Адным зімовым вечарам мая маці пайшла да гасцей, а я засталася ў хаце. Я вырашыла паназіраць за прыродай. У гэты вечар быў мароз і завіруха, але ж на вуліцы было так прыгожа! Усе дрэвы стаялі у снезе. Снег быў амаль поўсюль, аж вочы балелі ад такога бялізнага колеру снега. На вуліцы не было ні адзінай жывой душы, і таму мне здавалася, што я ўжо не маленькая. Таму я выпратала усю хату і зрабіла паесці. Маім бацькам было вельмі прыемна.
