Велізарныя скрыпучыя дзверы закінутага ангара павольна адчыніліся перад невялікай групай людзей, якія пасяліліся тут некалькі дзесяцігоддзяў назад.
У наступную хвіліну некалькі тонкіх пальцаў пашырылі шурпатую шчыліну праходу, цемная цень хутка слізганула ў пакоі і, праз некалькі крокаў, ужо павісла над бестурботна спячай дзяўчынай.
Вецер напружанага чакання павольна калыхаў восеньскую траву, бледна-рудую, як і апошнія прамяні сонца, якія запомнілі жыхары гэтых месцаў яшчэ да таго, як неба пакрылі шэрыя хмары.
І пасля доўгага тысячагоддзя чаканняў вам усе роўна трэба было яшчэ цэлых дзевяць дзен для таго, каб забраць тое, што па праве належыць вам.
У чалавека былі вялікія і моцныя рукі і чорны плашч па-над беласнежнай формы, толькі гэта і засталося ў галаве хлопчыка праз столькі гадоў: рост, чорны плашч і рукі...
На яго паглядзела дзяўчына, твара якой быў выбелены для надання ей больш арыстакратычнага выгляду.
У наступную хвіліну некалькі тонкіх пальцаў пашырылі шурпатую шчыліну праходу, цемная цень хутка слізганула ў пакоі і, праз некалькі крокаў, ужо павісла над бестурботна спячай дзяўчынай.
Вецер напружанага чакання павольна калыхаў восеньскую траву, бледна-рудую, як і апошнія прамяні сонца, якія запомнілі жыхары гэтых месцаў яшчэ да таго, як неба пакрылі шэрыя хмары.
І пасля доўгага тысячагоддзя чаканняў вам усе роўна трэба было яшчэ цэлых дзевяць дзен для таго, каб забраць тое, што па праве належыць вам.
У чалавека былі вялікія і моцныя рукі і чорны плашч па-над беласнежнай формы, толькі гэта і засталося ў галаве хлопчыка праз столькі гадоў: рост, чорны плашч і рукі...
На яго паглядзела дзяўчына, твара якой быў выбелены для надання ей больш арыстакратычнага выгляду.