1. Вечарам я пайшоў гуляць у парк. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ]. вечарам - акалічнасць (выражана прыслоўем) я - дзейнік (выр. займеннікам) пайшоў - выказнік (выр. дзеясловам) гуляць - акалічнасць (выр. дзеясловам) у парк - акалічнасць (выр. назоўнікам з прыназоўнікам)
2. Гэты Новы год я запомню на ўсё жыццё. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ]. гэты - азначэнне (выр. займеннікам) Новы год - дапаўненне (выр. устойлівым выразам, які складаецца з прыметніка і назоўніка) я - дзейнік (выр. назоўнікам) запомню - выказнік (выр.дзеясловам) на ўсё жыццё - акалічнасць (выр. прыназоўнік + займеннік + назоўнік)
3. Мая мама добра гатуе суп. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ]. мая - азначэнне (выр. займеннікам) мама - дзейнік (выр. назоўнікам) добра - акалічнасць (выр. прыслоўем) гатуе - выказнік (выр. дзеясловам) суп - дапаўненне (выр. назоўнікам)
4. Мая сястра дапамагае мне ў вучобе. (лепш "Мая сястра дапамагае мне з вучобаю") (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ]. мая - азначэнне (выр. займеннікам) сястра - дзейнік (выр. назоўнікам) дапамагае - выказнік (выр. дзеясловам) мне - дапаўненне (выр. займеннікам) ў вучобе - дапаўненне (выр. прыназоўнік+назоўнік)
5. На ўроку мы пісалі складаную дыктоўку. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ]. на ўроку - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік) мы - дзейнік (выр. займеннікам) пісалі - выказнік (выр. дзеясловам) складаную - азначэнне (выр. прыметнікам) дыктоўку - дапаўненне (выр. назоўнікам)
6. Мае бацькі збіраюцца на адпачынак. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ]. мае - азначэнне (выр. займеннікам) бацькі - дзейнік (выр. назоўнікам) збіраюцца - выказнік (выр. дзеясловам) на адпачынак - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік)
7. Улетку я жыў адзін у вёсцы. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ]. улетку - акалічнасць (выр. прыслоўем) я - дзейнік (выр. займеннікам) жыў - выказнік (выр. дзеясловам) адзін - акалічнасць (выр. прыметнікам) (тут слова "адзін" у значэнні прыметніка, а не лічэбніка) у вёсцы - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік)
8. Кожную суботу я хаджу на танцы. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ]. кожную суботу - акалічнасць (выр. займеннік+назоўнік) я - дзейнік (выр. займеннікам) хаджу - выказнік (выр. дзеясловам) на танцы - акалічнасць (выр. прыназоўнік+назоўнік)
9. На гэтым тыдні я іду на дзень нараджэння. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ]. на тыдні - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік) гэтым - азначэнне (выр. займеннікам) я - дзейнік (выр. займеннікам) іду - выказнік (выр. дзеясловам) на дзень нараджэння - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік + назоўнік)
10. Я доўга рабіў хатняе заданне. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ]. я - дзейнік (выр. займеннікам) доўга - акалічнасць (выр. прыслоўем) рабіў - выказнік (выр. дзеясловам) хатняе - азначэнне (выр. прыметнікам) заданне - дапаўненне (выр. назоўніка)
В повести «Журавлиный крик» шестеро солдат у железнодорожного переезда должны держать оборону в течение суток, обеспечивая отход батальона. Они вступили в неравный бой, не ища для себя Первым заметил немецких мотоциклистов Фишер, он почувствовал: «пришло время, когда определяется весь смысл его жизни» . Ему хотелось, чтобы старшина изменил о нем мнение. Очевидно в эту ночь «не мудреная мерка солдатских достоинств, принадлежащих старшине, в какой-то мере стало жизненным эталоном для Фишера» . Его выстрелы предупредили старшину Карпенко и остальных, и он вправе был позаботиться о себе. Но Фишер не знал, что убежать или затаиться в его положении – вполне пристойно и честно. Ему представилось строгое скуластое лицо старшины, он почти наяву услышал презрительный окрик: « Эх ты, растяпа! » И тогда весь мир для него ограничился укоризненным взглядом сурового старшины и этой цепочкой мотоциклов. И он дождался переднего, выстрелил, попал, и тотчас очередь из автомата размозжила ему голову.
