Чуеце? Птушкі спяваюць ўжо зусім не па-зімоваму. Толькі нядаўна пачалася адліга, але іх песні сталі і званчэй, і весялей. Гэта значыць, што зіма сыходзіць ад нас. Так, яшчэ могуць быць і маразы, і снежныя гурбы, але вясна з кожным днём усё бліжэй.
Дрэвы адчулі яе блізкасць: на замерзлых галінках з'яўляюцца першыя ныркі. Якая неспатольная прага жыцця! Ніякай прагноз надвор'я не зможа пераканаць іх не сьпяшацца і пабыць яшчэ ў зімовай спячцы.
У лесе зараз можна знайсці месцы, дзе снег ужо сышоў. Там, скрозь тоўсты пласт леташняга лісця, прарастаюць пралескі. Гледзячы на гэтыя далікатныя безабаронныя кветачкі, цяжка ўявіць, што праз два-тры тыдні ўся зямля пакрыецца пяшчотным зялёным дываном. Але гэта - потым. А пакуль, асабліва з надыходам вечара, у паветры вісіць даволі халоднае свежасць.
Вясна ідзе павольна, асцярожна, як бы баючыся напалохаць каго-то. І калі заплюшчыць вочы і прыслухацца, то можна пачуць, як паступова набліжаюцца яе крокі.
Пpaxoдзiлa кoлькi чacy, i з cyceднягa пaкoя пaцixy aбзывaлacя нaшa cтapaя гiтapa. Нa гiтapы ў нac любiў iгpaць бaцькa-нябoжчык. I мaмa тaкcaмa iгpaлa. Яны чacтa, кaлi бaцькa яшчэ быў жывы, любiлi вeчapaм cecцi i paзaм cпявaць. Бaцькa бpaў гiтapy, мaмa зaxoплeнa глядзeлa нa ягo i, нa вaчax poбячыcя вeльмi мaлaдoй i пpыгoжaй, пaдaвaлacя кpышкy нaпepaд. Бaцькa няўлoўнa кpaтaўcя cтpyн, бpaў aдзiн aкopд, дpyгi... Мaмiн гoлac вылiвaўcя з гpyдзeй тaк, як вылiвaeццa нa мypoжны бepaг нiзкaя aкcaмiтнaя xвaля.
Чуеце? Птушкі спяваюць ўжо зусім не па-зімоваму. Толькі нядаўна пачалася адліга, але іх песні сталі і званчэй, і весялей. Гэта значыць, што зіма сыходзіць ад нас. Так, яшчэ могуць быць і маразы, і снежныя гурбы, але вясна з кожным днём усё бліжэй.
Дрэвы адчулі яе блізкасць: на замерзлых галінках з'яўляюцца першыя ныркі. Якая неспатольная прага жыцця! Ніякай прагноз надвор'я не зможа пераканаць іх не сьпяшацца і пабыць яшчэ ў зімовай спячцы.
У лесе зараз можна знайсці месцы, дзе снег ужо сышоў. Там, скрозь тоўсты пласт леташняга лісця, прарастаюць пралескі. Гледзячы на гэтыя далікатныя безабаронныя кветачкі, цяжка ўявіць, што праз два-тры тыдні ўся зямля пакрыецца пяшчотным зялёным дываном.
Але гэта - потым. А пакуль, асабліва з надыходам вечара, у паветры вісіць даволі халоднае свежасць.
Вясна ідзе павольна, асцярожна, як бы баючыся напалохаць каго-то. І калі заплюшчыць вочы і прыслухацца, то можна пачуць, як паступова набліжаюцца яе крокі.