Зіма - цудоўная і казачная пара года. Прырода засынае, набывае загадкавасць, навеивает пачуцце казкі. Зімой прыгожа як у садзе, так і ў дварах, як у поле, так і на рэчцы, але прыгажэй за ўсе ў лесе!
Шпацыраваў я як-то раз раніцай. Ледзь вытаптаная, вузенькая, як быццам выстелена мяккім палатном сцяжынка, прывяла мяне ў лес. Гэта месца ніколі мяне не прыцягвала. Я проста не заўважаў у ім нічога асаблівага. Але гэтым раніцай яно было выдатным. Беласнежны снег ляжаў ўсюды: на галінках дрэў, якія стаялі нерухома, як быццам зачараваныя; на маленькіх круглых хмызняках, якія дзякуючы багаццю снегу былі падобныя на велізарныя снежныя камякі.
На роднай зямлі, пад якой спіць непробудным сном зяленая траўка, якая чакала вясновага цяпла. Усе заціхла. Нават вецер не хацеў псаваць гэтую цішыню. Я прайшоў крыху наперад і першы праменьчык ранішняга сонейка паказаўся ўдалечыні за соннымі дрэвамі. Я ішоў па лесе, і сэрца мае трымцела ад такога зачаравання. Беласнежны снег храбусцеў пад нагамі, гэты хруст мне вельмі падабаўся, я нават не ведаю чаму, але з самага дзяцінства гэты гук заўседы выяўляў ўва мне толькі пазітыўныя эмоцыі. Марозік щепал носік і шчочкі, шчыра вам прызнаюся, я крыху азяб, але дадому ісці не хацеў. Пачаў дзьмуць легкі ветрык. Ен надаў прыродзе бляску і арыгінальнасці. Струшивая з верхавін соснаў, дубоў, іў і кленаў точеные, маленькія беласнежныя сняжынкі.
Не выключана, што паменшаная копія помніка Янку Купалу, які рыхтуюць да «пераезду» у Маскву, будзе ўстаноўлена і ў Мінску, у музеі імя вялікага паэта. Такое жаданне пакінуць на радзіме «дублікат» стварэння беларускіх майстроў цалкам вытлумачальна. Як адзначыў намеснік міністра культуры Рэспублікі Беларусь Уладзімір Рылатка, шлях, які давялося прайсці аўтарам манумента (рэспубліканскі конкурс на распрацоўку праекта адбыўся вясною 2002 году) Льву і Сяргею Гумілеўскім, безумоўна, нялёгкі. Асабліва ж доўга вырашалася пытанне аб месцы размяшчэння скульптуры. Называліся два асноўных адрасы - Міускі плошчу і сквер каля Кутузаўскага праспекта. У выніку спецыялісты спыніліся на апошнім варыянце. Мадэль помніка таксама змянялася некалькі разоў (дарэчы, Леў Гумілеўскі - адзін з суаўтараў мінскага манумента, прысвечанага Янку Купалу). У прыватнасці, першапачаткова меркавалася, што Пясняр будзе абапірацца на камень, цяпер - на «драўляную» агароджу з выявай папараць-кветкі. Размесціцца скульптура з надпісам «Мне сняцца сны аб Беларусі» на зялёным пагорку, весці да яе будуць прыступкі, з пагорка будзе сцякаць крынічка. Сквер каля Кутузаўскага праспекта Масквы (знаходзіцца ён у знакамітага дома, дзе жыў Брэжнеў) досыць ціхі, помнік будзе выдатна праглядацца. Дарэчы, фінансаваўся праект з бюджэту Саюзнай дзяржавы без якіх-небудзь збояў. Ідэя стварэння скульптуры была абвешчана ў 2002 годзе беларускімі грамадскімі арганізацыямі ў Расіі і адобрана Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь Аляксандрам Лукашэнкам і ўрадам Масквы Сёння скульптары чакаюць вяртання са сталіцы Расіі калегі - архітэктара Юрыя Грыгор'ева. Пасля ўзгаднення творчых пытанняў пачнецца адліўка помніка ў бронзе (цяпер праца гатовая ў мяккім варыянце ў поўную велічыню). Уладзімір Рылатка называе помнік цікавым і тонкім. Згодны з намміністра і Леў Гумілеўскі, які лічыць, што Янка Купала на гэты раз атрымаўся ня узнёсла-гераічным, а рамантычна-лірычным. У сваю чаргу старшыня рэспубліканскага мастацка-экспертнага савета па манументальным мастацтве Іван Міско запэўніў, што прайсці праз дзве «экспертызы» - беларускага савета і маскоўскага - справа нялёгкая. А гэта гаворыць пра тое, што помнік сапраўды атрымаўся. Дакладная дата ўстаноўкі тварэння Гумілеўскіх яшчэ не вызначана. У канцы траўня бронзавая статуя Янкі Купалы (у вышыню - амаль чатыры з паловай метра) ужо будзе гатова да адпраўкі ў первопрестольную. Не выключана, што ўрачыстая цырымонія адкрыцця помніка адбудзецца ў верасні - у Дзень беларускага пісьменства або ў Дзень Масквы.
