Много ! напишите отзыв на этот стих: люблю я прыволлешырокіх палёў,зялёнае мораржаных каласоў.i вузкія стужкісялянскіх палос —люблю цябе, поле,люблю я твой плёс.ігрушы старыя,што ў жыце шумяць,зялёныя межы,далёкую гладзь.люблю я дарогі,што леглі між гор,ўнізе пад гароюручча разгавор.люблю я
узгоркі,i насып-курган,i сіняй далечыпразрысты люблю пазіраць яна поле вясной,як ветрык жартліваплыве збажыной.калышацца жыта,і бяжыць,а хваля паветрадрыжыць і люблю я прыволлешырокіх палёў,зялёнае морабуйных каласоў.
лучший ответ плез :)
Но́вая зямля́» — ліра-эпічная паэма, напісаная Якубам Коласам у 1911—1923 гадах, першы беларускі буйны эпічны твор. У паэме перад чытачом паўстае маніфэст магчымасьці годнага быцьця, міру і дабрабыту, магчымасьці, якую дае зямля — месца і стымул жыцьцятворчасьці для кожнага сумленнага беларуса. Зьявіўшыся ў тыя часы, калі фармаваўся філязофзкі падмурак нацыянальнае ідэі нашае дзяржавы і будучыня яе народу, за «Новай зямлёй» стала замацоўваецца эпітэт энцыкляпэдыі жыцьця беларускага сялянства канца XIX — пачатку XX стагодзьдзяў[1][2][3].