1. Выпішыце сказы з прамым дапаўненнем, падкрэсліца іх. а) Спелае жыта схіліла каласы. б) Ручнік пах лёнам, дажджом, сонечным паветрам, краскамі. в) Я наліў яму ў спoдaк малака. г) Дайце мне солі. д) Зязюля век людзям лічыла, а сонца цешылася з ніў
Тэкля-старая удава, жонка нябожчыка Цырпука. Яна была нiзенькая, сухая, згорбленая бабулька, зморшчаная, як той грыб. Жыла Тэкля адна у старой хатцы на пагорку, ля лесу. Яна любiла хадзiць па суседзях-вельмi гутарлiвая баба была, але i любiла сядзець на прызбе, пазiраць на стары лес i думаць сваю думу. Тэкля была зауседы сумная, яе вочы нiколi не пакiдалi выразу смутку. Яна зауседы думала аб сваiм сыне, ганарылася iм. Тэкля жыла надзеяй на сустрэчу з Лауруклм. Яна верыла, што сын яе прыме, дапаможа. Але ен пасаромеуся мацi. Аутар з трапятаннем адносiцца да Тэклi. Мне вельмi шкала старую, Яна любiла свайго сына, ен быу яе скарбам
аеಠ﹏ಠಠಗಠಠ﹏ಠಠ◡ಠಠ﹏ಠʕಠ_ಠʔಠ益ಠ[̲̅$̲̅(̲̅ ͡ಠ_ಠ)̲̅$̲̅](ಠ_ಠ)>⌐■-■[̲̅$̲̅(̲̅ ͡ಠ_ಠ)̲̅$̲̅]ಠ益ಠ(ب_ب)ಠ∀ಠ(ಠ_ಠ)━☆゚.*・。゚ʕಠ_ಠʔಠ∀ಠ(ಠ_ಠ)━☆゚.*・。゚ಠ﹏ಠಠ∀ಠ¯\_ಠ_ಠ_/¯(ಠ_ಠ)━☆゚.*・。゚ಠ∀ಠ(ಠ_ಠ)━☆゚.*・。゚¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ﹏ಠ¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ∀ಠಠ﹏ಠ¯\_ಠ_ಠ_/¯(ノಠ益ಠ)ノಠ益ಠʕಠ_ಠʔ¯\_ಠ_ಠ_/¯(ノಠ益ಠ)ノಠ◡ಠʕಠ_ಠʔ(ب_ب)(ノಠ益ಠ)ノʕಠ_ಠʔ¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ∀ಠʕಠ_ಠʔ(ب_ب)ಠ∀ಠʕಠ_ಠʔಠ∀ಠ(ب_ب)ʕಠ_ಠʔ¯\_ಠ_ಠ_/¯(ノಠ益ಠ)ノಠ∀ಠ(ب_ب)(ノಠ益ಠ)ノʕಠ_ಠʔಠ∀ಠ(ب_ب)ಠ∀ಠ(⌐■-■)ʕಠ_ಠʔಠ∀ಠ(ب_ب)(ಠ_ಠ)━☆゚.*・。゚ʕಠ_ಠʔಠ∀ಠ(⌐■-■)ʕಠ_ಠʔ(⌐■-■)(ب_ب)ಠ∀ಠʕಠ_ಠʔಠ∀ಠ¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ﹏ಠ¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ∀ಠಠ﹏ಠ¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ∀ಠಠ﹏ಠಠ∀ಠ¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ﹏ಠಠ∀ಠ(ಠ_ಠ)>⌐■-■ಠ∀ಠಠ﹏ಠ¯\_ಠ_ಠ_/¯(ಠ_ಠ)>⌐■-■ಠ﹏ಠಠ∀ಠ¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ﹏ಠ¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ∀ಠ(⌐■-■)ಠ﹏ಠಠ,_」ಠ(⌐■-■)ಠ﹏ಠ¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ,_」ಠಠωಠ[̲̅$̲̅(̲̅ ͡ಠ_ಠ)̲̅$̲̅]ಠ,_」ಠಠ,_」ಠಠ﹏ಠ[̲̅$̲̅(̲̅ ͡ಠ_ಠ)̲̅$̲̅][̲̅$̲̅(̲̅ ͡ಠ_ಠ)̲̅$̲̅]ಠ﹏ಠಠ∀ಠʕಠ_ಠʔಠ∀ಠ(ب_ب)ʕಠ_ಠʔಠ∀ಠ(ب_ب)ʕಠ_ಠʔಠ∀ಠ(ಠ_ಠ)━☆゚.*・。゚ʕಠ_ಠʔಠ∀ಠ(ಠ_ಠ)━☆゚.*・。゚¯\_ಠ_ಠ_/¯ʕಠ_ಠʔ(ಠ_ಠ)━☆゚.*・。゚ಠ∀ಠ(ب_ب)ಠ∀ಠʕಠ_ಠʔ(ب_ب)(ಠ_ಠ)━☆゚.*・。゚ಠ∀ಠ(ಠ_ಠ)━☆゚.*・。゚ಠ﹏ಠ(ಠ_ಠ)━☆゚.*・。゚¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ﹏ಠಠ∀ಠʕಠ_ಠʔಠ∀ಠʕಠ_ಠʔ(ب_ب)ತ_ʖತಠ◡ಠʕಠ_ಠʔ¯\_ಠ_ಠ_/¯ಠ‿ಠ
Тэкля-старая удава, жонка нябожчыка Цырпука. Яна была нiзенькая, сухая, згорбленая бабулька, зморшчаная, як той грыб. Жыла Тэкля адна у старой хатцы на пагорку, ля лесу. Яна любiла хадзiць па суседзях-вельмi гутарлiвая баба была, але i любiла сядзець на прызбе, пазiраць на стары лес i думаць сваю думу. Тэкля была зауседы сумная, яе вочы нiколi не пакiдалi выразу смутку. Яна зауседы думала аб сваiм сыне, ганарылася iм. Тэкля жыла надзеяй на сустрэчу з Лауруклм. Яна верыла, што сын яе прыме, дапаможа. Але ен пасаромеуся мацi. Аутар з трапятаннем адносiцца да Тэклi. Мне вельмi шкала старую, Яна любiла свайго сына, ен быу яе скарбам