В
Все
Б
Биология
Б
Беларуская мова
У
Українська мова
А
Алгебра
Р
Русский язык
О
ОБЖ
И
История
Ф
Физика
Қ
Қазақ тiлi
О
Окружающий мир
Э
Экономика
Н
Немецкий язык
Х
Химия
П
Право
П
Психология
Д
Другие предметы
Л
Литература
Г
География
Ф
Французский язык
М
Математика
М
Музыка
А
Английский язык
М
МХК
У
Українська література
И
Информатика
О
Обществознание
Г
Геометрия
germanbet
germanbet
18.04.2021 09:58 •  Беларуская мова

Чаму доктар савич доуги час быу безыменным героем?
раман-Сэрца на далони
!

Показать ответ
Ответ:
HorseOfDeath
HorseOfDeath
21.05.2022 20:42

Избавься от ограничений

ПОПРОБУЙ ЗНАНИЯ ПЛЮС СЕГОДНЯ

llliza

11.10.2014

Русский язык

1 - 4 классы

+5 б.

ответ дан

составить рассказ про водяного нигде не могу найти на белорусской мове

1

СМОТРЕТЬ ОТВЕТ

Войди чтобы добавить комментарий

ответ

3,4/5

22

nastyalisakovsk

хорошист

10 ответов

2.1 тыс. пользователей, получивших

Деревня начала просыпаться от ночного сна. Хозяйки затапливали печи, и шли в сарай, что бы подоить своих бурёнок. Именно в это утро по улице шёл сонный мальчик с длинным самодельным удилищем. Это был Колька Дуб, ученик 4 класса. Он усердно тёр сонные и глаза и протяжно зевал. Вскоре мальчик подошёл к небольшой речке, которая протекала за деревней.

- Ну вот, опять эти сони проспали, — со злостью подумал Колька, и начал разматывать удочку. Ещё вчера вечером он со своими друзьями договорился порыбачить ранним утром. Именно в это время можно взять хороший улов. Зацепив червяка на крючок, мальчик забросил удочку, и присел в высокой траве.

Через десять минут позади захлюпала вода, и над камышами показались две удочки.

— Тише вы, бегемоты. Рыбу распугаете, — тихо сказал мальчик и насторожился. Его поплавок начал бешеный танец по воде.

- Да мы и так тихо идём, — начал оправдываться Мишка Клушин, высокий парнишка. Он учился в одном с Колькой классе.

- А ты почему нас не разбудил? – проворчал Андрейка Малышев, низенький беловолосый мальчик из третьего класса.

- Ага. Если я своего брата не смог разбудить, то вас и из пушки не подымешь, — огрызнулся Колька, и вытащил своего первого в это утро карася.

Солнце уже высоко поднялось над землёй, и весело улыбалось своими лучами. Друзья уже достаточно много наловили рыбы, но только теперь в них проснулся азарт заправских рыбаков.

- Эй! Ну, как рыбалка? – неожиданно раздался позади голос взрослого человека. От неожиданности мальчики вздрогнули.

- Очень хорошо сегодня клюёт, — вежливо ответил Колька, увидев своего соседа, добродушного и вежливого деда Василия.

- Да я вижу, вы хорошо порыбачили, — продолжал дедушка, доставая из кармана папироску.

- Сегодня я уже килограмм шесть взял, — с важностью профессионала сказал Андрейка, и поднял своё ведёрко.

Дед Вася хитро улыбнулся. Он знал, что мальчик любит хвастануть, и решил его проучить.

- А знаете, парнишки, что в нашей речке завёлся водяной? Он решил нашу рыбку охранять. И знаете, что он начинает сердиться, когда кто–то поймает рыбу больше шести килограмм.

- Неправда, дед Вася. Вы всё это придумали. Водяного нет вообще, — важно произнёс Мишка, который прочитал очень много книг.

- Ну, мало что в книгах пишут, — улыбнулся дедушка, и начал неподалёку разматывать удочки.

В это время Андрейка вытащил небольшого карася.

- Ну, теперь берегись. Ты сейчас можешь нарушить запрет водяного. Ведь ты уже поймал шесть килограмм, а значит, этот карасик уже лишний, — поучительно сказал старик, посмеиваясь в длинные усы.

- Тогда мы хотим познакомиться с этим водяным! – с вызовом крикнул Андрейка, и посмотрел на друзей, словно ища Колька усердно вытаскивал большого карася, и на друга не ответил.

- А знаешь, Андрей… Если ты решил в сказки поиграть, то я тебе мешать не буду, — строго ответил Мишка, и уставился на свой поплавок ещё минут пятнадцать, и Андрейка забыл про водяного, увлёкшись хорошим клёвом карася.

