Бел мова. Падбярыце да дзеепрыметнікаў залежныя словы.Складзіце з утворанымі зваротамі сказы, а потым уключыце іх у тэкст на тэму "Восень"

Зацягнутае неба. Навіслыя хмары.

Пажоўклыя дрэвы. Апалае лісце.

Скошаныя лугі. Аголеныя палеткі.

Прыціхлая зямля.

Жылі-былі вожык ды зайчык, яны сябравалі. Аднойчы вожик пайшоў грыбы збіраць. Насустрач яму зайчык. Заяц кажа:— Што гэта ты робіш?— Збіраю запас на зіму,— адказаў вожык.— У такі цудоўны летні дзень? Усё з табою зразумела…Прыйшла зіма, ежы ў зайчыка не было,пайшоу ён да вожыка.— Прывітанне! Ці можаш ты даць мне крыху ежы?— Я яшчэ ўлетку збіраў грыбы, а ты што тады рабіў?— Бавіўся…— Добра, бяры крыху, але больш не дам!— Дзякуй табе, вожык, цяпер буду ведаць, што трэба самому пра гэта клапаціцца!І пачалі яны дзяліцца ўсім. І былі гэта верныя сябры!

Успехов молодой человек в бел. лит

Поставь и оценку

А также нажмите на значок короны

Вось маленькі мураш цягне невялічкі лісток, а побач сядзіць шэрая жаба, якая чакае, пакуль яе здабыча наблізіцца да яе. А вунь там, сярод горкі з каменьчыкау прабіуся парастак цімафееукі. Ен цягнецца да сонейка, прагне яго цяпла і свету. А калі закрыць вочы,прыслухацца да зямлі, то можна пачуць, як яна дыхае. Сярод травы стракочуць конікі-скрыпачы, пад былінкай хаваецца ад сонечных праменняу матылек, ледзь порхаючыцы маленькімі крыльцамі. А пад пластом дзЁрану можна пачуць, як стараецца руплівая палёка, якой да зімы трэба назбіраць у свае норы усе, што потым можна будзе з`есцi.
Калі хоць на хвілінку спыніцца і прыслухацца, то можна пачуць, як зямля размауляе з сонцам, небам...з намі.