Зіма - сапраўдная чараўніца! Ёй ўласціва зменьваць ўсё вакол. Ні жудасны холад, ні прабіраецца да самых костак хвосткім вецер не могуць адабраць у зімы яе чароўнага чараўніцтва. Яе белыя фарбы здольныя ператварыць нават самы пануры пейзаж у майстэрскую карціну, напісаную лепшым мастаком у свеце. А ў памагатых у зімы - непараўнальны знаўца мастацтва. Хто ж гэта? Вядома, мароз! Гэты гарэза выводзіць на вокнах сваёй магічнай пэндзлем непаўторныя ўзоры, адзіныя ў сваім родзе. Ён падбірае асаблівыя фарбы, якіх няма ні ў аднаго мастака. У марозу ў запасе мноства палотнаў, ні на адным з якіх малюнак не паўторыцца нават у самай маленькай дэталі.
Зваротныя пытанні: А хто там ідзе, а хто там ідзе
У агромністай такой грамадзе?
А што яны нясуць на худых плячах,
На руках ў крыві, на нагах у лапцях?
А куды ж нясуць гэту крыўду ўсю,
А куды ж нясуць на паказ сваю?
А хто гэта іх, не адзін мільён,
Крыўду несці навучыў, разбудзіў іх сон?
А чаго ж, чаго захацелась ім,
Пагарджаным век, ім, сьляпым, глухім?
Сінтаксічныя выдзяленні тых слоў ці выразаў, на якія аўтар жадае звярнуць увагу:
- Беларусы
- Сваю крыўду
- На свет цэлы
- Бяда, гора
- Людзьмі звацца.
Паўторы таксама з мэтай звярнуць увагу чытача:
А хто там ідзе, а хто там ідзе?
А куды ж нясуць..., а куды ж нясуць;
Афармленне верша ў выглядзе дыялогу;
Эпітэты: агромністай, на худых, пагарджаным, сляпым, глухім
Метафары: Крыўду несці навучыў, нясуць гэту крыўду
Перыфразы:
Рукі у крыві - занадта працавітыя людзі/ людзі, якія ваявалі, змагаліся
Ногі ў лапцях - бедныя
Разбудзіў сон - падштурхнуў да дзеяння
Аднародныя члены сказа (адзначыла ў дужках):
А хто там ідзе, а хто там ідзе
У агромністай такой грамадзе?
А што яны нясуць на худых (плячах),
На (руках) ў крыві, на (нагах) у лапцях?
А куды ж нясуць гэту крыўду ўсю,
А куды ж нясуць на паказ сваю?
А хто гэта іх, не адзін мільён,
Крыўду (несці навучыў),( разбудзіў) іх сон?
А чаго ж, чаго захацелась ім,
(Пагарджаным) век, ім, (сьляпым), (глухім)?
Объяснение:
Зіма - сапраўдная чараўніца! Ёй ўласціва зменьваць ўсё вакол. Ні жудасны холад, ні прабіраецца да самых костак хвосткім вецер не могуць адабраць у зімы яе чароўнага чараўніцтва. Яе белыя фарбы здольныя ператварыць нават самы пануры пейзаж у майстэрскую карціну, напісаную лепшым мастаком у свеце. А ў памагатых у зімы - непараўнальны знаўца мастацтва. Хто ж гэта? Вядома, мароз! Гэты гарэза выводзіць на вокнах сваёй магічнай пэндзлем непаўторныя ўзоры, адзіныя ў сваім родзе. Ён падбірае асаблівыя фарбы, якіх няма ні ў аднаго мастака. У марозу ў запасе мноства палотнаў, ні на адным з якіх малюнак не паўторыцца нават у самай маленькай дэталі.