Сачыненне-апісанне восеньскага лесу Восенню дрэвы ў лесе рыхтуюць сабе сапраўды святочны, маляўнічае адзенне. Яны быццам ўрачыста праводзяць лета. Ярка-жоўты, цытрынавы, барвовы, вішнёвы - якія толькі колеру не цешаць вока таго, хто ідзе лесам восенню. А некаторыя дрэвы і кусты доўга-доўга застаюцца проста зялёнымі, быццам яны вырашылі падоўжыць лета і ігнараваць восень. Мы з бацькамі таксама пабывалі ў восеньскім лесе, каб адпачыць, пагутарыць з прыродай, а таксама паглядзець, ці ёсць ужо грыбы. Свяціла яркае сонейка. Здавалася, што суха, але незадоўга да гэтага прайшоў восеньскі дожджык. Таму апалае лісце пад нагамі ўвабрала ўсю ваду. Я разварушыў яго, а яно мокрае, ніткі. Такім вільготным асяроддзі добра растуць грыбы: масляты, апенькі, сыраежкі, баравікі, лісічкі, грузды. Аказалася, што мы прыехалі занадта рана: грыбы не паспелі яшчэ прадзяўбуцца пасля дажджу. Аднак мы збіралі іншыя дзікія дары прыроды: лясныя арэхі і ярка-чырвоную шыпшыннік. Яна расце ў лесе на палянках. Зімой мы будзем піць карысны і смачны чай з шыпшынніка. На паляне, дзе мы адпачывалі, грэла сонца. Але ў гушчы ўжо па-асенняму халаднавата. Ужо прыціхлі птушкі схаваліся казюлькі. Я бачыў толькі дзікіх вос, якія елі пераспелыя гнілыя дзікія грушы, што валяліся ў траве. Адкуль толькі ўзяліся гэтыя восы? Мабыць, у іх у лесе гняздо. А яшчэ надакучлівыя павукі запляла павуціннем усе праходы ў лесе. Яны лёталі на сваіх тонкіх павуцінках, якія раз-пораз прыставалі да майго твару. Хутка пойдуць зацяжныя дажджы, агаляючы галіны дрэў. Тым больш хочацца цяпер атрымліваць асалоду ад добрай восеньскай надвор'ем і прыгажосцю рознакаляровага лесу.
У мяне няма асобна любімага настаўніка. Для мяне ўсе настаўнікі – любімыя. Складана вылучыць кагосьці аднаго, які б падабаўся больш, чым іншыя настаўнікі. Але аднаму настаўніку ў мяне асаблівае стаўленне. Гэта (Твая настауница). Яна выкладае ў нашым класе геаметрыю. Я шчаслівая, што менавіта (Твая настауница) выкладае ў нашым класе такі складаны і важны прадмет, як геаметрыя. (Твая настауница) цудоўна ведае свой прадмет. Гэты настаўнік даступна і зразумела даносіць матэрыял да ўрока вучняў. Але акрамя гэтага (Твая настауница) светлы чалавек. На яе ўрокі ходзіш з нейкім асаблівым настроем, а з якой цікавасцю рашаць задачы і прыклады, калі табе ўсе зразумела з пройдзенага матэрыялу. Я разумею, як цяжка да нас данесці матэрыял урока, але (Твая настауница) з майстэрствам робіць гэта. Часам мы, вядома, растройваем яе ацэнкамі за кантрольныя работы, але тут жа стараемся іх выправіць. Я думаю, кожнаму настаўніку хочацца, каб іх вучні добра паспявалі па іх прадмеце. І напэўна, настаўнікам так прыемна, калі вучні дасягаюць поспеху.
Многія вучні, якіх вучыла (Твая настауница) памятаюць яе, паважаюць. Мая старэйшая сястра вучылася ў (Твая настауница) і да гэтага часу ведае яе прадмет вельмі добра. Настаўнікам заўседы прыемна, калі вучні ім удзячныя. Мы заўсёды павінны паважаць нашых настаўнікаў, якія не шкадуючы сіл і часу, настойліва і цярпліва навучаюць нас.Аб ёй можна гаварыць шмат, але я думаю, што ўжо і так усё зразумела. Бо выдатных настаўнікаў шмат і кожнага мы павінны памятаць ўсе жыццё. Таму што, толькі дзякуючы ім і нашым бацькам мы дамагаемся чагосці ў жыцці, працуем, вучым сваіх дзяцей. І затым іх вопыт, які атрымліваем, пераходзіць з пакалення ў пакаленне. Усе настаўнікі мусяць быць каханыя намі. А мы павінны быць удзячныя настаўнікам за тое, што яны, не гледзячы ні на што, выконваюць свой доўг. Мы ніколі не павінны забываць сваіх настаўнікаў, якія адкрываюць нам дарогу ў дарослае жыццё.
