Добры вечар!Паважаныя земляки.У мяне да Вас наступнае пытання
Чаму вы сураецеся роднай мовы.??
Я нарадзилася у Барановичах.Але душа мяне клича у веску.Я вельми люблю вясковыя традыцыи. Люблю,что праз час незагубоена культура Столинскага района.Люблю кали у недзелю жанчыны раницаю апранаюцца у самыя лепшыя сукенку и идуць да церквы.А у вечары сбираюцца каля плоту и спиваюць народныя пясне.кожны год за захапленнем духа я чакаю свой отпуск как хутчэй паехаць у веску.Кали на прыпынку Гарынь выхожу с поязда,то у мяне с душы рвуцца словы:ну вось я и дома.тут пакой маей душы.Быццам душа спявае,кали я прыжжаю, а усе суседзи рады мяне бачыць.Рай иснуе на зямли.
А кали я вяртаюся у Барановичы,то кали тольки вымаулю слова на вясковай мове:то усе адразу кажуць.:не позорь меня.,и нават мая маци,сураецца роднай мовы.
Осталась тольки мая бабуля, яна заужды любиць пагаварыць на роднай мове.
ТАК вось.Что-ж здарылась,Чаму мы забываям и сураемся нашых традыцыий и нашага уклада?Что ж мы пакинем нашым нашчадкам,для их гэта будзе як праклен.
Мы с бацькамі вырашылі з'ездзіць у Полацк. Я і тата ўзялі заплечнікі, а мама сумку і грошы. Ехалі мы на машыне.
Калі мы прыехалі, то заўважылі геаграфічны цэнтр Еўропы, ён нагадваў компас, і паказваў стараны гарызонту. Потым мы паехалі да -Ефрасінеўскага манастыра. За тым мы рушылі да Полацкага музея сярэдневяковага рыцарства. У ім былі даспехі, мечы, тапары і дзіды.
Горад нагадвае музей. Першае ўпамінанне аб гэтым горадзе было ў васемсот шэсцьдзясят другім годзе.
Горад мне вельмі спадабаўся, там я завёў новага сябра, з якім маю зносіны па сей дзень. Калі я пачынаў садзіцца ў машыну, ён мне пажадаў поспехаў.
Так я за адзін дзень пазнаёміўся з новым сябрам і даведаўся больш пра самы старажытны горад Беларусі.
Добры вечар!Паважаныя земляки.У мяне да Вас наступнае пытання
Чаму вы сураецеся роднай мовы.??
Я нарадзилася у Барановичах.Але душа мяне клича у веску.Я вельми люблю вясковыя традыцыи. Люблю,что праз час незагубоена культура Столинскага района.Люблю кали у недзелю жанчыны раницаю апранаюцца у самыя лепшыя сукенку и идуць да церквы.А у вечары сбираюцца каля плоту и спиваюць народныя пясне.кожны год за захапленнем духа я чакаю свой отпуск как хутчэй паехаць у веску.Кали на прыпынку Гарынь выхожу с поязда,то у мяне с душы рвуцца словы:ну вось я и дома.тут пакой маей душы.Быццам душа спявае,кали я прыжжаю, а усе суседзи рады мяне бачыць.Рай иснуе на зямли.
А кали я вяртаюся у Барановичы,то кали тольки вымаулю слова на вясковай мове:то усе адразу кажуць.:не позорь меня.,и нават мая маци,сураецца роднай мовы.
Осталась тольки мая бабуля, яна заужды любиць пагаварыць на роднай мове.
ТАК вось.Что-ж здарылась,Чаму мы забываям и сураемся нашых традыцыий и нашага уклада?Что ж мы пакинем нашым нашчадкам,для их гэта будзе як праклен.
ответ:Асноўная думка:
Я у Полацку
План
1.Прыезд{я прыехаў, с бацькамі, мы прыйшлі}
2.Славутасць{У горадзе ёсць, самы старажытны ў}
3.Гісторыя{ён быў заснаваны, 'гісторыя горада'}
4.Новы сябар.
Полацк
Мы с бацькамі вырашылі з'ездзіць у Полацк. Я і тата ўзялі заплечнікі, а мама сумку і грошы. Ехалі мы на машыне.
Калі мы прыехалі, то заўважылі геаграфічны цэнтр Еўропы, ён нагадваў компас, і паказваў стараны гарызонту. Потым мы паехалі да -Ефрасінеўскага манастыра. За тым мы рушылі да Полацкага музея сярэдневяковага рыцарства. У ім былі даспехі, мечы, тапары і дзіды.
Горад нагадвае музей. Першае ўпамінанне аб гэтым горадзе было ў васемсот шэсцьдзясят другім годзе.
Горад мне вельмі спадабаўся, там я завёў новага сябра, з якім маю зносіны па сей дзень. Калі я пачынаў садзіцца ў машыну, ён мне пажадаў поспехаў.
Так я за адзін дзень пазнаёміўся з новым сябрам і даведаўся больш пра самы старажытны горад Беларусі.