Шпацыраваў я як-то раз раніцай. Ледзь вытаптаная, вузенькая, як быццам выстелена мяккім палатном сцяжынка, прывяла мяне ў лес. Гэта месца ніколі мяне не прыцягвала. Я проста не заўважаў у ім нічога асаблівага. Але гэтым раніцай яно было выдатным. Беласнежны снег ляжаў ўсюды: на галінках дрэў, якія стаялі нерухома, як быццам зачараваныя; на маленькіх круглых хмызняках, якія дзякуючы багаццю снегу былі падобныя на велізарныя снежныя камякі.
На роднай зямлі, пад якой спіць непробудным сном зяленая траўка, якая чакала вясновага цяпла. Усе заціхла. Нават вецер не хацеў псаваць гэтую цішыню. Я прайшоў крыху наперад і першы праменьчык ранішняга сонейка паказаўся ўдалечыні за соннымі дрэвамі. Я ішоў па лесе, і сэрца мае трымцела ад такога зачаравання. Беласнежны снег храбусцеў пад нагамі, гэты хруст мне вельмі падабаўся, я нават не ведаю чаму, але з самага дзяцінства гэты гук заўседы выяўляў ўва мне толькі пазітыўныя эмоцыі. Марозік щепал носік і шчочкі, шчыра вам прызнаюся, я крыху азяб, але дадому ісці не хацеў. Пачаў дзьмуць легкі ветрык. Ен надаў прыродзе бляску і арыгінальнасці. Струшивая з верхавін соснаў, дубоў, іў і кленаў точеные, маленькія беласнежныя сняжынкі.
Не выключана, што паменшаная копія помніка Янку Купалу, які рыхтуюць да «пераезду» у Маскву, будзе ўстаноўлена і ў Мінску, у музеі імя вялікага паэта. Такое жаданне пакінуць на радзіме «дублікат» стварэння беларускіх майстроў цалкам вытлумачальна. Як адзначыў намеснік міністра культуры Рэспублікі Беларусь Уладзімір Рылатка, шлях, які давялося прайсці аўтарам манумента (рэспубліканскі конкурс на распрацоўку праекта адбыўся вясною 2002 году) Льву і Сяргею Гумілеўскім, безумоўна, нялёгкі. Асабліва ж доўга вырашалася пытанне аб месцы размяшчэння скульптуры. Называліся два асноўных адрасы - Міускі плошчу і сквер каля Кутузаўскага праспекта. У выніку спецыялісты спыніліся на апошнім варыянце. Мадэль помніка таксама змянялася некалькі разоў (дарэчы, Леў Гумілеўскі - адзін з суаўтараў мінскага манумента, прысвечанага Янку Купалу). У прыватнасці, першапачаткова меркавалася, што Пясняр будзе абапірацца на камень, цяпер - на «драўляную» агароджу з выявай папараць-кветкі. Размесціцца скульптура з надпісам «Мне сняцца сны аб Беларусі» на зялёным пагорку, весці да яе будуць прыступкі, з пагорка будзе сцякаць крынічка. Сквер каля Кутузаўскага праспекта Масквы (знаходзіцца ён у знакамітага дома, дзе жыў Брэжнеў) досыць ціхі, помнік будзе выдатна праглядацца. Дарэчы, фінансаваўся праект з бюджэту Саюзнай дзяржавы без якіх-небудзь збояў. Ідэя стварэння скульптуры была абвешчана ў 2002 годзе беларускімі грамадскімі арганізацыямі ў Расіі і адобрана Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь Аляксандрам Лукашэнкам і ўрадам Масквы Сёння скульптары чакаюць вяртання са сталіцы Расіі калегі - архітэктара Юрыя Грыгор'ева. Пасля ўзгаднення творчых пытанняў пачнецца адліўка помніка ў бронзе (цяпер праца гатовая ў мяккім варыянце ў поўную велічыню). Уладзімір Рылатка называе помнік цікавым і тонкім. Згодны з намміністра і Леў Гумілеўскі, які лічыць, што Янка Купала на гэты раз атрымаўся ня узнёсла-гераічным, а рамантычна-лірычным. У сваю чаргу старшыня рэспубліканскага мастацка-экспертнага савета па манументальным мастацтве Іван Міско запэўніў, што прайсці праз дзве «экспертызы» - беларускага савета і маскоўскага - справа нялёгкая. А гэта гаворыць пра тое, што помнік сапраўды атрымаўся. Дакладная дата ўстаноўкі тварэння Гумілеўскіх яшчэ не вызначана. У канцы траўня бронзавая статуя Янкі Купалы (у вышыню - амаль чатыры з паловай метра) ужо будзе гатова да адпраўкі ў первопрестольную. Не выключана, што ўрачыстая цырымонія адкрыцця помніка адбудзецца ў верасні - у Дзень беларускага пісьменства або ў Дзень Масквы.