Наогул мая пакой не зусім асабіста мая, таму што ў ёй стаіць тэлевізар. А тэлеперадачы глядзяць і бацькі. Але ва ўсім астатнім гаспадар я. Тут мой пісьмовы стол, кніжная шафа і кніжныя паліцы, канапа, на якім я сплю, невялікі столік-тумбачка, дзе захоўваюцца мае гульні. Побач - вялікае крэсла, забраўшыся ў якое з нагамі, я люблю чытаць. А галоўнае - у маім пакоі ёсць куток, дзе стаіць магнітафон і вісяць на сцяне дзве карты, розныя таблічкі і цікавыя мне карцінкі. Хачу растлумачыць, што гэта за таблічкі. Я іх даўно калекцыяную. Напрыклад, ёсць такія: «Без стуку не ўваходзіць», «Сыходзячы - тушыце святло», «У нас не паляць», «Выконвайце цішыню» і г. д. Вісяць яны проста так, без сістэмы. Я знаходзіў іх на розных развалах, некаторыя мне дарылі. Мама час ад часу пагражае іх прыбраць, але мне яны падабаюцца. Адна з двух карт - гэта карта нашай вобласці. Я люблю часам адшукваць на ёй пасёлкі, рэкі, пра якія штосьці пачуў, адзначаць месцы, дзе ўжо пабываў. Я вельмі люблю сваю пакой і, калі з'язджаю куды-небудзь, хутка пачынаю па ёй сумаваць. У ёй летам заўсёды халаднавата, таму што ў вокны зазіраюць два велізарных каштана, а зімой цяпло і ўтульна дзякуючы гарачай сценцы каміна.
Наогул мая пакой не зусім асабіста мая, таму што ў ёй стаіць тэлевізар. А тэлеперадачы глядзяць і бацькі. Але ва ўсім астатнім гаспадар я. Тут мой пісьмовы стол, кніжная шафа і кніжныя паліцы, канапа, на якім я сплю, невялікі столік-тумбачка, дзе захоўваюцца мае гульні. Побач - вялікае крэсла, забраўшыся ў якое з нагамі, я люблю чытаць. А галоўнае - у маім пакоі ёсць куток, дзе стаіць магнітафон і вісяць на сцяне дзве карты, розныя таблічкі і цікавыя мне карцінкі. Хачу растлумачыць, што гэта за таблічкі. Я іх даўно калекцыяную. Напрыклад, ёсць такія: «Без стуку не ўваходзіць», «Сыходзячы - тушыце святло», «У нас не паляць», «Выконвайце цішыню» і г. д. Вісяць яны проста так, без сістэмы. Я знаходзіў іх на розных развалах, некаторыя мне дарылі. Мама час ад часу пагражае іх прыбраць, але мне яны падабаюцца.
Адна з двух карт - гэта карта нашай вобласці. Я люблю часам адшукваць на ёй пасёлкі, рэкі, пра якія штосьці пачуў, адзначаць месцы, дзе ўжо пабываў.
Я вельмі люблю сваю пакой і, калі з'язджаю куды-небудзь, хутка пачынаю па ёй сумаваць. У ёй летам заўсёды халаднавата, таму што ў вокны зазіраюць два велізарных каштана, а зімой цяпло і ўтульна дзякуючы гарачай сценцы каміна.