1. Адзначце правільна ўтвораныя дзеепрыметнікі:
1) прывезяны, 3) завостраны,
2) выпіхнуты, 4) знясілены,
5) загоенныя.
2. Адзначце правільна ўтвораныя дзеепрыметнікі:
1) распрацаваны план, 3) пачырванелы твар,
2) хвалюючыйся настаўнік, 4) грукочучы транспарцёр,
5) разбіты посуд.
3. Адзначце няправільна ўтвораныя дзеепрыметнікі:
1) спушчаны рукаў, 3) заснежаты падворак,
2) абсыпленая цветам, 4) запыліўшыйся абутак,
5) скошаная трава.
4. Адзначце няправільна ўтвораныя дзеепрыметнікі:
1) адкрыўшаяся далеч, 3) дапрацаваны рукапіс,
2) выдаткаванныя грошы, 4) абжытыя мясціны,
5) сустракаемыя госці.
5. Адзначце сказы з няправільна ўтворанымі дзеепрыметнікамі:
1) Гойдалася верхавіна бярозы, адламаная ўчарашняй бурай.
2) У нейкім панылым маўчанні застылі кусты жаўцеючага алешніку.
3) Спеў салаўя, цешыўшый вуха, плыў па-над рэчкай.
4) Пад страхою нашай хаты было ластаўчына гняздо, злепленае з ілу, прынесенага ў клювах птушкамі з маленькай сажалкі.
5) Цёплы змрок выносіў з сабою на вольнае паветра з ачышчаючаю пыл вільгаццю і лёгкасць, і спакой.
7. Адзначце сказы, дзе пры дзеепрыметнікавым звароце трэба паставіць дзве коскі літарай а, адну коску – б, дзе не трэба косак – в:
1. Ранняе сонца асвяціла акаймаванае густым лесам поле.
2. Вынырнула дзялянка абгароджаная альховымі жэрдкамі.
3. Палі засеяныя шчыраю рукою роўна зазелянелі маладымі ўсходамі.
4. Ліст напісаны ўчора ляжаў на стале.
5. Гадзіннік адрамантаваны майстрам ужо тыдзень ніхто не мог забраць.
6. У нядаўна адрамантаваным клубе паказвалі кіно.
7. На полі ляжалі стагі парыжэлыя на сонцы.
8. Вучні неслі кнігі атрыманыя ў бібліятэцы.
9. Скошаная ўвечары трава пакрылася кропелькамі расы.
10. Стол накрыты абрусам выглядаў па-святочнаму.
У гэтым годзе майму роднаму гораду спаўняецца 58 гадоў. Для горада гэта зусім не вялікі ўзрост. Салігорск яшчэ расце і развіваецца, аб чым сведчаць шматлікія будоўлі, новыя мікрараёны, жылыя дамы, школы, дзіцячыя сады і супермаркеты.
Салігорск - невялікі горад. Яго плошча - ўсяго пятнаццаць кіламетраў квадратных. У той жа час, гэта другі па колькасці насельніцтва горад Мінскай вобласці. Салігорск - густанаселены горад. Новых жыхароў сюды прыцягваюць кар'ерныя магчымасці, развітая інфраструктура, прыгажосць горада.
Салігорск з'яўляецца раённым цэнтрам. Ён размешчаны на рацэ Случ. На яе берагах ёсць абсталяваныя месцы для адпачынку. Побач з горадам знаходзіцца Салігорскае вадасховішча. У горадзе ёсць лесапаркавая зона, дзе мясцовыя жыхары з задавальненнем збіраюць грыбы і ягады. На жаль, у апошні час усё большая частка лесапаркавай зоны высякаецца, каб даць месца пашырацца гораду. Мабыць, хутка апошні буйны зялёны куток знікне назаўсёды. Але пакуль што, ў параўнанні з іншымі гарадамі Беларусі, Салігорск - зялёны горад. Тут мноства дрэў, газонаў, кветнікаў. Вясной і летам ад усяго гэтага проста немагчыма адвесці погляд.
Экалагічную абстаноўку ў горадзе псуюць размешчаныя вакол калійныя камбінаты, дзякуючы якім і ўзнік Салігорск. Аднак там пастаянна ўкараняюцца найноўшыя тэхналагічныя распрацоўкі, якія зніжаюць колькасць шкодных выкідаў у паветра і дазваляюць бяспечна жыць у горадзе.
Салігорск з'яўляецца прамысловым горадам. Тут знаходзяцца такія вядомыя не толькі на тэрыторыі Беларусі, але і за мяжой буйныя прадпрыемствы, як "Беларуськалій", "Калінка", "Купалінка", "Пасат".
У нашым горадзе ёсць, дзе добра правесці вольны час. У Салігорску ёсць свой кінатэатр, палац культуры, музей, бібліятэкі. Ёсць тут і рэстараны, бары, клубы і кафетэрыі.
На мой погляд, гораду не хапае яшчэ адной паліклінікі. Наша адзіная паліклініка абслугоўвае больш за сто тысяч насельніцтва горада, а таксама насельніцтва ўсяго раёна. Таму там вельмі вялікія чэргі, а да спецыялістаў практычна немагчыма трапіць. На жаль, замест таго, каб пабудаваць другую паліклініку, у горадзе ўзводзяцца чарговыя супермаркеты і забаўляльныя цэнтры.
Але я ўсё роўна люблю свой горад і не прамяняў бы яго ні на які іншы.
назо́ўнік — часьціна мовы, якая абазначае прадмет і адказвае на пытаньні «хто? », «што? ». у сказах могуць зьяўляцца дзейнікам, дапаўненьнем, радзей — выказьнікам, акалічнасьцю ды азначэньнем. назоўнікі падзяляюцца на агульныя і ўласныя, адушаўлёныя і неадушаўлёныя, асабовыя і неасабовыя, канкрэтныя і абстрактныя, зборныя, рэчыўныя.
назоўнік у беларускай мове адрозьніваецца паводле роду (мужчынскі, жаночы, ніякі), ліку (адзіночны, множны) ды склону (назоўны, родны, давальны, вінавальны, творны, месны, дадаткова — клічны). дадаткова маюць тры скланеньні: першае, другое, трэцяе.