Пра урывак з паэмы " сымон-музыка" якуб колас гэты урывак написан у раздзеле пейзажнай лирыки , тему што там разгаданы загадки прыгажосци своей краины. я зразумею, што аутар стварае адчуванне паунаты и радасци жыцця у гэтым урыуку. галоуную ролю адыгрывае адухауленне прыроды! я думаю, колас, гэтым метафары хацеу перадаць пачуцци прыроды. о, край родны, край прыгожы! милы кут маих дзядоу! я думаю гэта галоуныя словы у урыуку, таму што у их заключаецца любоу да краины! не знаю, подойдет или нет, но писала сама !
Пра рамонакя з дзяцінства люблю палявыя кветкі. асабліва мне падабаюцца рамонкі. гэта мой любімы кветка. я памятаю яго з дзяцінства,калі мой тата прынёс мне маленькі букецік гэтых выдатных кветак. рамонак - выдатная і прыгожая: жоўтая сердцевинка і белыя пялёсткі. яна пахне лугамі, прыродай, цёплай вясной. у гэтым невялікім кветцы як быццам адлюстроўваецца само сонца, у іх - сама натуральнасць і хараство. мне падабаюцца іх прыемны водар. я шмат чытала пра гэтыя кветкі і самая цікавая легенда пра іх - гэта казка маёй бабулі. яна мне казала, што гэтыя кветкі казачна-чароўныя. у іх форма кветкі вельмі падобная на парасон, і людзі ў даўнія часы верылі, што рамонкі служылі парасонамі ў малеьких казачных істот – дзіўных фей і чароўных гномік, якія жылі на палянках і лугах. калі пачыналася непагадзь і церусіў халаднаватае дожджык, гэтыя мілыя істоты, маленечкія чалавечкі хаваліся рамонкам або хаваліся пад яе як пад парасон. і ім не быў страшны ніякай дождж, яны нават маглі падарожнічаць і шпацыраваць пад гэтымі неверагоднымі парасонамі, не баючыся прамокнуць. да чаго великолепныэти кветкі! я захапляюся імі заўсёды.іх нельга не любіць, яны сімвал рускай прыроды, прыгожыя і далікатныя, і дораць дабрыню сэрца.
