1.Упершыню твор быў надрукаваны: 1) 29 лістапада 1853 года ў газеце “Смоленские губернские ведомости”; 2) 16 мая 1889 года ў газеце “Минский листок”; 3) 10 чэрвеня 1891 года ў газеце “Северная пчела”; 4) 1 верасня 1906 г.у газеце “Наша доля”; 5) 25 чэрвеня 1911 г.у газеце “Наша ніва”. 2.Выберыце найбольш поўнае вызначэнне жанру твора: 1) фантастычна-парадыйная паэма з умоўна казачным сюжэтам; 2) жартоўная паэма пра лесніка; 3) сатырычная паэма з фантастычным сюжэтам; 4) рамантычная паэма з казачным сюжэтам; 5) гістарычная паэма з сацыяльна-бытавым сюжэтам.
3.Паэма “Тарас на Парнасе” стаіць у беларускай літаратуры ля вытокаў: 1) класіцызму; 2) рамантызму; 3) сентыменталізму; 4) рэалізму; 5) мадэрнізму.
4.Аповед у творы вядзецца ад імя: 1) Тараса; 2) аўтара; 3) старонняга героя; 4) Тараса і перабіваецца аўтарскімі каментарыямі; 5) парнаскіх багоў.
5.У паэме аўтар згадвае імёны пісьменнікаў ХІХ ст.: 1) Талстога, Дастаеўскага; 2) Пушкіна, Лермантава; 3) Жукоўскага, Гогаля; 4) Грэча, Булгарына; 5) Някрасава, Тургенева.
6.У паэме называюцца такія беларускія стравы, як: 1) капуста, кулеш са скваркамі; 2) мачанка, праснакі; 3) клёцкі, зацірка; 4) крупеня на малацэ, жур сцюдзёны; 5) дранікі, верашчака, квас.
7.Асноўная праблема твора: 1) народнасці; 2) мастака і мастацтва; 3) жыцця простага селяніна; 4) лёсу беларускай літаратуры; 5) сэнсу жыцця.
8.Пра каго аўтар піша так: “сівы, кароткі, тоўсты, як чурбан, плюгавы, дужа некрасівы, крычыць, як ашалелы, пан”? 1) Геркулес; 2) Юпітэр; 3) Зеўс; 4) Булгарын; 5) Грэч.
9.Газету “Северная пчела” выдаваў беларус: 1) Пушкін; 2) Лермантаў; 3) Жукоўскі; 4) Булгарын; 5) Грэч.
10.Аўтар у паэме: 1) высмейваў састарэлыя мастацкія прынцыпы літаратуры класіцызму; 2) захапляецца ўнутраным светам беларускага селяніна; 3) выступіў супраць арыстакратычнай дваранскай літаратуры, што прэтэндавала на народнасць; 4) выкрыў мяшчанскі сямейны лад жыцця; 5) сцвердзіў права народа мець літаратуру на роднай мове
Гістарычна так склалася, што Беларусь доўгі час знаходзілася пад уладай Польшчы. За час праўлення польскіх каралёў склаўся клас мясцовай шляхты — шляхта. Шляхцічы мелі ўласныя маёнткі, валодалі прыгоннымі сялянамі, ваявалі на баку польскага караля, вялі междуусобные войны. І усё гэта вяло да таго, што за многія стагоддзі некаторыя шляхецкія роды назапасілі незлічоныя скарбы, а іншыя наадварот, страцілі амаль усе, сталі беднымі, хоць і шляхетнымі.
Грошы і ўлада заўсёды парухалі людзей здзяйсняць жахлівыя злачынствы.
Апавяданне ў «Дзікім паляванні караля Стаха», вядзецца ад першай асобы. Час дзеяння — сярэдзіна дзевятнаццатага стагоддзя. Беларусь да гэтага часу ўжо ўвайшла ў склад Расійскай імперыі, стаўшы глухой правінцыяй на ўскраінах велізарнай краіны.
