Слова в и языке одинаковые по написанию, разные по ударению. например крапива и крапива.

Каза, каза, лубяныя вочы, дзе ты была?
- Коней пасьвіла.
- А коні-то дзе?
- Міколка адвёў.
- А Міколка-то дзе?
- У клець сышоў.
- А клець-то дзе?
- Вадой знесла.
- А вада-то дзе?
- Быкі выпілі.
- А быкі-то дзе?
- У гару сышлі.
- А гара-то дзе?
- Чарвякі сточены.
- А чарвякі-то дзе?
- Гусі выклявалі.
- А гусі-то дзе?
- У вересняк сышлі.
- А вересняк-то дзе?
- Дзеўкі выламалі.
- А дзеўкі-то дзе?
- Замуж выскакали.
- А мужыкі-то дзе?
- Усе примерли

- Kaza, kaza, lubianyja vočy, dzie ty byla? - Koniej paśvila. - A koni-to dzie? - Mikolka advioŭ. - A Mikolka-to dzie? - U klieć syšoŭ. - A klieć-to dzie? - Vadoj zniesla. - A vada-to dzie? - Byki vypili. - A byki-to dzie? - U haru syšli. - A hara-to dzie? - Čarviaki stočjeny. - A čarviaki-to dzie? - Husi vykliavali. - A husi-to dzie? - U vieriesniak syšli. - A vieriesniak-to dzie? - Dzieŭki vylamali. - A dzieŭki-to dzie? - Zamuž vyskakali. - A mužyki-to dzie? - Usie primierli

Гусляр у паэме падаецца, як асаблівая, незвычайная асоба, моцнага характару, адкрытай душой. Аўтар надзяляе яго наступнымі рысамі:

Таленавітасць:

“Акалічны народ гуслі знаў гусляра;

Песня-дума за сэрца хапала”

Пачуццё годнасці:

Вось настроіў, навёў тон у струнах як след,

Не зірнуўшы на гулі ні разу...

Свабодалюбства:

“Бачыш, княжа, загоны, лясы, сенажаць, —

Ім пакорны я толькі с гуслямі”

непадкупнасць:

Скурганіў бы душу чырвонцам тваім я...,

Мужнасць:

“Гуслям, княжа, не пішуць законаў”

любоў да свайго народа:

Глянь ты, слаўны ўладар, на палеткі свае:

Сарачні там сох бачыш, як блудзе;

А ці чуў ты, аб чым там араты пяе,

Дзе і як жывуць гэтыя людзі?

Самаахвярнасць:

Ну што, княжа, пара даць за песню мне дар!