В это время неподалеку зашуршала трава, и в воду бухнуло какое–то длинное тело. Мальчики ничего не заметили. Дед Василий увидел большую выдру, которая плыла прямо на поплавки детей.

- Андрейка! Смотри! Водяной прямо к тебе плывёт за своёй рыбой, — рассмеялся дедушка и показал на выдру рукой.

Мальчики посмотрели на речку, и замерли от удивления. Они ещё никогда не видели такого зверя, который плыл прямо на них, и громко фыркал. Всё бы было хорошо, но вдруг поплавок Андрея неожиданно нырнул под воду. Мальчик дёрнул удочку, но она перестала его слушаться. Удилище выгнулось дугой, леска натянулась, словно тетива лука. С большим трудом Андрейка смог подтянуть к себе огромного карася, который показался из воды. Но его заметила и выдра. Она громко фыркнула, и ускорила ход. Хищница, высоко выпрыгнув из воды, схватила острыми зубами добычу, и плюхнулась в воду, обдав мальчиков брызгами.

- Ой, мамочка! Караул, грабят, — завопил Андрейка, и ещё сильней начал тянуть к себе удочку. Необычный поединок между мальчиком и выдрой продолжался несколько секунд. Неожиданно зверь резко ушёл на глубину, и потащил за собой маленького рыбака. Андрейка влетел в воду, зацепив при этом своё ведёрко с хорошим уловом. Мальчик сидел прямо в воде, и с большим рёвом тащил к себе удочку. Неожиданно удилище дёрнулось вверх, и все услышали свист лопнувшей лески. Мальчик опрокинулся на спину, подымая фонтан искристых брызг.

Когда мокрый Андрейка поднялся из воды, то мальчик растерянно заморгал глазами. Его друзья визжали от смеха, словно поросята. Им вторил громким басом и дедушка, вытирая слёзы из глаз.

- Вот видишь, Андрейка. А я же тебя предупреждал. Водяной шуток не любит.

