Пры Тым часам канчалас.. лета. А..грымелі ліпен..скія і жиі
вен..скія навальніцы гучна адспяваўшы песні лету. Дзень за днем
пусцелі палі. Сціхлі разнастайныя птушыныя песні. Адн.. толкі
дружныя шпакі павыводзіўшы дзяцей ляталі на.. палямі то
біваючыся ў кучы то ра..сынаючыся ў паветры празрыстымі
сеткамі. Старыя шпакі, відавочна, практыкавалі маладых у лятанні
умацоўваючы іх крылы перад дарогай у вырай. Тое самае рабілі і
буслы. Яны то збіраліся на лу..е ў чароды і павольна пахаджвалі
або стаялі нерухома нібы трымаючы нейкую нараду то пад..маліся
высока ў неба доўга-доўга кружыліся пад аблокамі выпрабоўваючы
сілу сваіх крылаў... (Паводле Я. Коласа ).
найдите прыслоуе​

Объяснение:

Складаныя прыметнікі пішуцца разам, калі ўтвораны ад:

1) складанага назоўніка, які пішацца разам (светлагорскі, днепрапятроўскі, калінінградскі);

2) словазлучэння (г. зн. спалучэння галоўнага слова з залежным). Пры гэтым галоўнае слова з’яўляецца назоўнікам. Напрыклад, беласнежны (ад белы снег), даўгарукі (ад доўгія рукі), светлавалосы (ад светлыя валасы);

3) спалучэння прыметніка з прыслоўем, якія абазначаюць адно паняцце (вечназялёны, высакарослы). Калі абазначаюцца два паняцці, то такое спалучэнне пішацца асобна (занадта плаксівы, асабліва прыгожы, рэзка адмоўны, прама прапарцыянальны і інш.).

Складаныя прыметнікі пішуцца праз злучок (дэфіс), калі ўтвораны ад:

1) назоўнікаў, якія пішуцца праз злучок (буда–кашалёўскі, івана–франкоўскі);

2) раўнапраўных па значэнні слоў (беспрацэнтна–выйгрышны, гісторыка–філалагічны). Паміж такімі словамі можна ўставіць злучнік і (руска–беларускі слоўнік, ці рускі і беларускі слоўнік);

3) слоў, якія абазначаюць якасць з дадатковым значэннем (адценне якасці). Напрыклад, светла–бурачковы, горка–салёны, кісла–салодкі;

4) прыметнікаў, якія паўтараюцца (шэры–шэры, цёмны–цёмны);

5) спалучэння назоўніка з прыметнікам, якія абазначаюць напрамкі свету (паўднёва–заходні, паўночна–ўсходні);

6) прыметнікаў з першай часткай усходне–, заходне–, паўднёва–, паўночна– (паўднёва–заходні вецер, Паўночна–Курыльскія астравы, Усходне–Кітайскае мора). Калі гэтыя часткі ўваходзяць у геаграфічную назву, то ўтвораны ад яе прыметнік (не геаграфічная назва) пішацца разам. Напрыклад, Заходняя Сібір і заходнесібірскі вецер (вецер з Заходняй Сібіры), але Заходне–Сібірская раўніна (Заходняя і Сібірская раўніна);

7) лічэбніка (запісаны лічбай) і прыметніка (9–метровы, 25–кіламетровы, але дзевяціметровы, дваццаціпяцікіламетровы);

8) імені і прозвішча (васіль–быкаўскі, іван–мележаўскі, леў–талстоўскі).

944     ЧАРОЎНЫ ЛЕС

Iду па лесе, цуд вакол чароўны,

I радуе, як песня, кожны крок,

У сэрцы стук з'яўляецца няроўны,

Як малады вiтае саснячок.

Што нi сасонка – i краса, i дзiва,

Галлё рукамi трэба рассуваць,

Хаця яно змыкаецца iмклiва,

Ды можна грыб чарговы адшукаць.

Калi знянацку стрэнецца балота,

Заззяе журавiнны зоркапад,

Глядзець на зоркi яркiя ахвота,

Iх ў аксамiце з моху вельмi шмат.

I рэчка, дзе сцюдзёная вадзiца,

Бяжыць праз лес i весела журчыць,

Лес для душы – цудоўная крынiца,

Бясконца можа радасцi дарыць.

Чароўны лес – бяздонная скарбнiца,

Якая дасць i ягад, i грыбоў,

Душой да шчасця можна прытулiцца,

Таму к сабе лес клiча палка зноў.

Стварыла лес Вялiкая Прырода,

Удосталь каб яго дары набыць,

Як з'явiцца цудоўная нагода,

Душою ў лесе можна адпачыць.

20.07.1995