марфалагічны разбор дзеяслова перамагла

Бярозе

За частаколам циха што так

расой ты плачаш на пясок?
Мы прыняслі вядро і лотак,
каб малады твой выпіць сок.

І можа ты за нашу радасць,
як ляжам мы на струнах меж,
асыплеш жарам лістападу,
густым карэннем апляцеш.

І возьмеш ўсё, што не аддалі,
ці мо забыліся аддаць
людзям, барознам, сіняй далі
І новым маладым гадам.

 

Калі чытаеш гэты верш то пачуцці сыплюцца з цябе ... Я асабіста адчуваю вельмі шмат рознага ... Над гэтымі вершамі можна задумацца. Над імі можна нават паслабіцца. Такжа и з другими его же вершами.

Мая Радзіма — Беларусь. Гэта краіна — адна з самых прыгажэйшых у свеце. Беларусь размешчана ў лясной зоне. Лясы займаюць вялікую частку маёй краіны. А колькі ў Беларусі рэк і азёр! Больш за ўсё іх у паўночнай частцы. На поўдні маёй краіны размяшчаюцца балоты. Разнастайны раслінны і жывёльны свет нашай краіны ўражвае сваёй прыгажосцю і непаўторнасцю. У нас жыве птушка, якая з'яўляецца сімвалам Беларусі, — гэта бусел. Нашу краіну так і называюць — «зямля пад белымі крыламі».     Прыгажосць роднай зямлі, непаўторнасць яе прыроды неаднаразова алісваліся вядомымі пісьменнікамі — Янкай Купалай, Якубам Коласам, Уладзімірам Караткевічам, Нілам Гілевічам і іншымі. Уладзімір Караткевіч у вершы «Бацькаўшчына» з гонарам апісвае сваю Радзіму, нашу Беларусь.     Я вельмі люблю сваю краіну, ганаруся тым, што я нарадзіўся тут. Прыгожа сказаў пра Беларусь паэт П. Броўка, апісваючы нашу зямлю.
     Зямля Беларусі! Ты ў граях-вяснянках,      Ты ў звоне вясёлак, ты ў гуслях вятроў,      Ты песня сама ад крыніц да заранкі,      Ад зорак паўночных да сіняга ранку,      Ты наша паэма з бурштынавых слоў!..