7. Прачытайце верш. Вызначце тэму і асноўную думку тэксту. Януи ролю слова раскрывае аўтар у вершы?
Ад слова с(e/эрца халадзее,
Прахо(д/дзіць сон і забы(ц/ццё,
Ад слова рушацца на(д/дз )еі,
Ад слова свеціцца жы(ц/ццё.
Ад слова вырастаюць крылы,
А ў с(e/эрцы стукае любоў,
Ад слова прыбываюць сілы.
Дык не шкадуйце добрых слоў!
с. Грахоўскі.
Запішыце верш, раскрываючы дужкі. Падкрэсліце галоўныя члены
8. Выкарыстоўваючы інфармацыю параграфа, раскажыце пра
ролю мовы ў жыцці чалавека. Можаце пачаць свае выказванне
так: Недарэмна кажуць, што язык да Кіева давядае​

«жыція ефрасінні полацкай» («аповесці жыцця і смерці святой і блажэннай і найпадобнейшай еўфрасінні, ігуменні манастыра святога спаса і найсвяцейшай ягонай маці, што ў горадзе полацку»): пачынаецца «жыці» зваротам: « ўважлі памякчыўшы нівы сэрцаў вашых, і прыміце ў іх насенне ўратавальнага жыцця найпадобнейшай той, яе подзвігі і працу святую і любоў да бога».князь усяслаў меў многа сыноў. у меншага яго сына георгія нарадзілася дзяўчынка, якую назвалі прадславай. была яна вельмі здольнай да кніжнай навукі. шырока разышлася слава пра яе мудрасць і прыгажосць. князі пачалі пасылаць да бацькі прадславы сватоў. даведаўшыся, што яе збіраюцца выдаць замуж, юная князёўна сказала сабе: «што ж учынілі нашыя роды, якія былі да нас? жаніліся і выходзілі замуж і княжылі, але не вечна жылі; жыццё іх праплыло, і загінула іхняя слава, быццам прах, горай за павуцінне». прадслава пайшла ў манастыр і пастрыглася ў манашкі пад імем ефрасіння. бацька, даведаўшыся, што зрабіла яго любая дачка, моцна перажываў.спачатку ефрасіння жыла ў мураванай келлі ў царкве святой сафіі. потым епіскап ілья па божаму знаку адправіў маладую манашку ў сяльцо, дзе стаяла царква святога спаса. стаўшы ігуменняй, ефрасіння пострыгу сясцёр гарыславы і звеніславы.за 30 тыдняў ефрасінняй была пабудавана каменная царква святога спаса і створаны пры ёй манастыр. у другую збудаваную царкву ефрасіння унесла, з дазволу царградскіх цара мануіла і патрыярха лукі, абраз божай маці, напісаны пры жыцці яе.сабрала ефрасіння ўсіх сваіх братоў і аб'явіла аб рашэнні ісці ў іерусалім. перад загадала епіскапу дыянісію пастрыгчы пляменніц кірыяну і волыу, назваўшы адну агаф'яй, другую — яўфіміяй.дайшоўшы з братам даві і сястрой еўпраксіяй да іерусаліма, ефрасіння цалавала гроб госпадаў, прасіла ў малітве бога, каб прыняў яе дух у святым горадзе. калі«божым занядужыла і пачала хварэць», то паслала купіць сабе іну ў камры святой багародзіцы. праз 24 дні ефрасіння «аддала душу ў рукі бога і ўвайшла ў пакоі нябесныя». твор заканчваецца пахвалой ефрасінні полацкай.держи: )

Лета

У сукенцы каляровай (ж.р., адз.л., м.скл.),

у хусцінцы васільковай (ж.р., адз.л., м.скл.)

ходзіць лета па палях,

па расквечаных лугах (м.р. (луг) ,мн.л., м.скл.)

Дбайна сонечнае (н.р., адз.л., н.скл.) лета

спеліць ягады для дзетак.

Дораць дзеці лету ўсмешкі,

гульні, песні і пацешкі,

радасць працы і паходаў,

радасць сонечных (м.р.(усход), мн.л., р.скл.) усходаў.

А расчуленае (н.р., адз.л., н.скл.) лета

дорыць ім букеты кветак.

(Усе прыметнiкi з назоўнiкамi: у сукенцы каляровай; у хусцiнцы васiльковай; па расквечаных лугах; сонечнае лета; сонечных усходаў ; расчуленае лета).