Непаўторная вясна", параўнанне сашы и любы
сочинение по бел.мове

​

Ішоў дзед лесам, а за ім бегла собачка. Ішоў дзед, ішоў, ды і першы раз кінуў рукавічкамі. Вось бяжыць мышка, улезла ў гэтую рукавічкамі і кажа:

- Тут я буду жыць.

А ў гэты час жаба - прыг-прыг! - пытаецца:

- Хто, хто ў рукавічкамі жыве?

- Мышка - поскребушка. А ты хто?

- А я жаба - попрыгушка. Пусці і мяне!

- Ідзі.

Вось іх ужо двое. Бяжыць зайчык. Падбег да рукавічкі, пытаецца:

- Хто, хто ў рукавічкамі жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка. А ты хто?

- А я зайчык - побегайчик. Пусціце і мяне!

- Ідзі.

Вось іх ужо трое. Бяжыць лісічка:

- Хто, хто ў рукавічкамі жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка ды зайчык - побегайчик. А ты хто?

-А я лісічка-сястрычка. Пусціце і мяне!

Вось іх ужо чацвёра сядзіць. Зірк, бяжыць ваўчок - і таксама да рукавічкі, ды і пытаецца:

- Хто, хто ў рукавічкамі жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик ды лісічка-сястрычка. А ты хто?

- А я ваўчок - шэры бачок. Пусціце і мяне!

- Ну ідзі!

Улез і гэты. Ужо стала іх пяцёра. Адкуль ні вазьміся, брыдзе кабан:

- Хро-хро-хро, хто ў рукавічкамі жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лісічка-сястрычка ды ваўчок - шэры бачок. А ты хто?

- А я кабан - клыкан. Пусціце і мяне!

Вось бяда, усім у рукавічкамі паляванне.

- Табе і ня ўлезьці!

- Як-небудзь ўлез, пусціце!

- Ну, што ж з табой зробіш, лезь!

Улез і гэты. Ужо іх шасцёра. І так ім цесна, што не павярнуцца! А тут затрашчала сучча: вылазіць мядзведзь і таксама да рукавічкі падыходзіць, раве:

- Хто, хто ў рукавічкамі жыве?

- Мышка - поскребушка, жаба - попрыгушка, зайчык - побегайчик, лісічка-сястрычка, ваўчок - шэры бачок ды кабан - клыкан. А ты хто?

- Гу-гу-гу, вас тут зашмат! А я медведюшка - бацюшка. Пусціце і мяне!

- Як жа мы цябе пусцім? Бо і так цесна.

- Ды як-небудзь!

- Ну ўжо ідзі, толькі з краёчку!

Улез і гэты. Сямёра стала, ды так цесна, што рукавічкамі таго і глядзі, разарвецца.

А тым часам дзед хапіць - няма рукавічкі. Ён тады вярнуўся шукаць яе. А сабачка наперад пабегла. Бегла, бегла, глядзіць - ляжыць рукавічкамі і варушыцца. Собачка тады:

- Гаў-гаў-гаў!

Звяры спалохаліся, з рукавічкі вырваліся - ды ўрассыпную па лесе. А дзед прыйшоў і забраў рукавічкамі.

Осень, самая красивая и яркая пора из всех времен года. Посмотрите,какие чудные багровые листья на деревьях. На солнышке, которое пока еще теплое, играет искрами паутинка. Птицы улетают в теплые края, оглашая криками свежий, прозрачный воздух. Огромный дуб стал ярко лимонным. Все теплые цвета палитры разлились на  лес. Красный, желтый, остатки зеленого и красивое небо, которое может быть свинцово серым и нежно голубым. Я люблю осень за ее буйство красок и тонов. Нет слов, что бы описать сказочную красоту природы осенью. Нет красок, что бы нарисовать такие картины, которые рисует осень. Осень-самая волшебная, сказочная и красочная пора.