У пошуках старажытных паданняў і павер’яў вучоны-фалькларыст Андрэй Беларэцкі за два гады абышоў і аб’ехаў Мінскую, Магілёўскую, Віцебскую, частку Віленскай губерні. І паўсюль ён бачыў жудасную бяспраўнуюгалечу роднага яму народа. Бачыў, як прыходзіць у заняпад культура самабытнага краю. І ад усёй гэтай бязрадаснай карціны ў вучонага шчымела сэрца. І аднойчы лёс закінуў Беларэцкага ў глухі куток Беларусі — маёнтак Балотныя Яліны. Тут у старым замку жыве юная Надзея — апошняя з шляхецкага роду Яноўскіх. Паводле легенды, калісці продак Надзеі Раман прывабіў на паляванне і па-здрадніцку забіў легендарнага караля Стаха. Памірае Стах напрарочыў праклен і вечнае помста «дзікага палявання» усяму роду Яноўскіх. З’яўляюцца «прывіды» вершнікаў трымаюць у страху ўсю акругу: «дзікае паляванне» можа забіць любога… Апошняй ахвярай праклены павінна стаць Надзея.
Праз вобраз Яноўскай Караткевіч хацеў паказаць, што на фоне агульнага зводу беларускай шляхты, якая з мінуўшчыны высакароднага рыцарскага класа ператварылася ў праслойку ненаедных несумленных эксплуататараў ўласнага народа, захаваліся асобныя прадстаўнікі старажытных родаў, якія ўшаноўваюць старадаўнія традыцыі сапраўдных дваранскіх якасцяў — сумленнасці і высакароднасці. Аднак такім людзям вельмі цяжка жыць ў атачэнні людзей, якія ў імя нажывы гатовыя займацца махлярствам і падманам, гатовы пайсьці на самае страшнае злачынства. Высакародныя людзі ў такім асяроддзі асуджаныя.
Такі і застаў Надзею Яноўскую у сваім амаль збяднелым маёнтку Андрэй Беларэцкі. Друк безвыходнасці і страху лунала на твары маладой пані. Страх лунаў па ўсей акрузе. Дзікае паляванне зноў вярнулася і пагражала смерцю маладой дзяўчыне, якой хутка павінна было споўніцца васемнаццаць гадоў.
Будучы дапытлівым па сваей прыродзе, Андрэй вырашыў затрымацца ў маёнтку, каб разабрацца ў падзеях, якія адбываюцца. Размаўляючы з гаспадыняй маёнтка, ён разумее, што Надзея Яноўская не мае нічога агульнага са сваім продкам, прадаўшым сваю зямлю, свой народ, якія здзейснілі крывавае злачынства дзеля ўлады і грошай. Расследуючы ланцуг дзіўных, часам містычных падзей, Беларэцкі сам становіцца ахвярай дзікага палявання караля Стаха, якая ледзь было не загубіла яго, амаль загнаўшы ў непраходную дрыгву. Аднак высокаадукаваны розум дапамог Андрэю аддзяліць містыку ад рэальных фактаў. І аказалася, што як і ў мінулым, так і цяпер усе тлумачылася смагай грошай. Суседзямі Надзеі Яноўскай былі нашчадкі тых самых Вароны і Дуботовка, якія таксама ўдзельнічалі ў страшным злачынстве — забойстве караля Стаха і яго верных людзей. Дубатоўк быў апекуном Надзеі, а па дасягненні ёю паўналецця кіраванне маёнткам пераходзіла ў яе рукі. Гэта і з’явілася прычынай, па якой у галовах Дуботоўка і Вароны нарадзілася ідэя адрадзіць старажытную легенду аб дзікім паляванні, каб давесці да сумашествія, а лепш да смерці, апошнюю прадстаўніцу старажытнага дваранскага роду. А заадно адроджаная легенда дапамагала трымаць у страху ўсю акругу, што дазваляла беспакарана вяршыць свае чорныя справы разбойнікаў, якімі сталі нашчадкі здраднікаў Дубатоўк і Варона.
СЕНТИМЕНТАЛИЗМ-это направление в западноевропейской и русской культуре и соответствующее литературное направление.В сентиментализме личные проблемы ставятся на первый шаг а государственные на второй
Объяснение:
РОМАНТИЗМ-это идейное и художественное направление в европейской и американской культуре которое характеризуется утверждением самоценности духовно-творческой жизни личности.
отличительные черты сентиментализма-культ чувства, более полное раскрытие внутреннего мира героев, новое отношение к природе.
отличительные черты романтизма-романтические герой-сильная, неординарная натура, человек, страстно стремящийся к свободе, конфликт между героем и обществом, экзотическая природа, исключительный герой в исключительных обстоятельствах.