Вобраз “Раскіданага гнязда” у драме Янкі Купалы паказваецца праз жыццё сям’і Зяблікаў, у якіх князь адбірае зямлю. Яны вымушаныя змагацца, хадзіць па судах. Але ўсё іх дзеянні застаюцца безвыніковымі. Маёмасці і зямлі больш няма, няма як працаваць, што захоўваць і дзеля чаго жыць. У выніку шляхі чальцоў сям’і Зяблікаў разыходзяцца ў розныя бакі. Невядома, ці сустрэнуцца яны ізноў, як складзецца іх лёс. І ці ёсць шанец аднавіць іх раскіданае гняздо.
Аднак, вобраз раскіданага гнязда у драме атаясамліваецца не толькі з адной сям’ёй Зяблікаў, але з усёй Беларуссю. У той час шматлікія сем’і цярпелі такія ж пакуты і страты. Увесь беларускі сялянскі люд адчуваў, што трэба бараніцца ад паноў, адстойваць сваю волю і свае “гнезды”. Хто праз змагарства, хто праз жорсткасць, а хто праз каханне простыя людзі намагаліся захаваць сваю чалавечую годнасць, калі маёмасць і зямлю ўжо ў іх адабралі.
Драма вельмі сімвалічная, кожны з яе герояў нясе ў сабе рысы беларускага характару: бунтарства, рамантызм, прага да творчасці. Янка Купала передаў праз вобразы сям’і Зяблікаў усю Беларусь у мініяцюры ў тыя часы. Вобраз раскіданага гнязда гэтаксама ўпісваецца ў гэтую сімвалічнасць, як і прозвішча галоўных герояў – Зяблікі, то бок птушкі, якія мітусяцца над сваім разбураным, растаптаным гняздом.
У свеце чалавек не адзінокі, яго акружаць іншыя людзі. Ёсць бацькі, якія аб ім клапоцяцца, сваякі, браты і сёстры. А яшчэ ў чалавека ёсць сябры. І як выдатна, калі яны сапраўдныя! Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць. Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва. Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання.
Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы. Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне! Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей. Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!
Вобраз “Раскіданага гнязда” у драме Янкі Купалы паказваецца праз жыццё сям’і Зяблікаў, у якіх князь адбірае зямлю. Яны вымушаныя змагацца, хадзіць па судах. Але ўсё іх дзеянні застаюцца безвыніковымі. Маёмасці і зямлі больш няма, няма як працаваць, што захоўваць і дзеля чаго жыць. У выніку шляхі чальцоў сям’і Зяблікаў разыходзяцца ў розныя бакі. Невядома, ці сустрэнуцца яны ізноў, як складзецца іх лёс. І ці ёсць шанец аднавіць іх раскіданае гняздо.
Аднак, вобраз раскіданага гнязда у драме атаясамліваецца не толькі з адной сям’ёй Зяблікаў, але з усёй Беларуссю. У той час шматлікія сем’і цярпелі такія ж пакуты і страты. Увесь беларускі сялянскі люд адчуваў, што трэба бараніцца ад паноў, адстойваць сваю волю і свае “гнезды”. Хто праз змагарства, хто праз жорсткасць, а хто праз каханне простыя людзі намагаліся захаваць сваю чалавечую годнасць, калі маёмасць і зямлю ўжо ў іх адабралі.
Драма вельмі сімвалічная, кожны з яе герояў нясе ў сабе рысы беларускага характару: бунтарства, рамантызм, прага да творчасці. Янка Купала передаў праз вобразы сям’і Зяблікаў усю Беларусь у мініяцюры ў тыя часы. Вобраз раскіданага гнязда гэтаксама ўпісваецца ў гэтую сімвалічнасць, як і прозвішча галоўных герояў – Зяблікі, то бок птушкі, якія мітусяцца над сваім разбураным, растаптаным гняздом.
Каго ж можна назваць сапраўдным сябрам? Я лічу, што гэта чалавек, які заўсёды гатовы прыйсці табе на дапамогу, выручыць з любой бяды. Нездарма народная мудрасць абвяшчае: “Сябар пазнаецца ў бядзе”. Але я лічу, што сябар пазнаецца яшчэ і ў радасці. Сапраўдны сябар можа шчыра парадавацца тваім поспехам, дасягненням. Ён ніколі не будзе зайздросціць, бо зайздрасць – гэта вельмі дрэннае якасць характару. Зайздрасць не толькі разбурае самога чалавека, але і робіць балюча людзям, якія яго атачаюць.
Я перакананы, што сапраўдная сяброўства можа быць толькі паміж роўнымі людзьмі. Гэта зусім не азначае, што ў іх павінна быць аднолькавая колькасць матэрыяльных даброт. Я кажу аб тым, што ў сяброўстве няма месца суперніцтва.
Сапраўдны сябар заўседы паважае тваё меркаванне. Вядома ж, ён не павінен падзяляць усе твае погляды, бо кожны чалавек мае права на ўласны пункт гледжання.
Мне здаецца, што сапраўдны сябар гэта той, хто можа адкрыта паказаць на твае недахопы, дапамагчы ад іх пазбавіцца. Сапраўдных сяброў не бывае шмат. Народная мудрасць гаворыць: “Няма сябра – шукай, а знайшоў – беражы”. Здараецца так, што за ўсе жыццё чалавек не знаходзіць сапраўдных сяброў. Я думаю, што вінаваты ён сам. Сябраваць трэба вучыцца з самага дзяцінства. Сяброўства – бясцэнная рэч на зямлі, яе нельга купіць, яе можна зарабіць сіламі сваей душы.
Мая жыцце толькі пачынаецца. У мяне, вядома ж, ёсць знаемыя, з якімі я маю зносіны, але сапраўдны сябар ўсяго адзін. Яго клічуць Ілля. На жаль, ён пераехаў жыць у іншы горад, як гэта часта здараецца ў сем’ях вайскоўцаў. Але хоць мы далёка адзін ад аднаго, мы працягваем размаўляць. Бо для сапраўднага сяброўства няма межаў часу і прасторы, яно жыве ў нашым серцы.Каб не было сапраўднага сяброўства, то ва ўсім свеце панавалі пагром і вайна. Але сапраўднае сяброўства ў цяперашні час рэдкая з’ява. Можна здавацца лепшым сябрам, але не быць ім. Сапраўднае сяброўства – гэта, перш за ўсе, упэўненасць у тым, што чалавек, якога ты лічыш сваім сябрам, не пакіне і не здрадзіць ў цяжкую хвіліну, будзе трымаць у таямніцы тое, што ты яму сказаў. Вось гэта самае галоўнае ў сапраўдным сяброўстве для мяне!
Сапраўдны сябар ніколі не параіць нічога дрэннага, і будзе старацца зрабіць усе, каб табе было лепей.
Так, на зямлі заўсёды знойдзецца той, каго можна будзе назваць сапраўдным сябрам. На ўсей працягласці твайго жыцця вы разам будзеце пераадольваць цяжкія перашкоды на вашым шляху, будзеце ўсе рабіць разам. Сапраўдны сябар – гэта назаўсёды, каб ні здарылася! Нават калі вас разлучыць лёс, то на сэрцы застануцца прыемныя ўспаміны аб гэтым чалавеку!