Восенню дрэвы ў лесе рыхтуюць сабе сапраўды святочны, маляўнічае адзенне. Яны быццам ўрачыста праводзяць лета. Ярка-жоўты, цытрынавы, барвовы, вішнёвы - якія толькі колеру не цешаць вока таго, хто ідзе лесам восенню. А некаторыя дрэвы і кусты доўга-доўга застаюцца проста зялёнымі, быццам яны вырашылі падоўжыць лета і ігнараваць восень.
Мы з бацькамі таксама пабывалі ў восеньскім лесе, каб адпачыць, пагутарыць з прыродай, а таксама паглядзець, ці ёсць ужо грыбы.
Свяціла яркае сонейка. Здавалася, што суха, але незадоўга да гэтага прайшоў восеньскі дожджык. Таму апалае лісце пад нагамі ўвабрала ўсю ваду. Я разварушыў яго, а яно мокрае, ніткі. Такім вільготным асяроддзі добра растуць грыбы: масляты, апенькі, сыраежкі, баравікі, лісічкі, грузды.
Аказалася, што мы прыехалі занадта рана: грыбы не паспелі яшчэ прадзяўбуцца пасля дажджу. Аднак мы збіралі іншыя дзікія дары прыроды: лясныя арэхі і ярка-чырвоную шыпшыннік. Яна расце ў лесе на палянках. Зімой мы будзем піць карысны і смачны чай з шыпшынніка.
На паляне, дзе мы адпачывалі, грэла сонца. Але ў гушчы ўжо па-асенняму халаднавата. Ужо прыціхлі птушкі схаваліся казюлькі. Я бачыў толькі дзікіх вос, якія елі пераспелыя гнілыя дзікія грушы, што валяліся ў траве. Адкуль толькі ўзяліся гэтыя восы? Мабыць, у іх у лесе гняздо.
А яшчэ надакучлівыя павукі запляла павуціннем усе праходы ў лесе. Яны лёталі на сваіх тонкіх павуцінках, якія раз-пораз прыставалі да майго твару.
Хутка пойдуць зацяжныя дажджы, агаляючы галіны дрэў. Тым больш хочацца цяпер атрымліваць асалоду ад добрай восеньскай надвор'ем і прыгажосцю рознакаляровага лесу.
У мяне няма асобна любімага настаўніка. Для мяне ўсе настаўнікі – любімыя. Складана вылучыць кагосьці аднаго, які б падабаўся больш, чым іншыя настаўнікі.
Але аднаму настаўніку ў мяне асаблівае стаўленне. Гэта (Твая настауница). Яна выкладае ў нашым класе геаметрыю. Я шчаслівая, што менавіта (Твая настауница) выкладае ў нашым класе такі складаны і важны прадмет, як геаметрыя. (Твая настауница) цудоўна ведае свой прадмет. Гэты настаўнік даступна і зразумела даносіць матэрыял да ўрока вучняў.
Але акрамя гэтага (Твая настауница) светлы чалавек. На яе ўрокі ходзіш з нейкім асаблівым настроем, а з якой цікавасцю рашаць задачы і прыклады, калі табе ўсе зразумела з пройдзенага матэрыялу. Я разумею, як цяжка да нас данесці матэрыял урока, але (Твая настауница) з майстэрствам робіць гэта. Часам мы, вядома, растройваем яе ацэнкамі за кантрольныя работы, але тут жа стараемся іх выправіць. Я думаю, кожнаму настаўніку хочацца, каб іх вучні добра паспявалі па іх прадмеце. І напэўна, настаўнікам так прыемна, калі вучні дасягаюць поспеху.
Многія вучні, якіх вучыла (Твая настауница) памятаюць яе, паважаюць. Мая старэйшая сястра вучылася ў (Твая настауница) і да гэтага часу ведае яе прадмет вельмі добра. Настаўнікам заўседы прыемна, калі вучні ім удзячныя. Мы заўсёды павінны паважаць нашых настаўнікаў, якія не шкадуючы сіл і часу, настойліва і цярпліва навучаюць нас.Аб ёй можна гаварыць шмат, але я думаю, што ўжо і так усё зразумела. Бо выдатных настаўнікаў шмат і кожнага мы павінны памятаць ўсе жыццё. Таму што, толькі дзякуючы ім і нашым бацькам мы дамагаемся чагосці ў жыцці, працуем, вучым сваіх дзяцей. І затым іх вопыт, які атрымліваем, пераходзіць з пакалення ў пакаленне. Усе настаўнікі мусяць быць каханыя намі.
А мы павінны быць удзячныя настаўнікам за тое, што яны, не гледзячы ні на што, выконваюць свой доўг. Мы ніколі не павінны забываць сваіх настаўнікаў, якія адкрываюць нам дарогу ў дарослае жыццё.