Дзеці дружылі, бавіліся разам, гулялі, як браткі, слухалі Маланніны казкі і не хацелі спакідацца, калі прывязлі ў двор паважнага настаўніка, каб вучыў паніча пісьменству. (М.Гарэцкі "Дзве душы")
Кожны чалавек, кожны звер, кожная птушка і расліна маюць сваю асобную долю-нядолю, свой асобны, брыдкі ці добры лёс. (Ц.Гартны "Думкі беларуса")
Наводдаль за гарбатым пагоркам высіліся закапцелыя коміны, у неба з якіх няспынна плыў дым. (В.Быкаў "Вуціны статак")
Галілей натрапіў у жыцці сваім на вялікую і цікавую праблему. (М.Зарэцкі "Вязьмо")
Ён выйшаў з ліфтавога пад’езда, перайшоў у адсек, дзе пачыналіся лесвічныя маршы, і няўцямна спыніўся. (В.Быкаў "Глухі час начы")
Небеса,небеса,голубые просторы- Облака как снега,это Господа горы. Недоступная высь человеческим взорам. Лишь Иисуса любовь сердце небом наполнит. Как влечёшь меня Ты,о Господь мой великий! С голубой высоты-кроткий голос и тихий. И лишь там,в небесах,над земной суетою Говорю я с Тобой в совершенном покое. Только Богом живу,только Господу верю, И Ему Одному жизнь свою я доверю. Льётся полной рекой радость в Боге святая, Мир,любовь и покой сердце мне наполняет. Слово жизни Христа исцеляет мне душу, распахнув сердца дверь,жажду Господа слушать, Голос нежный и тихий врачует любовью, За моё Им заплачено кровью. Лариса Козина
Дзеці дружылі, бавіліся разам, гулялі, як браткі, слухалі Маланніны казкі і не хацелі спакідацца, калі прывязлі ў двор паважнага настаўніка, каб вучыў паніча пісьменству. (М.Гарэцкі "Дзве душы")
Кожны чалавек, кожны звер, кожная птушка і расліна маюць сваю асобную долю-нядолю, свой асобны, брыдкі ці добры лёс. (Ц.Гартны "Думкі беларуса")
Наводдаль за гарбатым пагоркам высіліся закапцелыя коміны, у неба з якіх няспынна плыў дым. (В.Быкаў "Вуціны статак")
Галілей натрапіў у жыцці сваім на вялікую і цікавую праблему. (М.Зарэцкі "Вязьмо")
Ён выйшаў з ліфтавога пад’езда, перайшоў у адсек, дзе пачыналіся лесвічныя маршы, і няўцямна спыніўся. (В.Быкаў "Глухі час начы")
Облака как снега,это Господа горы.
Недоступная высь человеческим взорам.
Лишь Иисуса любовь сердце небом наполнит.
Как влечёшь меня Ты,о Господь мой великий!
С голубой высоты-кроткий голос и тихий.
И лишь там,в небесах,над земной суетою
Говорю я с Тобой в совершенном покое.
Только Богом живу,только Господу верю,
И Ему Одному жизнь свою я доверю.
Льётся полной рекой радость в Боге святая,
Мир,любовь и покой сердце мне наполняет.
Слово жизни Христа исцеляет мне душу,
распахнув сердца дверь,жажду Господа слушать,
Голос нежный и тихий врачует любовью,
За моё Им заплачено кровью.
Лариса Козина