Ледзь мы чуем санак бег, бяжым мы з хлопцамі старанна і незагойные жыццём раны не перашкода ўбачыць снег! Мы бяжым і палеў абшара цягне нас. І кліча гучна голле: "зірні ж ты, люд, на наваколле, успомні, колькі ў цябе мар! Тады і дні студзеныя не дні, А на душы як і ў Плачкі- скруха Але ж ты люд, хай дайдзе да твайго вуха, што прыгажосць зімы ў цішыні!
бяжым мы з хлопцамі старанна
і незагойные жыццём раны
не перашкода ўбачыць снег!
Мы бяжым і палеў абшара
цягне нас. І кліча гучна голле:
"зірні ж ты, люд, на наваколле,
успомні, колькі ў цябе мар!
Тады і дні студзеныя не дні,
А на душы як і ў Плачкі- скруха
Але ж ты люд, хай дайдзе да твайго вуха,
што прыгажосць зімы ў цішыні!