Выпicaць мастацкiя сродкi(эпiтэты, метафары и.т.п.) з верша максiма багдановiча "з песняу беларускага мужыка" i сказаць для чего яны выкарыстоуваюцца. гнусь, працую, пакуль не парвецца мне жыццё, як сагніўшая ніць; а каб ведаў, што столькі пральецца майго поту, не стаў бы і жыць. адтаптаў сотні вёрст пехатом я, будаваў я дарогі, масты; ліўся пот мой, як рэзаў на ком'я плугам глебы сухія пласты. працаваў над пяском, над дрыгвою i не мала там выцерпеў мук, i не прыдзецца мне над зямлёю гэтых чорных саромецца рук. а канаць ужо час: пот і слёзы мне жыццё, нібы мышы, грызуць; гора гне, як мяцеліца лозы, цэлы век не дае мне дыхнуць. шчасце ж гляне і ў даль пранясецца, i магу я аб ім толькі сні дык няхай жа, няхай сабе рвецца мне жыццё, як сагніўшая ніць.
Тяжело объяснить так что держите краткое содержание.
Объяснение:
Насцечка — галоўная гераіня аповесці К. Чорнага «Насцечка». Яна вельмі акуратная, сціплая.
Па характары — рашучая, аптымістычная, смелая. Вось як апісвае сваю гераіню К. Чорны: «...бойкая і рухавая дзяўчынка, белатварая, з густымі валасамі, якія роўна ляжалі на яе галаве пад грабянцом. Да самых халадоў яна прыходзіла ў школу ў шарсцяной кофтачцы, інэрай, у карычневыя палоскі, а калі стала халадней, — пачала надзяваць на кофтачку чорнае ватовае паліто з простым бобрыкавым каўняром і вузенькім суконным паяском».
Дзяўчынку адразу палюбілі ў класе. Пачалі называць яе ласкава Насцечка. Яна добра вучылася, паважала сваіх аднакласнікаў, была простая, ніколі не выстаўляла сябе. Насцечка вельмі любіла свайго дзеда. Калі дзед захварэў, дзяўчынка ўзваліла на свае плечы ўсе гаспадарчыя клопаты: бегала ў магазін, паліла ў печы, варыла есці. Яна паводзіла сябе як дарослая гаспадыня, нікому не скардзілася і не прасіла дапамогі.