Мова – гэта вялікі народны скарб. Яе нельга не паважаць, як нельга не паважаць родны народ. (І.Мележ)
Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова. (З.Бядуля)
Хто не шануе родную мову, той не шануе сябе самога, ні свой род, ні сваіх дзядоў-бацькоў, якія той жа мовай гаварылі. (В.Ластоўскі)
Хто саромеецца роднай мовы, варты таго, каб і яго добрыя людзі саромеліся. (В.Ластоўскі)
Яно добра, а нават і трэба знаць суседскую мову, але найперш трэба знаць сваю.
Каждый год мы с родителями очень любим ходить за грибами. и вот однажды ранним утром мы пошли в лес. Не доходят до леса по дороге я видел очень много цветов, красивых деревьев и кустов. все краски природы говорили сами за себя, они были прекрасны. а перед входом в лес я увидел полянку с подберёзовиками, они как будто смотрели на меня и просили положить их в корзину. их было на той поляне очень много. чуть зайдя в лес я с родителями обнаружил, что там ещё больше грибов. а самое главное они все разные: подосиновики, подберёзовики, лисички, опята, боровики. каждый грибочек по своему прекрасен, одни кучкуются друг с другом, другие как будто выкладывают дорогу в глубь леса, к новым грибам и ягодам. А какие же красивые у грибов шляпы были, друг от друга отличаются. собирать их одно удовольствие. к обеду мы уже успели вернуться домой с полными руками. надышавшись свежим воздухом и на собиравши не покладая рук. сейчас жду опять такого времени, что бы выбраться в поход за грибами.
Мова – гэта вялікі народны скарб. Яе нельга не паважаць, як нельга не паважаць родны народ. (І.Мележ)
Не саромся, беларус, гаманіць па-свойму – на роднай мове бацькоў і дзядоў сваіх. Шануй сваю мову, шануй свае песні, свае казкі, звычаі і ўсё роднае – гэта спадчына дзядоў і вялікі нацыянальны скарб. Толькі тады цябе ўсе будуць шанаваць як чалавека, калі сам сябе будзеш шанаваць – калі не адкінеш свайго нацыянальнага ўласнага багацця. А першы скарб нацыянальны – гэта родная мова. (З.Бядуля)
Хто не шануе родную мову, той не шануе сябе самога, ні свой род, ні сваіх дзядоў-бацькоў, якія той жа мовай гаварылі. (В.Ластоўскі)
Хто саромеецца роднай мовы, варты таго, каб і яго добрыя людзі саромеліся. (В.Ластоўскі)
Яно добра, а нават і трэба знаць суседскую мову, але найперш трэба знаць сваю.