Мотив действительно безыскусен: интеллигент, близорукий книжник, боится упреков в нерасторопности и трусости больше, чем смертельной опасности, он хочет соответствовать меркам старшины, то есть общей мерки долга, тягот, риска. Он хочет быть вровень с другими, иначе ему – стыдно.
После Фишера, в самый разгар боя на переезде гибнут Карпенко и Свист. О себе Карпенко не очень тревожился: он сделает все, что от него потребуется. Это надежный служака, не избалованный жизнью. Его действия в бою предрешены. А смерть Свиста наступила вследствие неравного единоборства с немецким танком: он бросил одну за другой гранаты под гусеницы, но отбежать не успел.
Повесть заканчивается, когда Василий Глечик, самый юный из шестерых, еще жив, но, судя по всему, обречен. Мысль о том чтобы оставить позицию была для него неприемлемой. Нельзя нарушить приказ комбата, его нужно выполнить любой ценой, и, конечно, присяга и долг перед родиной.
Писатель дал почувствовать, как горько, когда обрывается такая чистая и молодая, верующая в добро жизнь. До Глечика донеслись странные печальные звуки. Он увидел, как за исчезающей стаей летел отставший, видно, подбитый журавль; отчаянный крик птицы безудержной тоской захлестнул сердце юноши. Этот журавлиный крик – полная печали и мужества песня прощания с павшими и призывный клич, возвещающий о смертельной опасности, и этот мальчик потрясенно открыл для себя: ему скоро предстоит умереть и ничего изменить нельзя. Он схватил единственную гранату и занял свою последнюю позицию. Без приказа. Хорошо зная, что это конец. Не желая умирать и, не умея выживать любой ценой. Это была героическая позиция.
Герои повести «Журавлиный крик» при всем разнообразии своих характеров схожи в главном. Все они сражаются до конца, своей кровью, своей жизнью обеспечивая организованный отход батальона. Через их трагическую судьбу очень убедительно показывается трагедия первых военных лет и реалистически раскрывается неброское во внешних своих проявлениях мужество солдат, которые в конечном итоге обеспечили нашу победу.
вечарам - акалічнасць (выражана прыслоўем)
я - дзейнік (выр. займеннікам)
пайшоў - выказнік (выр. дзеясловам)
гуляць - акалічнасць (выр. дзеясловам)
у парк - акалічнасць (выр. назоўнікам з прыназоўнікам)
2. Гэты Новы год я запомню на ўсё жыццё. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
гэты - азначэнне (выр. займеннікам)
Новы год - дапаўненне (выр. устойлівым выразам, які складаецца з прыметніка і назоўніка)
я - дзейнік (выр. назоўнікам)
запомню - выказнік (выр.дзеясловам)
на ўсё жыццё - акалічнасць (выр. прыназоўнік + займеннік + назоўнік)
3. Мая мама добра гатуе суп. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
мая - азначэнне (выр. займеннікам)
мама - дзейнік (выр. назоўнікам)
добра - акалічнасць (выр. прыслоўем)
гатуе - выказнік (выр. дзеясловам)
суп - дапаўненне (выр. назоўнікам)
4. Мая сястра дапамагае мне ў вучобе. (лепш "Мая сястра дапамагае мне з вучобаю") (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
мая - азначэнне (выр. займеннікам)
сястра - дзейнік (выр. назоўнікам)
дапамагае - выказнік (выр. дзеясловам)
мне - дапаўненне (выр. займеннікам)
ў вучобе - дапаўненне (выр. прыназоўнік+назоўнік)
5. На ўроку мы пісалі складаную дыктоўку. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
на ўроку - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік)
мы - дзейнік (выр. займеннікам)
пісалі - выказнік (выр. дзеясловам)
складаную - азначэнне (выр. прыметнікам)
дыктоўку - дапаўненне (выр. назоўнікам)
