Прыміце сардэчныя вітанні з нагоды правядзення IІІ Міжнароднай навукова-практычнай канферэнцыі «Жыццём і словам прысягаючы…», прысвечанай 90-годдзю заслужанага работніка адукацыі Рэспублікі Беларусь, доктара філалагічных навук, прафесара
Міхася Яўгенавіча Цікоцкага. Сама назва канферэнцыі паказвае,
наколькі цесна спалучаюцца лёсы людзей навукі з высакароднай
справай служэнню роднай Беларусі. Яскравым узорам гэтага ёсць
плённая дзейнасць нашага юбіляра, жыццё якога цалкам прысвечана Беларускаму дзяржаўнаму ўніверсітэту.
Дарагі Міхась Яўгенавіч! З Вашым імем звязана станаўленне
на Беларусі навукі, якая, па трапным вызначэнні сучасніка, з’яўляецца «душой кожнай развітай мовы», – айчыннай стылістыкі.
Ваша эрудыцыя, захапленне новым, тонкае адчуванне і бачанне перспектыў філалагічнай навукі арганічна з’ядналіся з прафесарскай спагадлівасцю, ветлівасцю і інтэлігентнасцю. Без Вашых манаграфій, падручнікаў, метадычных распрацовак не было б якаснага выкладання мовазнаўчых дысцыплін ні на журфаку, ні на філалагічных факультэтах краіны. Вы заўсёды стаялі і стаіце ў фарпосце
беларускай навукі: і калі стваралі стылістыку публіцыстычных
жанраў, і калі выдалі манаграфію «Сугучнасць слоў жывых...», і
калі падарылі навуковай грамадскасці і студэнтам стылістыку
тэксту. Ваша навуковая спадчына сёння атрымае працяг і паспяховае развіццё ў выступленнях удзельнікаў канферэнцыі, іх ідэях,
навуковых здабытках.
Паважаныя калегі! Славянскае мовазнаўства ў працах такіх
вучоных, як Міхась Яўгенавіч, засведчвае грунтоўную распрацаванасць праблем функцыянавання і ўладкавання моў свету, сярод
якіх беларуская вылучаецца сваёй мілагучнасцю, сістэмнай уладкаванасцю і вытанчанай густоўнасцю.
Інстытуту журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта належыць асаблівая роля ў даследаванні грамадазнаўчых
праблем, праблем эвалюцыі інфармацыйнай прасторы, дынаміцы
маўленчых працэсаў СМІ. Навуковы і творчы патэнцыялы прафе
Барока (ад італ.: barocco — няправільны, дзіўны) — вядучы кірунак у еўрапейскім, у т. л. беларускім мастацтве і архітэктуры з апошняй трэці XVI ст. і амаль да канца XVIII ст. Адметныя рысы барока — урачыстасць, кантрастнасць, ускладненасць форм, параднасць, пышны дэкор. Стыль эпохі Контррэфармацыі.[1]
Першапачаткова тэрмін «барока» меў негатыўны сэнс, бо сваёй відавочнай пышнасцю і вычварнасцю супрацьпастаўляўся гармоніі Рэнесансу. Галоўным фактарам узнікнення стылю барока з'яўляецца каталіцкая контррэфармацыя, якая з дапамогай новага мастацтва імкнулася абвергнуць ідэі гуманізму рэнесансу, барока быў прызваны праслаўляць і прапагандаваць моц улады, знаці і царквы, што, у пэўнай ступені, спарадзілі рэфармацыйны рух ва ўсёй Еўропе. Але разам з тым барока выразіў прагрэсіўныя ідэі аб складанасці светабудовы, бясконцасці і мнагастайнасці сусвету, яго зменлівасці. Мастацтва барока пачало адлюстроўваць дуалістычную прыроду чалавека, барацьбу ў ім нябеснага і зямнога пачаткаў, чалавек пачаў успрымацца як частка сусвету, як складаная асоба, перажываючая ўнутраныя канфлікты.
У мастацтве стыль барока адметны рытмічнасцю і каларыстычным адзінствам кампазіцый, пышнасцю форм, спалучэннем ідэалізацыі вобразаў з нечаканымі кампазіцыйнымі і аптычнымі эфектамі, рэальнасці — з фантазіяй, рэлігійнай сціпласці — з падкрэсленай чутнасцю. Асабліва адрознівае барока ад іншых стыляў багацце дэталей, часта яркай паліхроміі, менш рэалістычныя твары суб'ектаў, і агульнае уражанне пабожнасці, якое і было адной з мэтаў гэтага мастацтва.
Пачынальнікамі традыцыі барока ў жывапісе лічаць двух выдатных італьянскіх мастакоў — Караваджа і Анібале Карачы, якія стварылі найбольш значныя працы ў канцы XVI ст. — пачатку XVII ст.
