Мой любімы герой у апавяданні Васіля Быкава “Жураўліны крык” – Барыс Фішар.
Фішар не ваенны чалавек, ён вучоны, мастацтвазнаўца. Вайсковая справа для яго - ненатуральнае і няёмкае становішча. З маленства ён марыў стаць мастаком і ўвесь сэнс ягонага жыцця быў у мастацтве, у кнігах. У першы дзень абароны адступлення, калі Фішар апынуўся ў групе старшыні Карпенкі, ён быццам не атаясамлівае сябе з вайной, працягвае чытаць кніжку пра скульптуры Мікеланджэла.
Седзячы ў акопе, ён разважае пра сябе, пра вайну, пра тое, што ягоная справа - вывучаць мастацтва, чытаць, а не падпарадкоўвацца незразумеламу распарадку. Фішар ніколі не цікавіўся палітыкай, паўсядзённыя турботы, цяжкая рэчаіснасць таксама для яго быццам не існавалі.
Ён падаецца чужынцам у гэтай групе байцоў, пакінутых на справу лёсу абараняць адыход нашых войскаў. Але не гледзячы на свой склад мыслення і характару, Фішар пакажа сябе ў баі сапраўдным воінам, абаронцай. Ён будзе слухацца камандзіра Карпенку, бездакорна выконваць загады. Возьме кулямёт і няспрытна, але смела будзе страляць па ворагах.
У канцы аповесці Барыс Фішар абараняецца і забівае адзінага ў сваім жыцці ворага. Хутка падыдуць немцы і расстраляюць маладога вучонага ва ўпор.
з'яўлялася
з - [з] - зычны, звонкі, цвёрды
я - [й'] - зычны, звонкі, мяккі; [а] - галосны, ненаціскны
ў - [у] - галосны, ненаціскны
л - [л'] - зычны, звонкі, мяккі
я - [а] - галосны, націскны
л - [л] - зычны, звонкі, цвёрды
а - [а] - галосны, ненаціскны
с - [с'] - зычны, глухі, мяккі
я - [а] - галосны, ненаціскны
9 літар, 10 гукаў
дзеянняў
д;з - [дз'] - зычны, звонкі, мяккі
е - [э] - галосны, націскны
я - [й'] - зычны, звонкі, мяккі; [а] - галосны, ненаціскны
н;н - [н'] - зычны, звонкі, мяккі
я - [а] - галосны, ненаціскны
ў - [у] - галосны, ненаціскны
8 літар, 7 гукаў
Мой любімы герой у апавяданні Васіля Быкава “Жураўліны крык” – Барыс Фішар.
Фішар не ваенны чалавек, ён вучоны, мастацтвазнаўца. Вайсковая справа для яго - ненатуральнае і няёмкае становішча. З маленства ён марыў стаць мастаком і ўвесь сэнс ягонага жыцця быў у мастацтве, у кнігах. У першы дзень абароны адступлення, калі Фішар апынуўся ў групе старшыні Карпенкі, ён быццам не атаясамлівае сябе з вайной, працягвае чытаць кніжку пра скульптуры Мікеланджэла.
Седзячы ў акопе, ён разважае пра сябе, пра вайну, пра тое, што ягоная справа - вывучаць мастацтва, чытаць, а не падпарадкоўвацца незразумеламу распарадку. Фішар ніколі не цікавіўся палітыкай, паўсядзённыя турботы, цяжкая рэчаіснасць таксама для яго быццам не існавалі.
Ён падаецца чужынцам у гэтай групе байцоў, пакінутых на справу лёсу абараняць адыход нашых войскаў. Але не гледзячы на свой склад мыслення і характару, Фішар пакажа сябе ў баі сапраўдным воінам, абаронцай. Ён будзе слухацца камандзіра Карпенку, бездакорна выконваць загады. Возьме кулямёт і няспрытна, але смела будзе страляць па ворагах.
У канцы аповесці Барыс Фішар абараняецца і забівае адзінага ў сваім жыцці ворага. Хутка падыдуць немцы і расстраляюць маладога вучонага ва ўпор.