а значит, этот карасик уже лишний, — поучительно сказал старик, посмеиваясь в длинные усы.

- Тогда мы хотим познакомиться с этим водяным! – с вызовом крикнул Андрейка, и посмотрел на друзей, словно ища Колька усердно вытаскивал большого карася, и на друга не ответил.

- А знаешь, Андрей… Если ты решил в сказки поиграть, то я тебе мешать не буду, — строго ответил Мишка, и уставился на свой поплавок ещё минут пятнадцать, и Андрейка забыл про водяного, увлёкшись хорошим клёвом карася.

В это время неподалеку зашуршала трава, и в воду бухнуло какое–то длинное тело. Мальчики ничего не заметили. Дед Василий увидел большую выдру, которая плыла прямо на поплавки детей.

- Андрейка! Смотри! Водяной прямо к тебе плывёт за своёй рыбой, — рассмеялся дедушка и показал на выдру рукой.

Мальчики посмотрели на речку, и замерли от удивления. Они ещё никогда не видели такого зверя, который плыл прямо на них, и громко фыркал. Всё бы было хорошо, но вдруг поплавок Андрея неожиданно нырнул под воду. Мальчик дёрнул удочку, но она перестала его слушаться. Удилище выгнулось дугой, леска натянулась, словно тетива лука. С большим трудом Андрейка смог подтянуть к себе огромного карася, который показался из воды. Но его заметила и выдра. Она громко фыркнула, и ускорила ход. Хищница, высоко выпрыгнув из воды, схватила острыми зубами добычу, и плюхнулась в воду, обдав мальчиков брызгами.

- Ой, мамочка! Караул, грабят, — завопил Андрейка, и ещё сильней начал тянуть к себе удочку. Необычный поединок между мальчиком и выдрой продолжался несколько секунд. Неожиданно зверь резко ушёл на глубину, и потащил за собой маленького рыбака. Андрейка влетел в воду, зацепив при этом своё ведёрко с хорошим уловом. Мальчик сидел прямо в воде, и с большим рёвом тащил к себе удочку. Неожиданно удилище дёрнулось вверх, и все услышали свист лопнувшей лески. Мальчик опрокинулся на спину, подымая фонтан искристых брызг.

Когда мокрый Андрейка поднялся из воды, то мальчик растерянно заморгал глазами. Его друзья визжали от смеха, словно поросята. Им вторил громким басом и дедушка, вытирая слёзы из глаз.

- Вот видишь, Андрейка. А я же тебя предупреждал. Водяной шуток не любит.

0,0(0 оценок)
Популярные вопросы: Беларуская мова
Полный доступ
Позволит учиться лучше и быстрее. Неограниченный доступ к базе и ответам от экспертов и ai-bota Оформи подписку
logo
Начни делиться знаниями
Вход Регистрация
Что ты хочешь узнать?
Спроси ai-бота