0,0(0 оценок)
Ответ:
arinahovhannisyan1
arinahovhannisyan1
30.08.2022 00:54
Драматычныя творы Кандрата Крапівы атрымалі шырокае прызнанне не толькі ў нашай краіне, але і далёка за яе межамі. Творчасць пісьменніка складае залаты фонд гісторыі тэатральнай культуры, з'яўляецца школай мастацкага майстэрства для многіх беларускіх драматургаў. Найбольш вядомай і папулярнай п'есай К. Крапівы стала камедыя "Хто смяецца апошнім", якая адлюстроўвае атмасферу, што панавала ў краіне ў 1937-1938 гг. Дзеянне камедыі разгортваецца ў навукова-даследчым інстытуце геалогіі, дзе дырэктарам з'яўляецца Гарлахвацкі. Да навукі дырэктар не мае ніякага дачынення: на пасаду кіраўніка інстытута яму дапамаглі ўладкавацца "сябры", выдаўшы фальшывую даведку. Гарлахвацкі адчувае сябе ў інстытуце, як рыба ў рацэ. Як гаспадар становішча, Гарлахвацкі тэрарызуе, шальмуе, запалохвае сумленных вучоных, хапаючы іх мёртвай хваткай (зусім невыпадкова драматург дае яму прозвішча Гарлахвацкі). Асабліва актыўнай стала яго дзейнасць пасля таго, як у інстытут прыйшла папера з патрабаваннем прадставіць спіс навуковых прац дырэктара. Не маючы ніводнай, Гарлахвацкі спрабуе выратаваць сваю шкуру шляхам шантажу, подкупа, пагроз, паклёпаў. І вось з яго лёгкай рукі былы настаўнік Варонежскай гімназіі Туляга раптам становіцца дзянікінскім палкоўнікам, асістэнтка Вера Міхайлаўна - распусніцай і амаральнай асобай, прафесар Чарнавус - здраднікам, ворагам народа, за што адхіляецца ад чытання лекцый, кніга яго здымаецца з выдавецкага плана, а над дачкой-студэнткай навісае пагроза выключэння з інстытута. Запалоханага Тулягу Гарлахвацкі прымушае напісаць за яго навуковы даклад. Невуцтва і шарлатанства Гарлахвацкага поўнасцю выкрываюцца ў канціы п'есы, калі на вучоным савеце слухаецца даклад "Новы від дагістарычнай жывёліны". З сур'ёзным выглядам абараняе дырэктар тэорыю аб мамантавай свінні, напісаную Тулягам. Вобраз "свінтуса грандыёзуса", праўда, асацыіруецца не з дагістарычнай жывёлінай, а з самім Гарлахвацкім. У дасягненні жаданай мэты Гарлахвацкаму дапамагае малодшы навуковы супрацоўнік Зёлкін - падхалім і пляткар. Ён з'яўляецца правай рукой Гарлахвацкага, надзейным яго паслужнікам, які, як шкоднае зелле, атручвае вакол сябе атмасферу, сее падазронасць і недавер сярод вучоных. Не маючы здольнасцей да навукі, пазбаўлены прынцыповасці, Зёлкін можа неймаверна раздзьмуць кожную дробязь, адшукаць у выпадковым, сказаным без усялякага прыхаванага намеру слове небяспечны палітычны сэнс. Варта было яму пачуць што-небудзь дрэннае аб сваім знаёмым, як сумленны чалавек станавіўся ворагам народа. Невуцтва і падхалімства Зёлкіна найбольш ярка праяўляюцца ў сцэне абароны Гарлахвацкім "навуковай працы". У прадмове Зёлкін кідаецца расхвальваць вялікія адкрыцці свайго начальніка, яго канструктыўны розум, даследчыцкія здольнасці. Але калі высвятляецца, што даклад не мае навуковай вартасці і што напісаны ён Тулягам, Зёлкін, нават не чырванеючы, гаворыць адваротнае: "Я так і думаў! Не можа быць, каб вы, Аляксандр Пятровіч, такую бязглуздзіцу напісалі". Важную ролю ў п'есе адыгрывае Туляга. Гэта сумленны, працавіты і сціплы чалавек. Вызначальнай рысай яго характару з'яўляецца баязлівасць. Магчыма, карані яе ў былым жыцці Тулягі, прывучанага слухацца начальства, нікому не пярэчыць, быць пакорлівым. Страх Тулягі, безумоўна, абумоўлены і грамадскай атмасферай таго часу, калі існавалі ўсеагульныя падазронасць і недавер, калі чалавека без усякай прычыны маглі арыштаваць. Баючыся нават уласнага ценю, запужаны прайдзісветам Гарлахвацкім, Туляга згаджаецца напісаць навуковую працу свайму дырэктару. Востра перажываючы сваё становішча вучонага-парабка, Туляга паступова пазбаўляецца ўласцівага яму страху. Нерашучы і баязлівы, ён у канцы камедыі з'яўляецца самым актыўным у барацьбе з Гарлахвацкім, у канчатковым яго выкрыцці. Ён піша даклад, які паказаў невуцтва лжэвучонага Гарлахвацкага, і з горда паднятай галавой, з выглядам пераможцы праходзіць паўз дырэктара. Безумоўна, шлях героя да перамогі быў нялёгкім. Пераадолець сваю баязлівасць і нерашучасць яму дапамаглі чулыя адносіны калег па працы - Чарнавуса, Веры, Левановіча. Дзякуючы іх намаганням зрываецца маска вучонага з невука і паклёпніка, высмейваецца падхалімства і прыстасавальніцтва, кар'ерызм і двурушніцтва. Апошнімі, на шчасце, смяюцца сумленныя вучоныя (у гэтым сэнс назвы камедыі). У п'есе "Хто смяецца апошнім" выявілася майстэрства К. Крапівы як тонкага псіхолага, які знайшоў непаўторныя, індывідуальныя рысы для герояў, поўна і закончана "вымаляваў" іх партрэты. Імёны Гарлахвацкага, Зёлкіна, Тулягі, як і імёны шматлікіх гогалеўскіх і шчадрынскіх герояў, ператварыліся з уласных у агульныя. На жаль, падхалімства, нахабства, подласць, пляткарства часта сустракаюцца і ў нашы дні. Нямала ёсць людзей, якія робяць усё, каб падняцца па службовай лесвіцы, заняць больш высокую пасаду. Дзеля сваіх асабістых інтарэсаў такія людзі не грэбуюць нічым, ідуць на любую подласць. Змагацца з імі, лічыць К. Крапіва, трэба агульнымі сіламі, проціпаставіўшы невуцтву і ашуканству прынцыповасць, строгасць і ваяўнічасць.
0,0(0 оценок)
Популярные вопросы: Беларуская мова
Полный доступ
Позволит учиться лучше и быстрее. Неограниченный доступ к базе и ответам от экспертов и ai-bota Оформи подписку
logo
Начни делиться знаниями
Вход Регистрация
Что ты хочешь узнать?
Спроси ai-бота