1. Адзначце складаназлучаныя сказы з разнатыпнымі часткамі.
1) I ветру не было, але лісце з бярозы падала ўсю ноч… (К. Чорны).
2) Людзям тут трэба было жыць, і яны жылі (I. Мележ).
3) 3 месяца спаўзла хмарка, і срабрыстае святло заліло паляну
(А. Наварыч).
4) Сад цвіў вялізнымі белымі суквеццямі, а на зямлі ляжалі пухкія
гурбы снегу (.4. Крэйозіч),
2. Адзначце складаназлучаныя сказы з супраціўнымі сэнсавымі адносінамі.
1) Яшчэ пакуль здзіўляе лета сваёй зялёнаю красой, але ўжо восені
прыкметы прайшлі, як дожджык, паласой (М. Башлакоў).
2) Іван дапамог яму, і браты павялі песню, раскладваючы яе на два
галасы… (В. Казько).
3) Зноў паціснуў мароз, і сухі снег рыпеў пад нагамі (1. Пташнікаў).
4) Сымон Ракуцька ўжо даўно мінуў дубняк, а сцежка ўсё ішла і
вяла его далей… (К. Чорны).
3. Адзначце складаназлучаныя сказы, паміж часткамі якіх ставіцца працяжнік.
1) А сонца ўсё свяціла і поле ляжала навокал… (А. Жук).
2) Мы перасякаем узгорак і праз момант унізе пад лесам
акрэсліваюцца абрысы вёскі (Т. Хадкевіч),
3) Час спякотны, час паўдзённы схлынуў і крыху на сэрцы адляг-
ло (В. Максимович).
4) Выйдзе са строю ці задрэмле гэты лакатар і ўсё разладуваецца
(I. Мележ).
4. Адзначце складаназлучаныя сказы, паміж часткамі якіх коска не ставіцца.
1) Быў мой і той [сын] вынес свой круг ганчарны на двор
В. Шырко очень важно
Дзеці дружылі, бавіліся разам, гулялі, як браткі, слухалі Маланніны казкі і не хацелі спакідацца, калі прывязлі ў двор паважнага настаўніка, каб вучыў паніча пісьменству. (М.Гарэцкі "Дзве душы")
Кожны чалавек, кожны звер, кожная птушка і расліна маюць сваю асобную долю-нядолю, свой асобны, брыдкі ці добры лёс. (Ц.Гартны "Думкі беларуса")
Наводдаль за гарбатым пагоркам высіліся закапцелыя коміны, у неба з якіх няспынна плыў дым. (В.Быкаў "Вуціны статак")
Галілей натрапіў у жыцці сваім на вялікую і цікавую праблему. (М.Зарэцкі "Вязьмо")
Ён выйшаў з ліфтавога пад’езда, перайшоў у адсек, дзе пачыналіся лесвічныя маршы, і няўцямна спыніўся. (В.Быкаў "Глухі час начы")
Облака как снега,это Господа горы.
Недоступная высь человеческим взорам.
Лишь Иисуса любовь сердце небом наполнит.
Как влечёшь меня Ты,о Господь мой великий!
С голубой высоты-кроткий голос и тихий.
И лишь там,в небесах,над земной суетою
Говорю я с Тобой в совершенном покое.
Только Богом живу,только Господу верю,
И Ему Одному жизнь свою я доверю.
Льётся полной рекой радость в Боге святая,
Мир,любовь и покой сердце мне наполняет.
Слово жизни Христа исцеляет мне душу,
распахнув сердца дверь,жажду Господа слушать,
Голос нежный и тихий врачует любовью,
За моё Им заплачено кровью.
Лариса Козина