7. Адзначце сказы, у якіх на месцы пропускаў трэба паставіць коси 1) У адказ ТОЛькі спявалі тушкі Ды 1ҢВыркалі конікі (К. Хdo
севіч-Лісавая).
2) Снег пры карэў на ялінах і соснах і вецер яго не абтрэсв
(Я.Брыль).
3) ! Пачатак верасня быў дажджлівым і нават старшакласні
хадзілі ў школу ў верхнім адзенні (А. Бадак).
4) У лесе сняваюць дразды, лясныя жаваранкі апа балоце ва;
на праходжваецца бусел (Я. Колас:).
5) У хаце яшчэ стаяла сухаватая, наараная сонцам духаті
і было цемнавата (В. Адамчык).
Мотив действительно безыскусен: интеллигент, близорукий книжник, боится упреков в нерасторопности и трусости больше, чем смертельной опасности, он хочет соответствовать меркам старшины, то есть общей мерки долга, тягот, риска. Он хочет быть вровень с другими, иначе ему – стыдно.
После Фишера, в самый разгар боя на переезде гибнут Карпенко и Свист. О себе Карпенко не очень тревожился: он сделает все, что от него потребуется. Это надежный служака, не избалованный жизнью. Его действия в бою предрешены. А смерть Свиста наступила вследствие неравного единоборства с немецким танком: он бросил одну за другой гранаты под гусеницы, но отбежать не успел.
Повесть заканчивается, когда Василий Глечик, самый юный из шестерых, еще жив, но, судя по всему, обречен. Мысль о том чтобы оставить позицию была для него неприемлемой. Нельзя нарушить приказ комбата, его нужно выполнить любой ценой, и, конечно, присяга и долг перед родиной.
Писатель дал почувствовать, как горько, когда обрывается такая чистая и молодая, верующая в добро жизнь. До Глечика донеслись странные печальные звуки. Он увидел, как за исчезающей стаей летел отставший, видно, подбитый журавль; отчаянный крик птицы безудержной тоской захлестнул сердце юноши. Этот журавлиный крик – полная печали и мужества песня прощания с павшими и призывный клич, возвещающий о смертельной опасности, и этот мальчик потрясенно открыл для себя: ему скоро предстоит умереть и ничего изменить нельзя. Он схватил единственную гранату и занял свою последнюю позицию. Без приказа. Хорошо зная, что это конец. Не желая умирать и, не умея выживать любой ценой. Это была героическая позиция.
Герои повести «Журавлиный крик» при всем разнообразии своих характеров схожи в главном. Все они сражаются до конца, своей кровью, своей жизнью обеспечивая организованный отход батальона. Через их трагическую судьбу очень убедительно показывается трагедия первых военных лет и реалистически раскрывается неброское во внешних своих проявлениях мужество солдат, которые в конечном итоге обеспечили нашу победу.
В объяснении
Объяснение:
За многія гады нашага быцця слова «прадпрымальнасць» загучала ў поўны голас. Жыццё прымусіла зразумець, што ля вытокаў любога развіцця варта ініцыятыўны, дзелавой, знаходлівы, творча мысліць, прадпрымальны чалавек. Прадпрымальнасць становіцца адным з вырашальных правядзення рэформаў і вядучых прыкмет абнаўлення грамадства. Адначасова яна з'яўляецца своеасаблівым «пускавым механізмам», якія забяспечваюць ўсебаковую інтэнсіфікацыю вытворчасці, асаблівым маторам актыўнасці, якія надаюць эканамічнай сістэме належны дынамізм. Менавіта прадпрымальнасць здольная вылечыць такія хваробы старога эканамічнага паводзінаў, як пасіўнасць і інертнасць, нерашучасць і ўтрыманства. Таму яе развіццё становіцца лёзунгамі й задачай практычнай арганізатарскай работы.
Прадпрымальнасць - рыса асобы, заснаваная на здольнасці чалавека дасягаць канкрэтных мэтаў у гаспадарчай, сацыяльнай або іншых сферах грамадскага жыцця за кошт сваёй ініцыятывы, дзелавітасці, вынаходлівасці, самастойнасці, знаходлівасці, гатоўнасці рызыкаваць і нестандартнасці прымаемых рашэнняў. Стрыжнем яе як вядучага прыкметы эканамічнага паводзінаў гаспадарчых суб'ектаў выступае наватарства ў падыходзе да вырашэння задач.
Канкрэтныя формы праявы прадпрымальнасці, вядома, неаднолькавыя, шмат у чым індывідуальныя. Мабыць, найбольш бачна гэта выяўляецца ў сітуацыях, звязаных з рызыкай. Многія актыўныя дзеянні ўтрымліваюць долю рызыкі, але пазбегнуць яго наогул немагчыма. Вялікі поспех без рызыкі - гэта ўтопія. Ва ўсе часы сацыяльна-эканамічны прагрэс залежаў ад смеласці кіраўніка, яго жадання ісці наперад. Дзейнасць гаспадарніка, пазбаўленага такой магчымасці, губляе рысы прадпрымальнасці, становіцца кансерватыўнай, цураўся навін. У менеджменце, напрыклад, кіраўнік, пазбягаюць прыняцця рызыкоўных рашэнняў, лічыцца небяспечным для арганізацыі, які пакідае яе на застой. Права на рызыку азначае, па сутнасці, права на ўласную пазіцыю, што заслугоўвае падтрымкі. Яно адносіцца да ліку сродкаў папярэджання руціны і коснасці і, выкарыстанае ў разумных межах, як правіла, акупляецца вынікамі дзейнасці.
У прадпрымальнасці ёсць эканамічная, юрыдычная і сацыяльна-псіхалагічная боку. Эканамічны бок арыентавана на рэалізацыю пэўнага эканамічнага інтарэсу. Але, каб гарантаваць выкананне гэтай цікавасці, яго варта аблегчы ў юрыдычную форму. З пункту гледжання сацыяльна-псіхалагічнага аспекту прадпрымальнасць шмат у чым абумоўліваецца характарам і тэмпераментам, а таксама узроўнем агульнага развіцця асобы. Скажам, малаадукаваны чалавек у цісках прадпісанняў, якія рэгламентуюць кожны яго крок, будзе адчуваць сябе зручна і нават камфортна, у той час як чалавека духоўна спелага прыгнятае нават сама думка аб немагчымасці праявіць ініцыятыву. Сэнс абнаўлення грамадства, у канчатковым рахунку, складаецца ва ўліку інтарэсаў, уздзеянні на іх і кіраванні імі і праз іх.