Прыміце сардэчныя вітанні з нагоды правядзення IІІ Міжнароднай навукова-практычнай канферэнцыі «Жыццём і словам прысягаючы…», прысвечанай 90-годдзю заслужанага работніка адукацыі Рэспублікі Беларусь, доктара філалагічных навук, прафесара
Міхася Яўгенавіча Цікоцкага. Сама назва канферэнцыі паказвае,
наколькі цесна спалучаюцца лёсы людзей навукі з высакароднай
справай служэнню роднай Беларусі. Яскравым узорам гэтага ёсць
плённая дзейнасць нашага юбіляра, жыццё якога цалкам прысвечана Беларускаму дзяржаўнаму ўніверсітэту.
Дарагі Міхась Яўгенавіч! З Вашым імем звязана станаўленне
на Беларусі навукі, якая, па трапным вызначэнні сучасніка, з’яўляецца «душой кожнай развітай мовы», – айчыннай стылістыкі.
Ваша эрудыцыя, захапленне новым, тонкае адчуванне і бачанне перспектыў філалагічнай навукі арганічна з’ядналіся з прафесарскай спагадлівасцю, ветлівасцю і інтэлігентнасцю. Без Вашых манаграфій, падручнікаў, метадычных распрацовак не было б якаснага выкладання мовазнаўчых дысцыплін ні на журфаку, ні на філалагічных факультэтах краіны. Вы заўсёды стаялі і стаіце ў фарпосце
беларускай навукі: і калі стваралі стылістыку публіцыстычных
жанраў, і калі выдалі манаграфію «Сугучнасць слоў жывых...», і
калі падарылі навуковай грамадскасці і студэнтам стылістыку
тэксту. Ваша навуковая спадчына сёння атрымае працяг і паспяховае развіццё ў выступленнях удзельнікаў канферэнцыі, іх ідэях,
навуковых здабытках.
Паважаныя калегі! Славянскае мовазнаўства ў працах такіх
вучоных, як Міхась Яўгенавіч, засведчвае грунтоўную распрацаванасць праблем функцыянавання і ўладкавання моў свету, сярод
якіх беларуская вылучаецца сваёй мілагучнасцю, сістэмнай уладкаванасцю і вытанчанай густоўнасцю.
Інстытуту журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта належыць асаблівая роля ў даследаванні грамадазнаўчых
праблем, праблем эвалюцыі інфармацыйнай прасторы, дынаміцы
маўленчых працэсаў СМІ. Навуковы і творчы патэнцыялы прафе
Объяснение:
Барока (ад італ.: barocco — няправільны, дзіўны) — вядучы кірунак у еўрапейскім, у т. л. беларускім мастацтве і архітэктуры з апошняй трэці XVI ст. і амаль да канца XVIII ст. Адметныя рысы барока — урачыстасць, кантрастнасць, ускладненасць форм, параднасць, пышны дэкор. Стыль эпохі Контррэфармацыі.[1]
Першапачаткова тэрмін «барока» меў негатыўны сэнс, бо сваёй відавочнай пышнасцю і вычварнасцю супрацьпастаўляўся гармоніі Рэнесансу. Галоўным фактарам узнікнення стылю барока з'яўляецца каталіцкая контррэфармацыя, якая з дапамогай новага мастацтва імкнулася абвергнуць ідэі гуманізму рэнесансу, барока быў прызваны праслаўляць і прапагандаваць моц улады, знаці і царквы, што, у пэўнай ступені, спарадзілі рэфармацыйны рух ва ўсёй Еўропе. Але разам з тым барока выразіў прагрэсіўныя ідэі аб складанасці светабудовы, бясконцасці і мнагастайнасці сусвету, яго зменлівасці. Мастацтва барока пачало адлюстроўваць дуалістычную прыроду чалавека, барацьбу ў ім нябеснага і зямнога пачаткаў, чалавек пачаў успрымацца як частка сусвету, як складаная асоба, перажываючая ўнутраныя канфлікты.
У мастацтве стыль барока адметны рытмічнасцю і каларыстычным адзінствам кампазіцый, пышнасцю форм, спалучэннем ідэалізацыі вобразаў з нечаканымі кампазіцыйнымі і аптычнымі эфектамі, рэальнасці — з фантазіяй, рэлігійнай сціпласці — з падкрэсленай чутнасцю. Асабліва адрознівае барока ад іншых стыляў багацце дэталей, часта яркай паліхроміі, менш рэалістычныя твары суб'ектаў, і агульнае уражанне пабожнасці, якое і было адной з мэтаў гэтага мастацтва.
Пачынальнікамі традыцыі барока ў жывапісе лічаць двух выдатных італьянскіх мастакоў — Караваджа і Анібале Карачы, якія стварылі найбольш значныя працы ў канцы XVI ст. — пачатку XVII ст.