Зямлянкі былі б пустыя, каб не відно было, што адну з іх пакінулі нядаўна, што тут усё ж такі нехта жыў. У ёй яшчэ не паспеў выветрыцца дух нядаўняга людскога прыстанішча. На нарах ляжала свежая яшчэ непрацёртая салома, а ля парога складзены былі сухія дровы. У першы момант падумалася, што чалавек адышоўся толькі на хвіліну і зараз жа вернецца.
Ігнат і лейтэнант Галабурда стаялі за зямлянкай, ля крывой ад самага камля бярозкі. Расла ж яна на невялікім грудку, з-пад якога выцякала крынічка, як вымыты ў пяску сподачак. А потым са сподачка вада імкліва ішла аж пад снег, хаваючы ад усіх сваю жывую неспакойную сілу.
Лета
У сукенцы каляровай (ж.р., адз.л., м.скл.),
у хусцінцы васільковай (ж.р., адз.л., м.скл.)
ходзіць лета па палях,
па расквечаных лугах (м.р. (луг) ,мн.л., м.скл.)
Дбайна сонечнае (н.р., адз.л., н.скл.) лета
спеліць ягады для дзетак.
Дораць дзеці лету ўсмешкі,
гульні, песні і пацешкі,
радасць працы і паходаў,
радасць сонечных (м.р.(усход), мн.л., р.скл.) усходаў.
А расчуленае (н.р., адз.л., н.скл.) лета
дорыць ім букеты кветак.
(Усе прыметнiкi з назоўнiкамi: у сукенцы каляровай; у хусцiнцы васiльковай; па расквечаных лугах; сонечнае лета; сонечных усходаў ; расчуленае лета).
Зямлянкі былі б пустыя, каб не відно было, што адну з іх пакінулі нядаўна, што тут усё ж такі нехта жыў. У ёй яшчэ не паспеў выветрыцца дух нядаўняга людскога прыстанішча. На нарах ляжала свежая яшчэ непрацёртая салома, а ля парога складзены былі сухія дровы. У першы момант падумалася, што чалавек адышоўся толькі на хвіліну і зараз жа вернецца.
Ігнат і лейтэнант Галабурда стаялі за зямлянкай, ля крывой ад самага камля бярозкі. Расла ж яна на невялікім грудку, з-пад якога выцякала крынічка, як вымыты ў пяску сподачак. А потым са сподачка вада імкліва ішла аж пад снег, хаваючы ад усіх сваю жывую неспакойную сілу.