Учора выпаў першы снег. Вось і наступіла сапраўдная зіма. Тэмпература ўжо другі тыдзень не падымаецца вышэй за нуль, але снегу не было. Затое ішоў дождж, было вельмі весела ісці раніцай у школу па траскучым лёдзе. А цяпер усё белае-белае. Дахі дамоў быццам шапкі надзелі. Галінкі на дрэвах ўрэшце не дрыжаць голымі ад ветру. Газоны некранута чыстыя. Толькі там, дзе прабеглі кошкі ці сабакі альбо скарацілі шлях людзі, цягнуцца здрадлівыя дарожкі слядоў. Калі выпаў снег, адразу нібы і не так холадна стала. Ды і настрой стаў амаль святочны. Хочацца кідацца снежкамі, ляпіць снегавіка, катацца на каньках і на лыжах. Ужо адчуваецца дыханне Новага года. У крамах ужо ідзе ўпрыгожванне залаў. Хутка, зусім хутка прыйдзе да нас у хату гэта выдатнае свята. Будзе упрыгожаная ёлка, канцэрты па тэлевізары, хлапушкі і феерверкі, святочная вячэра з аліўе і мандарынамі. А самае галоўнае - падарункі. Я люблю зіму за той святочны настрой, які яна дорыць людзям.
Мой любімы фільм называецца «Кароль- Дроздабарод ». Гэта сучаснае нямецкае кіно, але яно знята па старадаўняй казцы братоў Грым. Увогуле, гэта вясёлая рамантычная камедыя пра каханне прынца і прынцэсы.
Сюжэт фільма заблытаны. Жыла – была выдатная бялявая прынцэса. Ні адзін жаніх не мог дагадзіць яе капрызам : і той нягодны, і той не падыходзіць. У аднаго прыгожага прынца яна высмеяла знешнасць і дала яму мянушку Дроздабарод .
Тады кароль – бацька раззлаваўся і пакляўся выдаць дачку за першага, хто ўвойдзе ў палац. Тады Дроздабарод пераапрануўся ў растрапаныя жабрака і прыйшоў у палац пад рогат ўсіх астатніх пакрыўджаных жаніхоў. Ён ажаніўся на прынцэсе і павёў яе ў бедную хаціну, у сваё каралеўства.
Туга прыйшлося ганарлівай прынцэсе! Бо зараз у яе не было ні слу , ні раскошных сукенак! Распешчаная прыгажуня не ўмела ні тапіць печ, ні рыхтаваць ежу. Яна нават не ведала, што на рынку ёй давядзецца плаціць грошы. Пасядзеўшы галоднай, прынцэса стала прывучацца да працы. Але яе далікатныя ручкі нічога не ўмелі і не прывыклі да грубай працы. Муж вучыў яе працаваць і цішком вытвараў розныя штук, каб жыццё не здавалася ёй лёгкай.
Прыгажуня горка шкадавала аб тым, што была такой пагардлівай і капрызнай. « Ах , калі б мне цяпер мая свабода, я стала б жонкай Дроздабарода ! » – Гаварыла яна.
Мне падабаецца, што фільм заканчваецца добра. Прынцэса стала добрай гаспадыняй, перастала капрызіць. Яна стала ветлая і дабра да простых людзей. Тады Дроздабарод адкрыў сваю таямніцу, і яны пажаніліся ў палацы. Яшчэ мне падабаецца, што гэта разумны фільм, і што ён апісвае сапраўднае вялікае каханне. А яшчэ ён вучыць шанаваць тое, што маеш.
А цяпер усё белае-белае. Дахі дамоў быццам шапкі надзелі. Галінкі на дрэвах ўрэшце не дрыжаць голымі ад ветру. Газоны некранута чыстыя. Толькі там, дзе прабеглі кошкі ці сабакі альбо скарацілі шлях людзі, цягнуцца здрадлівыя дарожкі слядоў.
Калі выпаў снег, адразу нібы і не так холадна стала. Ды і настрой стаў амаль святочны. Хочацца кідацца снежкамі, ляпіць снегавіка, катацца на каньках і на лыжах.
Ужо адчуваецца дыханне Новага года. У крамах ужо ідзе ўпрыгожванне залаў. Хутка, зусім хутка прыйдзе да нас у хату гэта выдатнае свята. Будзе упрыгожаная ёлка, канцэрты па тэлевізары, хлапушкі і феерверкі, святочная вячэра з аліўе і мандарынамі. А самае галоўнае - падарункі.
Я люблю зіму за той святочны настрой, які яна дорыць людзям.
Сюжэт фільма заблытаны. Жыла – была выдатная бялявая прынцэса. Ні адзін жаніх не мог дагадзіць яе капрызам : і той нягодны, і той не падыходзіць. У аднаго прыгожага прынца яна высмеяла знешнасць і дала яму мянушку Дроздабарод .
Тады кароль – бацька раззлаваўся і пакляўся выдаць дачку за першага, хто ўвойдзе ў палац. Тады Дроздабарод пераапрануўся ў растрапаныя жабрака і прыйшоў у палац пад рогат ўсіх астатніх пакрыўджаных жаніхоў. Ён ажаніўся на прынцэсе і павёў яе ў бедную хаціну, у сваё каралеўства.
Туга прыйшлося ганарлівай прынцэсе! Бо зараз у яе не было ні слу , ні раскошных сукенак! Распешчаная прыгажуня не ўмела ні тапіць печ, ні рыхтаваць ежу. Яна нават не ведала, што на рынку ёй давядзецца плаціць грошы. Пасядзеўшы галоднай, прынцэса стала прывучацца да працы. Але яе далікатныя ручкі нічога не ўмелі і не прывыклі да грубай працы. Муж вучыў яе працаваць і цішком вытвараў розныя штук, каб жыццё не здавалася ёй лёгкай.
Прыгажуня горка шкадавала аб тым, што была такой пагардлівай і капрызнай. « Ах , калі б мне цяпер мая свабода, я стала б жонкай Дроздабарода ! » – Гаварыла яна.
Мне падабаецца, што фільм заканчваецца добра. Прынцэса стала добрай гаспадыняй, перастала капрызіць. Яна стала ветлая і дабра да простых людзей. Тады Дроздабарод адкрыў сваю таямніцу, і яны пажаніліся ў палацы. Яшчэ мне падабаецца, што гэта разумны фільм, і што ён апісвае сапраўднае вялікае каханне. А яшчэ ён вучыць шанаваць тое, што маеш.