Теңге алу – ежелден келе жатқан көне ұлттық ат ойыны. Көшпенді халықтың тыныс тіршілігінде ат құлағында ойнайтын шабандоздық тәжірибе өмірлік қажеттілік болған. Теңге алу сияқты ат жарысында епті және мықты шабандоз жігіттер өздерінің күштері мен тапқырлығын көрсете білген. Ойын ережесі бойынша шабандоз жігіттер бір шапқанда жерге алдын-ала шашылған барынша көп теңгені жерден іліп алуы керек. Әдетте бір шапқанда орамалға түйілген теңгенің барлығын іліп алу мүмкін емес, сондықтан ойынға қатысушылар бірінен соң бірі артынша шабады. Ойынның қызығын арттыра түсу үшін тамашалаушы халық орамалға түйілген теңгеге қосымша өз теңгелерін қосып түйеді. Осылайша, ойын жалғаса береді, ал жеңімпаз шабандоздар іліп алған теңгелерін өздеріне қалдырады.
Үшеүі жүкті көтеруге кіріседі. Аққу көкке тартса, шаян кейін тартады. Ал шортан суға қарай тартыпты.Мысалдан біз үшеуінің бірлесе жұмыс жасамағанының куәсі болып отырмыз.Осыдан біз мынадай мақалды еске түсіреміз "Жұмыла көтерген жүк жеңіл", "Бірлігі жоқ ел тозады, бірлігі күшті ел озады" Жүктің орнынан қозғалмаған себебі,оларда ауызбіршілік болмады. Оны ақын мына жолдарда көрсеткен: "Оншама ол жүк артық ауыр емес, Құр сырттан "пәлен" деу де тәуір емес. Жүк бірақ әлі күнге орнында тұр, Бірыңғай тартпаған соң бәрі тегіс. Егер түйіндейтін болсақ, "Бірлік жоқ болса,ұйым жоқ. Ұйым жоқ болса, күйің жоқ".
"Оншама ол жүк артық ауыр емес,
Құр сырттан "пәлен" деу де тәуір емес.
Жүк бірақ әлі күнге орнында тұр,
Бірыңғай тартпаған соң бәрі тегіс.
Егер түйіндейтін болсақ, "Бірлік жоқ болса,ұйым жоқ. Ұйым жоқ болса, күйің жоқ".