пакуль рыцар у чорным адважна сек толькі ворагаў, книпроде падабраўся да літавора і смяротна яго параніў. убачыўшы гэта, невядомы волат кінуў камандора долу адным ударам мяча. бой быў выйграны. рымвид і чорны рыцар схіліліся над параненым князем.
голас параненага не быў падобны на голас князя літавора. чорны вершнік пасадзіў яго да сябе ў сядло і адвёз у замак. там ён памёр, а на плошчы ўзвялі пахавальны вогнішча, да якога прывязалі яшчэ жывога дзітрыха фон книпроде. жыхары навагрудскага замка ў жалобе па любімаму князю. жрэц ўжо сабраўся падпаліць вогнішча пад апранутым у латы целам князя, як раптам чорны рыцар спыніў цырымонію. ён зняў шлем, і народ убачыў літавора, жывога і здаровага. на вогнішчы ляжаў, не князь, а яго жонка, выдатная гражына.
сказаўшы гэта, князь кінуўся ў агонь
у навагрудку выдавец знайшоў пастарэлага княгіні, які і распавёў усё астатняе.
начная размова гражыны з князем не дапамог - літавора з насмешкай адмовіў жонцы. тады княгіня загадала пажу адправіць немцаў дадому, чым смяротна абразіла магістра ордэна. гражына пайшла да мужа, каб іць яму аб магчымай бітве з немцамі, і заспела князя што сплю. тады княгіня надзела даспехі мужа і заняла яго месца. прачнуўшыся, літавора усё зразумеў і паспяшаўся на поле бою, але гражыну выратаваць не паспеў.
пакуль рыцар у чорным адважна сек толькі ворагаў, книпроде падабраўся да літавора і смяротна яго параніў. убачыўшы гэта, невядомы волат кінуў камандора долу адным ударам мяча. бой быў выйграны. рымвид і чорны рыцар схіліліся над параненым князем.
голас параненага не быў падобны на голас князя літавора. чорны вершнік пасадзіў яго да сябе ў сядло і адвёз у замак. там ён памёр, а на плошчы ўзвялі пахавальны вогнішча, да якога прывязалі яшчэ жывога дзітрыха фон книпроде. жыхары навагрудскага замка ў жалобе па любімаму князю. жрэц ўжо сабраўся падпаліць вогнішча пад апранутым у латы целам князя, як раптам чорны рыцар спыніў цырымонію. ён зняў шлем, і народ убачыў літавора, жывога і здаровага. на вогнішчы ляжаў, не князь, а яго жонка, выдатная гражына.
сказаўшы гэта, князь кінуўся ў агонь
у навагрудку выдавец знайшоў пастарэлага княгіні, які і распавёў усё астатняе.
начная размова гражыны з князем не дапамог - літавора з насмешкай адмовіў жонцы. тады княгіня загадала пажу адправіць немцаў дадому, чым смяротна абразіла магістра ордэна. гражына пайшла да мужа, каб іць яму аб магчымай бітве з немцамі, і заспела князя што сплю. тады княгіня надзела даспехі мужа і заняла яго месца. прачнуўшыся, літавора усё зразумеў і паспяшаўся на поле бою, але гражыну выратаваць не паспеў.
пакуль рыцар у чорным адважна сек толькі ворагаў, книпроде падабраўся да літавора і смяротна яго параніў. убачыўшы гэта, невядомы волат кінуў камандора долу адным ударам мяча. бой быў выйграны. рымвид і чорны рыцар схіліліся над параненым князем.
голас параненага не быў падобны на голас князя літавора. чорны вершнік пасадзіў яго да сябе ў сядло і адвёз у замак. там ён памёр, а на плошчы ўзвялі пахавальны вогнішча, да якога прывязалі яшчэ жывога дзітрыха фон книпроде. жыхары навагрудскага замка ў жалобе па любімаму князю. жрэц ўжо сабраўся падпаліць вогнішча пад апранутым у латы целам князя, як раптам чорны рыцар спыніў цырымонію. ён зняў шлем, і народ убачыў літавора, жывога і здаровага. на вогнішчы ляжаў, не князь, а яго жонка, выдатная гражына.
сказаўшы гэта, князь кінуўся ў агонь
у навагрудку выдавец знайшоў пастарэлага княгіні, які і распавёў усё астатняе.
начная размова гражыны з князем не дапамог - літавора з насмешкай адмовіў жонцы. тады княгіня загадала пажу адправіць немцаў дадому, чым смяротна абразіла магістра ордэна. гражына пайшла да мужа, каб іць яму аб магчымай бітве з немцамі, і заспела князя што сплю. тады княгіня надзела даспехі мужа і заняла яго месца. прачнуўшыся, літавора усё зразумеў і паспяшаўся на поле бою, але гражыну выратаваць не паспеў.
пакуль рыцар у чорным адважна сек толькі ворагаў, книпроде падабраўся да літавора і смяротна яго параніў. убачыўшы гэта, невядомы волат кінуў камандора долу адным ударам мяча. бой быў выйграны. рымвид і чорны рыцар схіліліся над параненым князем.
голас параненага не быў падобны на голас князя літавора. чорны вершнік пасадзіў яго да сябе ў сядло і адвёз у замак. там ён памёр, а на плошчы ўзвялі пахавальны вогнішча, да якога прывязалі яшчэ жывога дзітрыха фон книпроде. жыхары навагрудскага замка ў жалобе па любімаму князю. жрэц ўжо сабраўся падпаліць вогнішча пад апранутым у латы целам князя, як раптам чорны рыцар спыніў цырымонію. ён зняў шлем, і народ убачыў літавора, жывога і здаровага. на вогнішчы ляжаў, не князь, а яго жонка, выдатная гражына.
сказаўшы гэта, князь кінуўся ў агонь
у навагрудку выдавец знайшоў пастарэлага княгіні, які і распавёў усё астатняе.
начная размова гражыны з князем не дапамог - літавора з насмешкай адмовіў жонцы. тады княгіня загадала пажу адправіць немцаў дадому, чым смяротна абразіла магістра ордэна. гражына пайшла да мужа, каб іць яму аб магчымай бітве з немцамі, і заспела князя што сплю. тады княгіня надзела даспехі мужа і заняла яго месца. прачнуўшыся, літавора усё зразумеў і паспяшаўся на поле бою, але гражыну выратаваць не паспеў.