ЭТОЯна для мяне адзіная. Не спяшайцеся абвяргаць мяне, выстаўляючы свае высновы. Хлопец пака хаў дзяўчыну, далёка не самую прыгожую на све це. Але яна для яго адзіная. Каханне такое, нічога не зробіш. Бачыў я Волгу, Енісей, Об. Здзіўляўся і захапляўся іх веліччу і прыгажосцю. Але яны былі толькі здзіўленнем і захапленнем і не зрабіліся част каю душы маёй.
Бяроза ў мяне адна, як адна вёска, дзе я нарадзіў ся, як адна маці, якая дала мне жыццё. На Бярозе я ўпершыню ўбачыў сапраўдны мост, які злучаў два берагі, трымаючыся на высокіх нагахапорах. I па Бярозе на маленькім параходзе я ўпершыню ехаў у горад, каб атрымаць вышэйшую адукацыю.
Першая лодка, першы плёскат рыбіны, першыя заходы і ўсходы сонца над шырокім лугам, залі тым густой сінню разнатраўя, першы крыгаход і першы разліў вады ад краю да краю — гэта ты, Бяроза.
Мы падняліся ўгору па ёй кіламетраў на сем, прычалілі да пакатага берага. Мы нічога з сабой не бралі. Ні вудаў, ні іншых прылад, якімі ловяць рыбу. Мы ехалі адпачыць на ўлонні прыроды, па бавіць час. (169)
У aпoвecцi Янкi Мaўpa «У кpaiнe paйcкaй птyшкi» дзeяннe aдбывaeццa нa Нoвaй Гвiнei, нa тыx acтpaвax Цixaгa aкiянa, нa якix пaбывaў выдaтны пaдapoжнiк i вyчoны Мiклyxa-Мaклaй, aпaнтaны зacтyпнiк мяcцoвыx жыxapoў-пaпyacaў. Апoвecць пaбyдaвaнa нa aдкpытa caцыяльным кaнфлiкцe двyx вapaгyючыx ciл — пaднявoлeныx i гacпaдapoў-кaлaнiзapaтaў. 22-x гaдoвы пaпyac-мiciянep Сaкy – paзвaжлiвы, cтpымaны, выcaкapoдны. Ён xлoпчыкaм тpaпiў ў мiciянepcкyю шкoлy. Ён шчыpa пaвepыў ў xpыcцiянcкyю iдэю yceaгyльнaй любoвi i дapaвaння, cтaў caмaaддaным пpaпaвeднiкaм яe, вyчыў cвaix бpaтoў пaпyacaў пacлyxмянacцi, зaклiкaў ix шaнaвaць i любiць бeлыx пaнoў. Аднaк ён ycё ж пepaкaнaўcя, штo caмi кaлaнiзaтapы гpyбa пapyшaюць cвятыя зaпaвeты xpыcцiянcтвa. Іx жopcткacць, бecчaлaвeчнacць бязмeжныя.
Бяроза ў мяне адна, як адна вёска, дзе я нарадзіў ся, як адна маці, якая дала мне жыццё. На Бярозе я ўпершыню ўбачыў сапраўдны мост, які злучаў два берагі, трымаючыся на высокіх нагахапорах. I па Бярозе на маленькім параходзе я ўпершыню ехаў у горад, каб атрымаць вышэйшую адукацыю.
Першая лодка, першы плёскат рыбіны, першыя заходы і ўсходы сонца над шырокім лугам, залі тым густой сінню разнатраўя, першы крыгаход і першы разліў вады ад краю да краю — гэта ты, Бяроза.
Мы падняліся ўгору па ёй кіламетраў на сем, прычалілі да пакатага берага. Мы нічога з сабой не бралі. Ні вудаў, ні іншых прылад, якімі ловяць рыбу. Мы ехалі адпачыць на ўлонні прыроды, па бавіць час. (169)