6. Мае бацькі збіраюцца на адпачынак. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
мае - азначэнне (выр. займеннікам)
бацькі - дзейнік (выр. назоўнікам)
збіраюцца - выказнік (выр. дзеясловам)
на адпачынак - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік)
7. Улетку я жыў адзін у вёсцы. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
улетку - акалічнасць (выр. прыслоўем)
я - дзейнік (выр. займеннікам)
жыў - выказнік (выр. дзеясловам)
адзін - акалічнасць (выр. прыметнікам) (тут слова "адзін" у значэнні прыметніка, а не лічэбніка)
у вёсцы - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік)
8. Кожную суботу я хаджу на танцы. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
кожную суботу - акалічнасць (выр. займеннік+назоўнік)
я - дзейнік (выр. займеннікам)
хаджу - выказнік (выр. дзеясловам)
на танцы - акалічнасць (выр. прыназоўнік+назоўнік)
9. На гэтым тыдні я іду на дзень нараджэння. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
на тыдні - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік)
гэтым - азначэнне (выр. займеннікам)
я - дзейнік (выр. займеннікам)
іду - выказнік (выр. дзеясловам)
на дзень нараджэння - акалічнасць (выр. прыназоўнік + назоўнік + назоўнік)
10. Я доўга рабіў хатняе заданне. (апавядальны, няклічны, просты, двухсастаўны, развіты, поўны) [ - = ].
я - дзейнік (выр. займеннікам)
доўга - акалічнасць (выр. прыслоўем)
рабіў - выказнік (выр. дзеясловам)
хатняе - азначэнне (выр. прыметнікам)
заданне - дапаўненне (выр. назоўніка)
Мотив действительно безыскусен: интеллигент, близорукий книжник, боится упреков в нерасторопности и трусости больше, чем смертельной опасности, он хочет соответствовать меркам старшины, то есть общей мерки долга, тягот, риска. Он хочет быть вровень с другими, иначе ему – стыдно.
После Фишера, в самый разгар боя на переезде гибнут Карпенко и Свист. О себе Карпенко не очень тревожился: он сделает все, что от него потребуется. Это надежный служака, не избалованный жизнью. Его действия в бою предрешены. А смерть Свиста наступила вследствие неравного единоборства с немецким танком: он бросил одну за другой гранаты под гусеницы, но отбежать не успел.
Повесть заканчивается, когда Василий Глечик, самый юный из шестерых, еще жив, но, судя по всему, обречен. Мысль о том чтобы оставить позицию была для него неприемлемой. Нельзя нарушить приказ комбата, его нужно выполнить любой ценой, и, конечно, присяга и долг перед родиной.
Писатель дал почувствовать, как горько, когда обрывается такая чистая и молодая, верующая в добро жизнь. До Глечика донеслись странные печальные звуки. Он увидел, как за исчезающей стаей летел отставший, видно, подбитый журавль; отчаянный крик птицы безудержной тоской захлестнул сердце юноши. Этот журавлиный крик – полная печали и мужества песня прощания с павшими и призывный клич, возвещающий о смертельной опасности, и этот мальчик потрясенно открыл для себя: ему скоро предстоит умереть и ничего изменить нельзя. Он схватил единственную гранату и занял свою последнюю позицию. Без приказа. Хорошо зная, что это конец. Не желая умирать и, не умея выживать любой ценой. Это была героическая позиция.
Герои повести «Журавлиный крик» при всем разнообразии своих характеров схожи в главном. Все они сражаются до конца, своей кровью, своей жизнью обеспечивая организованный отход батальона. Через их трагическую судьбу очень убедительно показывается трагедия первых военных лет и реалистически раскрывается неброское во внешних своих проявлениях мужество солдат, которые в конечном итоге обеспечили нашу победу.