1. Вось і наступіла выдатная восеньская пора.Пора, калі дзеці ідуць у школу, калі лісце кружацца ў сказасном карагодзе пара, калі сонца яшчэ сагравае нас сваім цяплом.Вядома самае галоўнае ў восені-гэта яе краски.Все магчымыя цёплыя адценні зліваюцца ў гэтым выдатным пейзажы. Ты нібы трапляеш у казку. Але на жаль многія не любяць осень.Из-за погоды.Но хто сказаў, што надвор'е бывае дрэнны? Камусьці і праліўны дожджык па душы! Я лічу, што гэты час года павінен любіць кожны з нас!
2. У восеньскае надвор'е так прыемна прайсціся па жаўтлявую лесе. Пад бярозамі хаваюцца грыбы, хаваючы ў жоўтыя лісце, на дрэвах рознымі ўборамі пераліваюцца кроны. Яшчэ зусім нядаўна спявалі птушкі і лёталі мухі. а цяпер цішыня і спакой, толькі чуеш, як шамаціць пад нагамі. У такі час менавіта ў лесе можна схавацца ад усіх гарадскіх клопатаў і пагрузіцца ў прыроду. А прырода падорыць табе поўнае адчуванне восені, якая прыйшла ў тваё жыццё.
1. Замест таго праз хвіліну ў сенцах гулка бабахнуў стрэл, і нешта ўдарыла ззаду ў кубёлак.
[ = – ], i [ – = ].
2. Але цяпер хай страляюць, цяпер гэта ўжо не палохала яе.
[ = ], [ – = ].
3. I яшчэ бабахнула ў другім баку, на падворку - другая куля ўдарыла недзе пад жорны, якія ўжо займаліся з кута касмылявым свіркоткім полымем.
[ = ] – [ – = ], (якія =).
4. Істопку скрозь завалакло змрочнымі пластамі дыму, праз якія сям-там угары прабіваліся-бліскалі мільготкія языкі агню, дыхаць рабілася ўсё трудней, і яна, ужо не кратаючыся, падкурчыўшы ногі, ляжала ў доле.
Вось і наступіла выдатная восеньская пора.Пора, калі дзеці ідуць у школу, калі лісце кружацца ў сказасном карагодзе пара, калі сонца яшчэ сагравае нас сваім цяплом.Вядома самае галоўнае ў восені-гэта яе краски.Все магчымыя цёплыя адценні зліваюцца ў гэтым выдатным пейзажы. Ты нібы трапляеш у казку. Але на жаль многія не любяць осень.Из-за погоды.Но хто сказаў, што надвор'е бывае дрэнны? Камусьці і праліўны дожджык па душы! Я лічу, што гэты час года павінен любіць кожны з нас!
2.
У восеньскае надвор'е так прыемна прайсціся па жаўтлявую лесе. Пад бярозамі хаваюцца грыбы, хаваючы ў жоўтыя лісце, на дрэвах рознымі ўборамі пераліваюцца кроны. Яшчэ зусім нядаўна спявалі птушкі і лёталі мухі. а цяпер цішыня і спакой, толькі чуеш, як шамаціць пад нагамі. У такі час менавіта ў лесе можна схавацца ад усіх гарадскіх клопатаў і пагрузіцца ў прыроду. А прырода падорыць табе поўнае адчуванне восені, якая прыйшла ў тваё жыццё.
1. Замест таго праз хвіліну ў сенцах гулка бабахнуў стрэл, і нешта ўдарыла ззаду ў кубёлак.
[ = – ], i [ – = ].
2. Але цяпер хай страляюць, цяпер гэта ўжо не палохала яе.
[ = ], [ – = ].
3. I яшчэ бабахнула ў другім баку, на падворку - другая куля ўдарыла недзе пад жорны, якія ўжо займаліся з кута касмылявым свіркоткім полымем.
[ = ] – [ – = ], (якія =).
4. Істопку скрозь завалакло змрочнымі пластамі дыму, праз якія сям-там угары прабіваліся-бліскалі мільготкія языкі агню, дыхаць рабілася ўсё трудней, і яна, ужо не кратаючыся, падкурчыўшы ногі, ляжала ў доле.
[ = ], (якія = –), [ = ], і [ – ,|_._._._|, |_._._._|, = ].
5. Яна адчувала, што зараз згарыць, што, мабыць, рухне падстолле, ці раней задыхнецца ад дыму, калі да таго не застрэляць знадворку.
[ – = ], (што =), (што, |ПС|, = ці =), (калі =).
*В схеме ПС - пабочнае слова (вводное слово)
*Во вторых круглых скобках оба = должны быть внутри кружочков, так как это однородные сказуемые