Яшчэ і цяпер у мног.. сялянск.. хатах жыве даўняя завядзён- ка: фотакарткі бацьк.. і дзяд.. трымаюць пад шклом у рамках на
сцян... Продкі нашы нібы не пайшлі ад нас, не памерлі, быццам
сочаць за галоўным: як мы? Ці апраўдалі надзеі, спадзяванні
іхнія? У тых позірк.. яшчэ і нейкая магічн.. сіла. Іншы падшы-
ванец мо і хацеў бы калі зрабіць якую псоту, але з фотакартак
глядз.. на яго строг.. і адначасна добр.. вочы дзядулі, бабулі.
Ён бачыць гэтыя вочы і ў сне, а стаўшы, як кажуць, на ногі,нават далёка ад роднай хат.. будзе захоувать у душ.. сваёй усведамленне: Ён iдз.. па зямл.. не адзiн,побач - ягоныя блiзкiя...​

Пра густы не спрачаюцца. У кожнага чалавека свае інтарэсы і свая любімая пара года. Большасць людзей любяць лета. Ім падабаецца спякота, яны любяць хадзіць на пляж, купацца і загараць. Асабліва лета любяць школьнікі, таму што ім не трэба хадзіць у школу. Некаторыя людзі любяць зіму. Ім падабаецца, што ўсе навокал беласнежнае і чыстае. Яны любяць катацца на лыжах і на каньках, гуляць у снежкі. Мала хто любіць восень, але ёсць і такія людзі. Ім падабаецца рознакаляровае лісце. Яны любяць хадзіць у лес па грыбы.
Я ж больш за ўсё люблю вясну, асабліва май. Увесну ўжо няма лютых зімовых маразоў, але яшчэ няма і невыноснай летняй спякоты. Позняй вясной наогул найбольш камфортная для мяне тэмпература.
Мне падабаецца глядзець, як усё вакол прачынаецца і ажывае. Распускаецца лісце на дрэвах, зелянее трава, нясмела расцвітаюць першыя кветкі. Выходзяць з зімовай спячкі насякомыя, вяртаюцца дадому пералётныя птушкі. Ёсць у гэтым штогадовым вясновым адраджэнні нешта таямнічае і непаўторнае.
А ведаеце, што я больш за ўсё люблю ў вясне? Вы здзівіцеся, але гэта навальніцы. Многія людзі баяцца навальніц, і іх страх зразумелы. Ну а я прыходжу ў захапленне, калі чую магутны грукат грому, бачу сполахі маланак. Калі ўлетку адгрыміць апошняя навальніца, я пачынаю з нецярпеннем чакаць вясны, каб зноў атрымаць асалоду ад непаўторнага водару паветра пасля навальніцы.
Вось чаму вясна - мая любімая пара года. Спадзяюся, мне ўдалося хоць трохі зацікавіць і вас гэтым цудоўным сезонам.

Учора выпаў першы снег. Вось і наступіла сапраўдная зіма. Тэмпература ўжо другі тыдзень не падымаецца вышэй за нуль, але снегу не было. Затое ішоў дождж, было вельмі весела ісці раніцай у школу па траскучым лёдзе.
А цяпер усё белае-белае. Дахі дамоў быццам шапкі надзелі. Галінкі на дрэвах ўрэшце не дрыжаць голымі ад ветру. Газоны некранута чыстыя. Толькі там, дзе прабеглі кошкі ці сабакі альбо скарацілі шлях людзі, цягнуцца здрадлівыя дарожкі слядоў.
Калі выпаў снег, адразу нібы і не так холадна стала. Ды і настрой стаў амаль святочны. Хочацца кідацца снежкамі, ляпіць снегавіка, катацца на каньках і на лыжах.
Ужо адчуваецца дыханне Новага года. У крамах ужо ідзе ўпрыгожванне залаў. Хутка, зусім хутка прыйдзе да нас у хату гэта выдатнае свята. Будзе упрыгожаная ёлка, канцэрты па тэлевізары, хлапушкі і феерверкі, святочная вячэра з аліўе і мандарынамі. А самае галоўнае - падарункі.
Я люблю зіму за той святочны настрой, які яна дорыць людзям.